tag:blogger.com,1999:blog-63819842750479128952024-03-06T08:44:33.050+02:00Μουσική - Videos - ΜουσικοδρόμιοΜια ιχνηλασία στα μονοπάτια της ιστορίας της μουσικής, των συνθετών και των τραγουδιώνtexnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.comBlogger189125tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-6933731843329565072024-02-11T19:58:00.000+02:002024-02-11T19:58:01.248+02:00Ο μυστηριώδης ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΦΟΝΙΑΣ<p></p><p style="background: white; line-height: 17.65pt; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 12pt;"></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; margin: 12pt 0cm 0cm;"></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVS737jk0arPvw0HoDR3XSX2U6NO77tXyUJl6Zfaj1Gjzk2oRKwlSFIZNjneG0j-eBrlmVfzGnuhFeD1c_VL6gttB0nUd648lQYO9RXgF9X5ppbjf8jeOpoIyKtSVkP2M-WKX3k-0y8in2MiFQzhmHiXjfw_K6ZokqcF6i9xfe5GpN52-NRiPQWD3vww/s1280/maxresdefault.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVS737jk0arPvw0HoDR3XSX2U6NO77tXyUJl6Zfaj1Gjzk2oRKwlSFIZNjneG0j-eBrlmVfzGnuhFeD1c_VL6gttB0nUd648lQYO9RXgF9X5ppbjf8jeOpoIyKtSVkP2M-WKX3k-0y8in2MiFQzhmHiXjfw_K6ZokqcF6i9xfe5GpN52-NRiPQWD3vww/w400-h225/maxresdefault.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το 1976 ο Μάνος Χατζιδάκις κυκλοφόρησε, σε ποίηση
του Νίκου Γκάτσου, έναν εξαιρετικό δίσκο που λεγόταν Αθανασία. Τα λόγια
περιττεύουν για την αρτιότητα και τη διάχυτη ευωδιά της μουσικής τού Μάνου,
άρρηκτα ενωμένη με τον λυρισμό του Γκάτσου! Μέσα σε αυτά τα διαμάντια τους
ξεχώριζε και Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΦΟΝΙΑΣ.<o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Από όταν πρωτακούσαμε αυτό το εκπληκτικό τραγούδι
είχαμε κι εμείς προσπαθήσει να μαντέψουμε την ιστορία του. Πιστεύαμε ότι δεν
μπορεί απλώς να ήταν μια μυθοπλασία του Νίκου Γκάτσου. Κάτι σίγουρα κρυβόταν
από πίσω. Τι να είχε γίνει, αλήθεια; Τι ήταν αυτό που είχε κάνει τον κορυφαίο
μας ποιητή να γράψει ένα τόσο συγκινητικό ποίημα, στήνοντας μια μικρή σκηνή
αρχαίας τραγωδίας, όντας περιβεβλημένο με μυστήριο αλλά και με ένα στεφάνι πάνω
από τον ίδιο τον φονιά;<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο μέγας Χατζιδάκις, όπως ήταν φυσικό, πήρε τους
στίχους του συνοδοιπόρου του και το έκανε ένα από τα καλύτερα χασάπικα. Με τη
διδαχή του, η συγκλονιστική φωνή του Μανόλη Μητσιά αγκαλιάζει τον στίχο και την
υπέροχη μουσική αινιγματικά, τρυφερά και με περίσσια δύναμη. Μια αράχνη που
δηλητηριάζει τη σκηνή –εδώ τη σάλα– με
κάτι γλυκόπικρο. Μουσική και στίχος που δονούν, που μας γεμίζουν εικόνες,
ανατριχιάζουν και συναρπάζουν. Μια συνωμοσία φωνής και οργάνων για ένα βαρύ φονικό.
Το δέος στο μεγαλείο του!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι εκδοχές που ακούγονται για το πώς εμπνεύσθηκε ο
Γκάτσος είναι τρεις:<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9fTCcbJ5TsVwGwf7GovvM0XswRWm64wz8-iQHiA_WN8mjTrDGKiHDk2qAVZ5ZSQ2SdHw7weiSTETwJpzAg7H5KMUywaWG12iXwa30LOVPgA15GD3sMlHLOR4WIG7cAKjROpgWQOA0k9dg6Z5OZr09rEXj153GdIVQkTWh8mnoPBS2TPLo1U8H_mJ1FaY/s700/gatsos-hatzidakis-1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9fTCcbJ5TsVwGwf7GovvM0XswRWm64wz8-iQHiA_WN8mjTrDGKiHDk2qAVZ5ZSQ2SdHw7weiSTETwJpzAg7H5KMUywaWG12iXwa30LOVPgA15GD3sMlHLOR4WIG7cAKjROpgWQOA0k9dg6Z5OZr09rEXj153GdIVQkTWh8mnoPBS2TPLo1U8H_mJ1FaY/w400-h229/gatsos-hatzidakis-1.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η πρώτη τοποθετεί το γεγονός σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας το
1950, λίγο καιρό έπειτα από μία
από τις μελανότερες σελίδες της
ιστορίας μας, τον καταστρεπτικό ελληνικό
εμφύλιο: ο Γιάννης, ένα αγόρι 15 χρόνων, σκότωσε τη μάνα του και τον εραστή
της.<br />
Η δεύτερη εκδοχή, την οποία είχε διηγηθεί ο Γιουργομέγγουλης, επιστήθιος
φίλος του Μάνου Λοΐζου, υποστηρίζει ότι ο Γκάτσος του είχε εκμυστηρευθεί ότι ο
Γιάννης ο φονιάς δεν είχε σκοτώσει κανέναν. Ο αδελφός τού Γιάννη, πατέρας
τεσσάρων παιδιών, σκότωσε για λόγους τιμής έναν συγχωριανό του και ο Γιάννης,
που ήταν αρραβωνιασμένος με το Φροσί, ανέλαβε τον φόνο ο ίδιος για να μην
ορφανέψει η οικογένεια του αδελφού του και να τύχουν φροντίδας οι γονείς του.<o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα τελευταία χρόνια μάθαμε και μία τρίτη, η οποία
μάλιστα υιοθετήθηκε ως η μόνη και πραγματική. Ότι δηλαδή ο παραγωγός της ΕΡΑ
Γιώργος Μητρόπουλος, που δούλευε στου ΦΛΟΚΑ
της Πανεπιστημίου ενόσω σπούδαζε στη Νομική, διηγήθηκε στον μεγάλο
ποιητή μας Νίκο Γκάτσο, το φθινόπωρο του 1974, ένα έγκλημα τιμής που είχε γίνει
το 1960 στο χωριό του, στην Ηλεία.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1RIJfWIuxOFMPJIEvR4q6BvY1eKtV0z8kFvWItCyJ1w264Vfmw_w606Q4v7JZesWYjtC-H1fWA4dwJDksQmrwQRfT2kNS2WplyuIBO_sRFNLIyVyqbOcjBmBy072Tpd2-89ctu_aGnY7TunESwX3YUB5WvJpdfQMOhB4ogIMOuk7Zmyi-8xidUHxiokU/s2048/xatzidakis-1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1RIJfWIuxOFMPJIEvR4q6BvY1eKtV0z8kFvWItCyJ1w264Vfmw_w606Q4v7JZesWYjtC-H1fWA4dwJDksQmrwQRfT2kNS2WplyuIBO_sRFNLIyVyqbOcjBmBy072Tpd2-89ctu_aGnY7TunESwX3YUB5WvJpdfQMOhB4ogIMOuk7Zmyi-8xidUHxiokU/w400-h266/xatzidakis-1.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />Ο πραγματικός φονιάς δεν λεγόταν βέβαια Γιάννης,
ήταν όμως ένας μουσικός που έπαιζε βιολί στα πανηγύρια. Είχε παντρευτεί από
έρωτα και είχε αποκτήσει έξι αγόρια κι ένα κορίτσι, το Φροσί. Εκείνο τον χρόνο
ανακάλυψε ότι ο καλύτερός του φίλος, που ήταν βιολιστής και συνεργάτης του,
είχε συνάψει σχέσεις με τη γυναίκα του. Έτυχε να βρει στα πράγματα της γυναίκας
του ερωτικές επιστολές. «Τον αγαπώ και θα τον κάνω άντρα μου», του είπε εκείνη
κι εκείνος τη σκότωσε με ένα τραπεζομάχαιρο, μπροστά στα έξι αγόρια του. Όταν
έγινε η δίκη, το δικαστήριο, δεχόμενο ότι ο δράστης βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής
όταν διέπραξε το έγκλημα, τον αθώωσε. Ο συζυγοκτόνος φαίνεται ότι είχε
συγγενική σχέση με τον Μητρόπουλο ο οποίος διηγείται επί λέξει: «Ο… Γιάννης ήταν ο μικρός αδελφός του παππού μου
και μετά την αθώωση τον υποδέχτηκαν στη σάλα του πατρικού μου μαζί με τα παιδιά
του όλοι οι συγγενείς· ήρθε και το 16χρονο Φροσί, η κόρη του, από την Αθήνα,
και την ίδια μέρα έφυγε ξανά για την πρωτεύουσα, όπου εργαζόταν». Το
Φροσί, συγκλονισμένο από τον χαμό της μάνας του, που της είχε αδυναμία,
αυτοκτόνησε στα 18 του.<o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIT3S_FBRPYLV8hjy-fFwJIpcBd3ybNY19RjAGv5ajFQb5WU1DQpA4HA7O3Jt4nilE0JqMhIlh_T4z1QDkW5JzGlwaSF5ZkqvKv7-1oNuu5UgHsWzWddzrXrQfNJCqEK4-ZYTKkIMLPzQIKgwjSSJZ3XRTty8K5DgqSC9WtZ5EIGhcHGpSqs2WNd7-IXw/s840/gatsos.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="840" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIT3S_FBRPYLV8hjy-fFwJIpcBd3ybNY19RjAGv5ajFQb5WU1DQpA4HA7O3Jt4nilE0JqMhIlh_T4z1QDkW5JzGlwaSF5ZkqvKv7-1oNuu5UgHsWzWddzrXrQfNJCqEK4-ZYTKkIMLPzQIKgwjSSJZ3XRTty8K5DgqSC9WtZ5EIGhcHGpSqs2WNd7-IXw/w400-h240/gatsos.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />Ο Γ. Μητρόπουλος σχολιάζει ότι για τους
Πελοποννήσιους η σάλα του σπιτιού είναι ο ανοιχτός χώρος κάθε οικογένειας. Εκεί
η κοινότητα μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες της. «Ο Γκάτσος γνωρίζει αυτή τη
διάσταση της σάλας από τα γεννοφάσκια του. Στην αποστροφή του λόγου του –μονάχα
το Φροσί, με δάκρυ θαλασσί στα μάτια τα μεγάλα ,του φίλησε βουβά τα χέρια τ’
ακριβά και βγήκε από τη σάλα– δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία: όποιος “βγαίνει” από
τη σάλα αφήνει διά παντός πίσω του τον κόσμο – και η λογική συνέπεια “κι ο Γιάννης
ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς με του καημού τ’ αγκάθι, θυμήθηκε ξανά φεγγάρια
μακρινά και τ’ όνειρο που εχάθη”».<o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Ας μας
επιτραπεί ωστόσο να σχολιάσουμε αυτή την εκδοχή, μην καταλαβαίνοντας την
ερμηνεία που της δίνεται. Εδώ, ενώ αφορά ένα έγκλημα απόλυτα ειδεχθές κατά τα
λεγόμενα, γιατί το Φροσί να φιλήσει βουβά τα χέρια τα ακριβά του πατέρα της και
να βγει από τη σάλα, όπως λέει τόσο γλαφυρά ο ποιητής; Έτσι φαίνεται ότι με τον
τρόπο της εγκρίνει αυτόν τον φόνο, οπότε γιατί αυτοκτονεί περιέργως δύο χρόνια
μετά; Και ο Γιάννης ο φονιάς, με του καημού το αγκάθι, γιατί θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά και το όνειρο που εχάθη; Άραγε ποιο όνειρο είχε και το έχασε;<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τέλος πάντων, όποια κι αν είναι η αλήθεια, ο Γκάτσος
δεν μας τη φανέρωσε, ούτε ο Χατζιδάκις. Εικασίες μπορούμε να κάνουμε πολλές.
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι έχουμε κληρονομήσει ένα αριστούργημα από δύο
ογκόλιθους που δεν είναι πια στη ζωή κι εμείς ερημώνουμε, φτωχοί και νοσταλγοί
εποχών που έφυγαν ανεπιστρεπτί και γέννησαν ευάριθμους τέτοιους αποστόλους!
Φευ!</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>ΜΑΡΙΝΑ ΑΘ. ΜΑΡΑΓΚΟΥ</b></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Πρώτα η θαυμάσια ερμηνεία του Μανόλη Μητσιά και μετά η αισθαντική του Βασίλη Λέκκα</b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/cP2_CuDuvhs?si=ozx080l5U22Mc_gS" title="YouTube video player" width="560"></iframe></span></i></b></p><p class="MsoNormal"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας Πατρινιάς<br />
κι ενός Μεσολογγίτη<br />
Προχτές την Κυριακή μετά απ’ τη φυλακή<br />
επέρασ’ απ’ το σπίτι<o:p></o:p></span></i></b></p><p class="MsoNormal"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Του
βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα<br />
μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα<o:p></o:p></span></i></b></p><p class="MsoNormal"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μονάχα
το Φροσί με δάκρυ θαλασσί<br />
στα μάτια τα μεγάλα<br />
Τού φίλησε βουβά τα χέρια τ’ ακριβά<br />
και βγήκε από τη σάλα<o:p></o:p></span></i></b></p><p class="MsoNormal"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δεν
μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν’ αντέξει<br />
Κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη<o:p></o:p></span></i></b></p><p class="MsoNormal"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Κι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς<br />με του καημού τ’ αγκάθι<br />Θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρινά και τ’ όνειρο που εχάθη</span></i></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; margin: 12pt 0cm 0cm; text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/R3WPhLhxbhA?si=4mCHAwYja1MkaE91" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-30916721809376839642023-12-26T19:02:00.000+02:002023-12-26T19:02:26.259+02:00Γιορτινά μουσικά πεφταστέρια<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONcWFXyq3BHEuZz0RS_4ByNElIOviRYqjaG3XDlZpEZcbo1_3yvTCtAj4INzIr0FrFcQYcIvQgoZedXjNIYijD7MY-DgCWuGwlVnHdsPvUxOuVCoEyDWR5kFWc6VNZJLO6IBIyow4vTa8WyESKX-qrdJ4o9PAMhBSgZVamL7HKsseg101_w1Kv6h82SQ/s320/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="320" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONcWFXyq3BHEuZz0RS_4ByNElIOviRYqjaG3XDlZpEZcbo1_3yvTCtAj4INzIr0FrFcQYcIvQgoZedXjNIYijD7MY-DgCWuGwlVnHdsPvUxOuVCoEyDWR5kFWc6VNZJLO6IBIyow4vTa8WyESKX-qrdJ4o9PAMhBSgZVamL7HKsseg101_w1Kv6h82SQ/s1600/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3.jpg" width="320" /></a></div>Περνάμε δύσκολα, λιμοί, καταποντισμοί και όλα τα κακά της μοίρας μας έχουν εφορμήσει και μας σφυροκοπούν ανελέητα . Δοκιμάζονται οι αντοχές και η υπομονή μας. Πόλεμοι, εγκληματικότητα, κάθε είδους παραβατικότητα, μια φύση που εκδικείται ανελέητα, κι εμείς με μια επιδεικτική κοινωνική αναλγησία, που φτάνει στα όρια της ψυχικής αναπηρίας, από ψηλά αγναντεύουμε. Ο άνθρωπος όμως έχει αποδείξει σε όλη την ιστορία του ότι είναι δυνατόν να αντεπεξέλεθει.<p></p><div><o:p></o:p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Αυτές τις μέρες μας δίνεται η ευκαιρία και ο χρόνος να κάνουμε τον απολογισμό μας και να καθαρίσουμε την ψυχή και το μυαλό μας.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"></p><div style="text-align: right;"><b style="color: #4c1130; font-family: inherit;"><i>Αν το γυαλί απ’ όπου βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ήταν πιο καθαρό, το καθετί θα φαινότανε στον άνθρωπο τέτοιο που πραγματικά είναι, δηλαδή χωρίς αρχή και τέλος. Όμως ο άνθρωπος πήγε και κλείστηκε από μόνος του και περιορίστηκε σε τέτοιο σημείο, που να μη βλέπει παρά μόνο όσο του επιτρέπουν </i></b><b style="color: #4c1130; font-family: inherit;"><i>οι χαραμάδες της φυλακής του.</i></b></div><span style="line-height: 18.4px;"><span style="color: #4c1130; font-family: inherit;"><div style="text-align: right;"><b style="font-family: inherit;"><i> (Εν Λευκώ, Οδυσσέας Ελύτης)</i></b></div><div style="text-align: right;"><b style="font-family: inherit;"><span><a name='more'></a></span><i><br /></i></b></div></span></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7pH9ZMEhb84Tnw3agDEKEnIG81yDM98uHD8EYqiBHEvUnNNH6UL_bMTT_Ex9leVskBZiWJcRU0801HBBHFmj0rMyhlm_XqidjYxN-k7BwrK0i00Oz9Q6Uw6BtxZnOXmbN5pzDvcfk7Ck/s1600/p2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7pH9ZMEhb84Tnw3agDEKEnIG81yDM98uHD8EYqiBHEvUnNNH6UL_bMTT_Ex9leVskBZiWJcRU0801HBBHFmj0rMyhlm_XqidjYxN-k7BwrK0i00Oz9Q6Uw6BtxZnOXmbN5pzDvcfk7Ck/w300-h400/p2.jpg" width="300" /></a></div>Να θυμηθούμε ξανά τη γύρω μας αρμονία και τελειότητα που έχει την παρέμβαση πολλών θεοτήτων. Να μακαρίσουμε την τόση γύρω μας ομορφιά, τα δέντρα, τα βράχια, τη θάλασσα, τον κατάστερο ουρανό, που δεν τα έχουμε εκτιμήσει δεόντως, και την έχουμε στερηθεί λόγω της ακούσιας τύφλωσης στην οποία μας υποτάσσει η καθημερινότητα. Και μαζί οι άνθρωποι να ξαναβρούμε όλα τα υλικά που μας έχουν δοθεί για την υπόστασή μας.<o:p></o:p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Είναι νομοτελειακό, το φως είναι μπροστά. Ας πάει στο καλό το 2023. Μακάρι, με τον νέο χρόνο να είναι όλα ευοίωνα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Να είμαστε υγιείς, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, μακριά από έννοιες και με πολλά μειδιάματα!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Προς το παρόν, τα διαχρονικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια ας πλημμυρίσουν με νοσταλγικούς ήχους τα μοναχικά σπίτια μας. </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"><b>Μ.Μ.</b></span></p></div><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span><div style="text-align: center;"><b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: red; font-size: large;">Let is snow – Frank Sinatra </span></b><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/M-b3iU-INDo" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> <span style="color: red; font-size: large;"><b>White Christmas – Elvis Presley </b></span><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/6h0otRDNjG4" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> <span style="color: red; font-size: large;"><b>O holly night – Perry Como </b></span><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/LEx3IgGNyJI" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> <b><span style="color: red; font-size: large;">Christmas night in Harlem – Louis Armstrong </span></b><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/uuGGy-8kdoE?si=zqLVrCI1qwTu7QQV" title="YouTube video player" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: large;"><b> Santa Claus is coming in town – Frank Sinatra </b></span><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3wzAxkkzS78" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> <span style="color: red; font-size: large;"><b>Silent Night - Nat King Cole </b></span><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/VM8rQww53fk" width="560"></iframe></div><p> </p><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-74142121807124896142023-09-11T14:00:00.000+03:002023-09-11T14:00:58.418+03:00Σεπτέμβριος γράφει το ημερολόγιο...<b><i><span style="color: #7f6000;"><div class="separator" style="clear: both; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZcek4pAcE0xiP8tSXdpe18FRXgCcsBa29q0zU2wM9xmuruML_UQi93OzBxNUAG3lwYGD30mJEqWUWhVtzZTkgrMWEBQ1xfkCAzKZU7jkQAEa1EY3f3uCjfO4TzlWSOnMFM-Z5E-bDl8/s1600/SEPT-1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZcek4pAcE0xiP8tSXdpe18FRXgCcsBa29q0zU2wM9xmuruML_UQi93OzBxNUAG3lwYGD30mJEqWUWhVtzZTkgrMWEBQ1xfkCAzKZU7jkQAEa1EY3f3uCjfO4TzlWSOnMFM-Z5E-bDl8/s1600/SEPT-1.jpg" width="400" /></a></div><p><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Μουσκέψανε τα λόγια πού είχανε γεννήσει αστροφεγγιές</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Κι είμαστε – σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη –</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="color: black; font-style: normal;"><i><span style="color: #7f6000;">Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου</span></i></b><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><span style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;">Οδ. Ελύτη «Προσανατολισμοί-Σποράδες»</span><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /></p><a name='more'></a><p><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /><br style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" /></p><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b>Καβάφης - Σεπτέμβρης 1903</b></span></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0ZLtUCwVxqs" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Κώστας Καρράς - Θυμήσου το Σεπτέμβρη</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/KbBq94Izlyc" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Φρανκ Σινάτρα - September Song</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wte1uk4A5eU" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Πεπίνο ντι Κάπρι - Melancolia in Settembre</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/bdRg7vMVxzU" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Πόπη Αστεριάδη - Σεπτέμβρη μήνα μου</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/U0JiISW6LWo" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><br /></span></b><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης - Παντ. Θαλασσινός</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GDHokYyehsM" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b>Πρώτο Φθινόπωρο - Δημήτρης Μητροπάνος</b></span></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/RRZjBTDY2fk" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη - Μανώλης Λιδάκης</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wcKFPdnYpEc" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b>Κάθε Σεπτέμβρη - Φοίβος Δεληβοριάς</b></span></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Wsv72Bg0BF4" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Τον Σεπτέμβριο θυμάμαι<br />(Brendan Behan - Μίκης Θεοδωράκης)</span></b></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/A7jvObgay-w" width="560"></iframe><br /></div><div style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div dir="ltr" style="color: black; font-style: normal; font-weight: 400;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><br /></div><hr /></div></span></i></b>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-61438463008108952512023-03-23T13:18:00.002+02:002023-03-23T13:23:52.426+02:00Τραγούδια της Επανάστασης του 1821<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6sPZkGs-LPVjlOQXgiTFl3yjYQzqdSV0VZkaMC_eM4OFR-VoC0nu08GkRgMr1Rw2NHqjjXevEuzf93oRK4JuJrlXUF6GO7kgOqOIJ064KIykuijeYy5X4ouKrvD6Xvzqwo146VkHwmE_OSPXQmQ8-RnrDpt9MH7WjJjm-ArUSAkpPjY_0yMJlL_OL/s400/1821ludovico_lipparini.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="285" data-original-width="400" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6sPZkGs-LPVjlOQXgiTFl3yjYQzqdSV0VZkaMC_eM4OFR-VoC0nu08GkRgMr1Rw2NHqjjXevEuzf93oRK4JuJrlXUF6GO7kgOqOIJ064KIykuijeYy5X4ouKrvD6Xvzqwo146VkHwmE_OSPXQmQ8-RnrDpt9MH7WjJjm-ArUSAkpPjY_0yMJlL_OL/w400-h285/1821ludovico_lipparini.jpg" width="400" /></a></div>Τα κλέφτικα τραγούδια δημιουργούνται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα την εποχή που αρχίζει έντονα η δράση των Ελλήνων Κλεφτών. Ο λαογράφος και μελετητής του δημοτικού τραγουδιού Νικόλαος Πολίτης, σε έκδοσή του το 1914, κατατάσσει σε ξεχωριστή κατηγορία αυτό το είδος. Είναι τραγούδια που τα έπλαθαν και τα έλεγαν συνήθως λαϊκοί τραγουδιστές σε πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις, κατά τους χρόνους της δράσης των Κλεφτών.Πολλά από αυτά τα δημιουργούσαν αυτοσχεδιάζοντας στα λημέρια τους και τους χρωστάμε τη διαφύλαξη γεγονότων και ανδραγαθημάτων στη διάρκεια της Επανάστασης. Εγκωμιάζουν τα έργα αλλά και διεκτραγωδούν τη σκληρή ζωή τους, αναφερόμενα, τα περισσότερα, σε συγκεκριμένα πρόσωπα και κατορθώματα, αλλά και στα θέματα αυτά γενικά. Κοιτίδα τους υπήρξε η Στερεά Ελλάδα (κατ’ εξοχήν) και η Πελοπόννησος, χωρίς να αποκλείεται και ο υπόλοιπος ηπειρωτικός ελλαδικός χώρος.<br />Πρέπει να σημειωθεί ότι τα ακόμη πρόσφατα δημοφιλή κλέφτικα και ιστορικά τραγούδια της Επανάστασης, περιβεβλημένα με τους θρύλους και τα κατορθώματα των Κλεφτών, στην πάροδο του χρόνου υπέστησαν με τη διάδοσή τους πολλές τροποποιήσεις και παραλλαγές, μέχρι ακόμη και τα τέλη του 19ου αιώνα.<br /><a name='more'></a><br /><div style="color: #351c75; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Κάτω στου Βάλτου τα χωριά</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ktM95ljUDsg" width="560"></iframe></div>Το τραγούδι σχετίζεται με τα επακόλουθα των Ορλωφικών (1769-1770). Μετά το αποτυχημένο κίνημα στο Αιτωλικό οι ξεσηκωμένοι Κλέφτες κατέφυγαν στην επαρχία του Βάλτου με τα πέντε βιλαέτια (Βόνιτσα, Ξερόμερο, Βάλτος, Βλοχός –Αγρίνιο– και Ζυγός – βουνό της Αιτωλοακαρνανίας). Από εκεί ο καθένας γύρισε στο λημέρι του, που το είχε χάσει μετά το αποτυχημένο κίνημα, και αφού ξεσήκωσαν τους κατοίκους τους πέτυχαν να τους δοθεί αμνηστία και να εδραιωθούν στα καπετανάτα τους.<br /><br /><div style="color: #351c75; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Παιδιά της Σαμαρίνας</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zmKvZ9rkHHg" width="560"></iframe></div>Το τραγούδι θυμίζει τη συμβολή των Βλάχων στον Αγώνα, οι οποίοι υπέστησαν διώξεις τόσο για τη συμμετοχή τους στα Ορλωφικά όσο και αργότερα, από τον Αλή πασά. Το 1826, περίπου 150 Βλάχοι από τη Σαμαρίνα και τις γύρω περιοχές, με αρχηγό τον Μίχο Φλώρο, πήραν μέρος στην αντίσταση του Μεσολογγίου. Μετά την ηρωική έξοδο μόνο 33 από αυτούς γλίτωσαν από τη σφαγή.<br /><br /><div style="color: #351c75; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Έχε γεια καημένε κόσμε</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rTn1TKF6hLg" width="560"></iframe></div>Ο λεγόμενος «Χορός του Ζαλόγγου» αποτελεί ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ιστορικό και λαογραφικό περιστατικό που συνέβη περί τα τέλη Δεκεμβρίου του 1803, στην κορυφή του όρους Ζάλογγο, και κατέληξε σε ομαδική βρεφοκτονία και αυτοκτονία ορεσίβιων γυναικών της περιοχής του Σουλίου, μετά την περικύκλωσή τους από εκστρατευτικά σώματα του Αλή πασά.<br /><br /><div style="color: #351c75; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Μάνα μου τα κλεφτόπουλα</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/8UHRymuhtBY" width="560"></iframe></div><div dir="ltr" trbidi="on">Ο σκληρός κόσμος και ο τρόπος ζωής της κλεφτουριάς γίνεται τραγούδι, για να εξιστορήσει έναν προσωπικό καημό.</div><span style="font-size: x-small;"><b>Πηγή</b>: Σπ. Βαλαώρας, εφ. <i>Τα Μετέωρα</i>, 31.3.2000</span><br /><hr /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-48246623312341607412022-11-21T18:34:00.000+02:002022-11-21T18:34:38.554+02:00Λούμπεν παλιά τραγούδια στη λούμπεν εποχή μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKLGSC_OpNfHcVZHMih9CniQQsEROqp4lhwKG8P7CTVAGNPZ-FDhYT4bC6lgnY7RPmZWSiKgXquWge6gJcsOrlbPpvGg3TeEig-oV4Uj3pgBt6jA6Z1D1gm1N4B7yli6m0KzNaSNCOoMk/s1600/luben0.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKLGSC_OpNfHcVZHMih9CniQQsEROqp4lhwKG8P7CTVAGNPZ-FDhYT4bC6lgnY7RPmZWSiKgXquWge6gJcsOrlbPpvGg3TeEig-oV4Uj3pgBt6jA6Z1D1gm1N4B7yli6m0KzNaSNCOoMk/s400/luben0.jpg" width="372" /></a>Σύμφωνα με τα λεξικά, η λέξη λούμπεν σημαίνει αυτόν που έχει χάσει τα προνόμια της τάξης στην οποία ανήκε, έχοντας χάσει ταυτόχρονα και όλα τα δικαιώματά του. Υπό τον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» τη συναντάμε στον Mαρξ και ύστερα από αυτόν σε πολλά άλλα έργα της κομμουνιστικής γραμματολογίας. «Λούμπεν προλεταριάτο» ο Mαρξ εννοούσε το εξαθλιωμένο και περιθωριακό τμήμα της εργατικής τάξης, που είχε χάσει την ταξική του συνείδηση και τον ρόλο του στην κοινωνία. Προσπαθούσε να επιβιώσει με ευκαιριακές εργασίες μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. <br />
Ο όρος αποδείχθηκε εξαιρετικά εύστοχος και χρήσιμος για να περιγράψει μερικά φαινόμενα της ρωμαίικης πορείας, που προχωράει στον χρόνο και φτάνει ως το δύσκολα να χαρακτηριστεί σήμερα και ούτω καθ' εξής.<br />
Τα τελευταία χρόνια η «λούμπεν κατάσταση» και η κρίση αξιών είναι περισσότερο εκτεταμένες από ποτέ. Πέρα από την οικονομική, ζούμε στην έξαρσή τους και άλλες κρίσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται φυσικά και η καλλιτεχνική.<br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh41vB560eFRehSsSia-MSB23fIEBD-EPuVXOHFSx0QWKujt98UAtvtU4Uyul1rQ8GRWYl0R4VULDSr8gpbn7bhX5DFX5C-EMKyi-MLgH0X7G0IGNibT93hcS7FE3FOyttiSLG1NHJtg-Q/s1600/luben2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh41vB560eFRehSsSia-MSB23fIEBD-EPuVXOHFSx0QWKujt98UAtvtU4Uyul1rQ8GRWYl0R4VULDSr8gpbn7bhX5DFX5C-EMKyi-MLgH0X7G0IGNibT93hcS7FE3FOyttiSLG1NHJtg-Q/s400/luben2.jpg" width="400" /></a></div>
Όσον αφορά το τραγούδι, συνθέσεις που εμφανίστηκαν κυρίως κατά τη δεκαετία του 1960 και του 1970 τοποθετήθηκαν στη… λούμπεν περιοχή. Ήταν η εποχή που το λαϊκό τραγούδι έσφυζε από έμπνευση, με πολλούς και μεγάλους συνθέτες, αλλά και από ευτέλεια, φυσικά, με σωρεία τραγουδιών χαμηλής ποιότητας… Εκεί, σε όλον αυτό τον συρφετό ξεφύτρωσε και πλειάδα τραγουδιών που ήθελε να παρουσιάσει πολύ «γλαφυρά», θα λέγαμε, την τότε σκληρή καθημερινότητα του λαού, αγγίζοντας και εγείροντας το αίσθημά του! Δημιουργήθηκε έτσι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος και ύφος, πολλές φορές βαρύ, ασήκωτο και σπαραξικάρδιο, που στόχο είχε, με «ταξική συνείδηση», να περιγράψει ανείπωτους καημούς και πίκρες. Να στηλιτεύσει με περιτύλιγμα «καλλιτεχνικής φλέβας» τα κακώς κείμενα για τους δημιουργούς τους, και μάλιστα με γόνιμο διάλογο μεταξύ των ερμηνευτών, όλων των ηλικιών, είτε διά του τηλεφώνου είτε διά ζώσης, του μικροφώνου. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc2D1cIsOSS08uLeKMJ6Faoum-ChePwVUDHU2dBiwlsVrlqeesOM1OLkYTVSakkGdR0OwKjyt0Vn5_nerD6LdxOcmr_GNJoJqtlqe187fAE5naczqylFkcuoGObxofw5cKi4-F1A3020M/s1600/Luben3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc2D1cIsOSS08uLeKMJ6Faoum-ChePwVUDHU2dBiwlsVrlqeesOM1OLkYTVSakkGdR0OwKjyt0Vn5_nerD6LdxOcmr_GNJoJqtlqe187fAE5naczqylFkcuoGObxofw5cKi4-F1A3020M/s400/Luben3.jpg" width="400" /></a></div>
Άλλες πάλι φορές είχε πρόθεση και να διακωμωδήσει, εν γένει, τα τεκταινόμενα και τα δρώμενα που ταλάνιζαν την τότε κοινωνία. Επίσης, πολλάκις, ήθελε να μιμηθεί επάξια τον ελληνικό λαϊκό κινηματογράφο που βασίλευε τα χρόνια εκείνα και που έπρεπε να πας με μαντίλια για τα άφθονα δάκρυα που θα έχυνες οσονούπω, όταν συνέπασχες με την πλούσια όμορφη, τροφαντή τότε, κυρία και τον φτωχό εργάτη, που κακοί άνθρωποι με συγγενικούς δεσμούς. τους εμπόδιζαν να χαρούν τον έρωτά τους με παπά και με κουφέτα. Σημειωτέον όμως ότι αυτοί οι παλιάνθρωποι μετά, αντιλαμβανόμενοι το λάθος τους, δήλωναν μεταμέλεια. Το τέλος πάντα ήταν αίσιο…<br />
Σήμερα, δυστυχώς, δεν είναι πολύ γνωστά αυτά τα τραγούδια, ενώ είναι πράγματι απολαυστικά και έχουν τη δική τους ιστορική αξία, εφόσον απεικονίζουν μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί. <br />
Βέβαια, αν τώρα τα βάλεις δίπλα δίπλα με πολλά από τα σύγχρονα λαϊκά άσματα –οι συντελεστές των οποίων ως πρόσφατα θησαύριζαν– πολλά από αυτά ίσως σήμερα μπορούσαν και να κερδίσουν «χρυσές» και «πλατινένιες» διακρίσεις. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><b><span style="font-size: large;">Ντ<span style="font-size: large;">ί</span>ρι ντ<span style="font-size: large;">ί</span>ρι ντ<span style="font-size: large;">ί</span>ρι ντ<span style="font-size: large;">ί</span>ρι - Ανδρέας Βάσιος, Νίντα Κανάκη</span></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/TxYUEliUF_U" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: large;"><b>Πάρτε κύριε λαχεία - Σπύρος Ζαγοραίος</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/newJYag8NRQ" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Εγώ χτυπώ την πόρτα σου - Τάκης Καραολής, Ρούλα Καλάκη </b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/KQpfRH3_ix8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Ο δίσκος και το τηλέφωνο </b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Μπάμπης Μαρκάκης, Ρούλα Καλάκη </b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/tdbvIyUk0z4" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Τα κουτσούβελα – Μανώλης Σαμιώτης</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/gHwYixGmBEs" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Τα Ζάρια - Ελένη Παπαδάκη </b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ZYKnjrXzphM" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000;">10 συμβουλές - Πέτρος Αναγνωστάκης</span></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/DLkUN2qpQss" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Απάντηση στις 10 συμβουλές </b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Kατερίνα Tζοβάρα - Πέτρος Αναγνωστάκης</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowf="" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" iframe="" src="https://www.youtube.com/embed/GYOiJzlCS4k" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<hr />
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-16361353472514218672022-05-12T21:37:00.000+03:002022-05-12T21:37:02.885+03:00To αστραφτερό «Χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκι<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYqMIDLZ2m5Y0dl7bXU0aj0RUkN041yiP4EKYJBYuHUJt2aJBxAr79iS2UZ13102I4mjV717sw1i2CRGiLHxzzjq5S6kcXO5LbiKXnqXwid27fvKaujcNWsei3M9sGDMA_JO2zU_59jk/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%9D._1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYqMIDLZ2m5Y0dl7bXU0aj0RUkN041yiP4EKYJBYuHUJt2aJBxAr79iS2UZ13102I4mjV717sw1i2CRGiLHxzzjq5S6kcXO5LbiKXnqXwid27fvKaujcNWsei3M9sGDMA_JO2zU_59jk/s320/%CE%9C%CE%91%CE%9D._1.jpg" width="320" /></a></div>Απόγευμα Κυριακής, φθινόπωρο του 1963. Η 5η Λεωφόρος της Νέα Υόρκης γεμάτη κόσμο. Ανάμεσα στο πλήθος περπατά μια γυναίκα μόνη. Στην προθήκη ενός βιβλιοπωλείου η «Τζοκόντα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι κοσμεί το εξώφυλλο ενός βιβλίου. Και ένα μουσικό θέμα του Βιβάλντι ακουσμένο πρόσφατα... Ένας κάπως ευτραφής κύριος, ο οποίος περπατούσε στο φόντο μιας παρέλασης, συνδυάζοντας μέσα του τα παραπάνω –<i>«σε έναν συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων»</i>, όπως αργότερα θα εξομολογηθεί– τα μετέπλασε σε έναν από τα πιο εμπνευσμένους δίσκους της νεότερης μουσικής ιστορίας: στο «Χαμόγελο της Τζοκόντας».<br />Ο κύριος του σχεδόν κινηματογραφικού σκηνικού δεν ήταν άλλος από τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος εξομολογείται στο σημείωμα του δίσκου:<br /><br /><a name='more'></a><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuh7nZMsFg2rrGiYAbo6JFJxmaWq1vALyL9iAWFn5N-4Tu5c_cv7SGxW0VbBuSujsPHby2UrHq-e8RUlnGai56_xjsItpgr90QmcrUaH3Hjy5F9FrEwda_TR7zTJ1X4G1e9oqewQadcLg/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%9D._2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="351" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuh7nZMsFg2rrGiYAbo6JFJxmaWq1vALyL9iAWFn5N-4Tu5c_cv7SGxW0VbBuSujsPHby2UrHq-e8RUlnGai56_xjsItpgr90QmcrUaH3Hjy5F9FrEwda_TR7zTJ1X4G1e9oqewQadcLg/s400/%CE%9C%CE%91%CE%9D._2.jpg" width="400" /></a></div><i>«Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963 όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνιγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ’ αγέρι που άρχισε να φυσά. Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν’ αποφασίσω, την έχασα από τα μάτια μου. Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στον δρόμο. Δεν ξέρω γιατί όλ’ αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ’ ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες ημέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου. Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ’ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί».</i><br />Σύμφωνα με τα στοιχεία από την εξαίρετη μονογραφία «Μάνος Χατζιδάκις και λαϊκή μουσική παράδοση» (εκδ. Εμπειρία) της Ρενάτας Δαλιανούδη, ο κύκλος των τραγουδιών έχει τη δική του ιστορία, πριν ακόμη από εκείνη τη φθινοπωρινή ημέρα που ο Χατζιδάκις αποκρυστάλλωσε μέσα του τη μορφή τους.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijni3Iw1RKjYlcqk3k6y0PDapKzCPcwFDgsrYGleAzwKLCrL3lPHaRZCrYKQPpReADP5qeetZdzm7xgUROS7GX4dFPiJEkQX6bVTrX9DnVOL3cM4s5KXNZ7qAq799h_txz57Z9q73jGi0/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%9D._3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijni3Iw1RKjYlcqk3k6y0PDapKzCPcwFDgsrYGleAzwKLCrL3lPHaRZCrYKQPpReADP5qeetZdzm7xgUROS7GX4dFPiJEkQX6bVTrX9DnVOL3cM4s5KXNZ7qAq799h_txz57Z9q73jGi0/s400/%CE%9C%CE%91%CE%9D._3.jpg" width="400" /></a></div>Το έργο, με τίτλο «10 τραγούδια για ορχήστρα στο ίδιο κλίμα», προοριζόταν για τη φωνή της Ζακλίν Ντανό, γράφηκε στο Παρίσι το 1962 αλλά ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 1965 ως ορχηστρικό, και μάλιστα σε παραγωγή του μεγάλου Κουίνσι Τζόουνς.<br />Όπως μας πληροφορεί ο τραγουδιστής Δημήτρης Λέκκας, ο δίσκος κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από τη Fontana με 12 ορχηστρικά μέρη και τίτλο «Gioconda's Smile», ενώ το 1965 εκδόθηκε στην Ελλάδα με τίτλο «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» και υπότιτλο «10 τραγούδια για ορχήστρα». Τα δύο κομμάτια που είχαν αφαιρεθεί ήταν τα «Le Soldat» («Ο στρατιώτης») και «Les Athletes» («Οι αθλητές») ενώ πολύ αργότερα (το 1987) γράφηκαν και ελληνικοί στίχοι από τον Χατζιδάκι για το τραγούδι «Χορός με τη σκιά μου». Επίσης, υπάρχουν στίχοι και για το τραγούδι «Προσωπογραφία της μητέρας μου».<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVeUJc_f0TQqbShGt2YKZiZUoAOuMamS0oWsZ_b232l3Ptcaj4YrxPTBf1hdEwwo3-n6z9HQE6ix0lIRnG1PYMXeT9t5a7PtJ4TpgoFHVPbTm9B2PTWR3922X9ZAR6tSqG3Nt9yRSRjy0/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%9D._4.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVeUJc_f0TQqbShGt2YKZiZUoAOuMamS0oWsZ_b232l3Ptcaj4YrxPTBf1hdEwwo3-n6z9HQE6ix0lIRnG1PYMXeT9t5a7PtJ4TpgoFHVPbTm9B2PTWR3922X9ZAR6tSqG3Nt9yRSRjy0/s400/%CE%9C%CE%91%CE%9D._4.jpg" width="211" /></a></div>Το ταξίδι του δίσκου συνεχίζεται μέσα στα χρόνια με συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον από το κοινό, αφού τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του είχαν πουληθεί 500.000 δίσκοι παγκοσμίως ενώ μέχρι σήμερα υπολογίζονται ότι έχουν διατεθεί 3 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.<br /><i>«“Το Χαμόγελο της Τζοκόντας” είναι προσιτό, ευχάριστο, είναι σε όλους οικείο και παιδική μνήμη. Και κάτι ακόμη: αναδύει ένα έντονο ελληνικό άρωμα ενώ είναι και διεθνές. Ο Χατζιδάκις εδώ, χωρίς να χρησιμοποιεί στις τεχνικές του ακριβώς ελληνικά στοιχεία ή δικούς μας μουσικούς δρόμους καταφέρνει να δώσει μια έντονη ελληνικότητα. Χρησιμοποιεί τσέμπαλο αλλά και κιθάρα»</i>, λέει ο Γιώργος Πέτρου, διακεκριμένος μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής της Καμεράτας - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής.<br />Και είναι όντως έτσι. Η αίσθηση της ροής του έργου, η παρουσία του τσέμπαλου σε πολλά μέρη που προσδίδει μια κλασική χροιά (και όχι μπαρόκ), όργανα και ήχοι της καθαρόαιμης τζαζ (κάτι που συγκίνησε και παρότρυνε ο ίδιος ο Κουίνσι Τζόουνς) όπως βαϊμπράφωνο ή θυμηθείτε το σαξόφωνο στον «Κύριο Νολλ», ενώ το ξεχωριστό κείμενο (υψηλής ποίησης κατά τη γνώμη μας) του ίδιου του Χατζιδάκι που συνοδεύει το κάθε τραγούδι αποκρυπτογραφεί την κάθε φορά συνθήκη γένεσης ή αποτελεί τον «φακό» για να καταδυθούμε στο χατζιδακικό «εργαστήρι».<br /><br /><i>«Αν το κάθε τραγούδι είχε στίχους»</i>, γράφει ποιητικά ο Μάνος Χατζιδάκις στο κείμενο που συνοδεύει το έργο, <i>«θα ’λεγε περίπου αυτά:</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/eT5rwzngv5Q" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Τα σύννεφα πυκνά πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισορροπία μου</i><br /><i>σ’ έναν αβέβαιο κόσμο.</i><br /><i>Ας μπορούσα να τα σταματήσω…</i><br /><i>Ας μπορούσα να διαφύγω μέσα από μια στενή λουρίδα ουρανού.</i><br /><i>Που θα με πήγαινε και ποιον θα συναντούσα εκεί;</i><br /><i>Όμως τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα,</i><br /><i>την πόλη, την καρδιά μου και κάθε ελπίδα έχει χαθεί.</i><br /><i>Τα σύννεφα είναι κατάρα κι απειλή. Τα σύννεφα με σκεπάζουν. Κι είναι σιωπή.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>ΚΟΝΤΕΣΑ ΕΣΤΕΡΧΑΖΥ</b></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/fK7UANJxOGc" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Απ’ το ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω τα σύννεφα και πέφτουν στάλες χωρίς να καταλάβω αν είναι απ’ τα μάτια μου ή από τον ουρανό στα λουλούδια που καλλιεργεί στο δικό της παράθυρο η κοντέσα Εστερχάζυ, ακριβώς κάτω από το δικό μου δωμάτιο. Ο γιος της κοντέσας, μαθητής που διάβαζε στο παραθύρι, είδε τις στάλες, γύρισε και με κοίταξε και μου χαμογελάει. Η κοντέσα έκλεισε βιαστικά το παράθυρο, τον πήρε μέσα και του 'δειξε τα σκυθρωπά πορτραίτα των προγόνων του θυμίζοντας του πως ποτέ ένας Εστερχάζυ δεν χαμογελάει στον ουρανό.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ</b></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/btdxNgN5BuU" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Την ίδια ώρα οι γείτονές μου, περίεργοι, έκπληκτοι και βιαστικοί, μαζευόντουσαν στην εκκλησιά να δουν το θαύμα που από στόμα σε στόμα είχε μαθευτεί. Η Παναγιά κλαίει. Τρέχω κι εγώ, μ΄ από τον κόσμο δεν μπορώ να μπω. Όλοι μιλούν με φόβο και με περιέργεια για το θαύμα. Είναι η μοναδική Παναγία της πολιτείας που κλαίει, κι είναι πολύ για τη μικρή κι ασήμαντη γειτονιά μας. Παρακαλώ για να μ αφήσουνε να μπω, θέλω να δω, με σπρώχνουν, με πατούν, πονώ, ίσαμε που άρχισα να κλαίω κι εγώ. Μα ξαφνικά σαν μ είδανε να κλαίω, όλοι τους γύρω μου φτιάξανε κύκλο και σιγά σιγά απομακρυνόντουσαν από κοντά μου ταραγμένοι αφήνοντας με μόνη στο κέντρο ενός κύκλου που ολοένα μεγάλωνε, κι εγώ να κλαίω και να γίνομαι ένα μικρό σημάδι της πολιτείας, ενώ αυτοί να φεύγουν και να χάνονται στους γύρω δρόμους ψελλίζοντας: Η Παναγία που κλαίει.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Η ΒΡΟΧΗ</b></span></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/YHvzvwigEv8" width="560"></iframe><br /></div><br /><div><i>Τότες με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός. Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ΄ αυτή την πόλη μοναχός. Ίσαμε που ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δύο και ξεψυχάει στα πόδια μου, αφήνοντας να διαφανεί ο παλιός ήχος από ένα τσέμπαλο, που μεσ’ τη νύχτα με οδήγησε στο εσωτερικό ενός σιωπηλού σπιτιού ¬– ενός σπιτιού που κατοικεί η μητέρα μου.</i></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/-laotVoWUuI" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ’ αγαπάει. Θα ’θελε να ’χε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ’ έχει αντίκρυ και με κοιτάζει. Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ, ούτε μπορεί να τη σταματήσει. Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή να καρτεράει μια δυο στιγμές που πέρασαν, μια δυο στιγμές που έζησα μοναδικά για κείνη.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΤΟ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/k2GeWHZBUiY" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Βρίσκομαι σε μιαν αίθουσα συναυλιών. Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό. Αρχίζω να σε φτιάχνω με την φαντασία μου και να σε βλέπω πλάι μου ν’ ακούς μαζί μου μουσική. Όμως έρχεται πάλι το πρώτο θέμα και μου δείχνει το κάθισμά σου αδειανό. Σε ξαναφτιάχνω με αγωνία και για να μη μου φύγεις πιάνω το χέρι σου και στο κρατώ μες στο δικό μου, ίσαμε που ‘ρχεται ξανά το πρώτο θέμα κι αφήνει άδειο το κάθισμά σου. Χαϊδεύω τ’ άδειο κάθισμα που ‘ναι ζεστό από το κορμί σου, αρχίζω πάλι πλάι μου να νιώθω την αναπνοή σου, αλλά το πρώτο θέμα οριστικά, τυραννικά κι’ απελπισμένα μου φανερώνει την αλήθεια. Εγώ είμαι μόνος, το κάθισμα άδειο κι εσύ δεν υπάρχεις.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><b>Ο κ. ΝΟΛΛ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/rv-1suHp1IM" width="560"></iframe><br /></div><i><br /></i><i>Βγαίνοντας με πλησιάζει ένα ξανθό νέο παιδί. Όλοι από γύρω μας εξαφανίστηκαν και μείναμε μόνο οι δυο, κι αυτός να με κοιτάζει λίγο θλιμμένα και λίγο ειρωνικά. Μου λέγει: «Είμαι μια περίπτωση Νέου, που θα ‘θελε να σας γνωρίσει». Του απαντώ πως είμαι ολομόναχη και πως δεν είμαι έτοιμη να τον δεχτώ. Κι ήθελα τόσο πολύ μα δεν τολμούσα. Εκείνος μου χαμογέλασε, είπε «Κρίμα», και άφησε στα χέρια μου μια κάρτα του, μα ώσπου να δω τι έγραφε, είχε εξαφανιστεί.</i><br /><i>Η κάρτα είχε εξαφανιστεί. Η κάρτα είχε τυπωμένες δυο μόνο λέξεις: Νολλ, ο Θάνατος.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/u20_soRNEOU" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Αυτόματα γύρω μου αστράψανε φώτα πράσινα, κόκκινα, πορτοκαλιά, ο κόσμος πηγαινοερχόταν, μου ρίχνανε ματιές που με κορόιδευαν, μου τρύπαγαν τα σωθικά, με τις φωνές τους πρόστυχες σκίζαν τα ρούχα μου, περνούσανε βελόνες στο κορμί μου, έτρεχα να γλιτώσω, μα από παντού ξεφύτρωναν οι Δολοφόνοι.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>ΒΡΑΔΙΝΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/uic7ltFVAw4" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Τέλος βρέθηκα στην απομακρυσμένη γειτονιά μου, σκισμένη, ματωμένη και τσακισμένη, χωρίς ζωή, να περπατώ στον έρημο μα γνώριμο μου δρόμο, μ όλα τα σπίτια σιωπηλά, να με κοιτάζουν εχθρικά να προσπερνώ, θλιμμένη αβάσταχτα, γιατί δεν εσταμάτησα τη στιγμή που θέλησε η μητέρα μου, γιατί δεν είπα «ναι» στον κ. Νολλ, γιατί δεν άφησα να μ αφανήσουν οι δολοφόνοι. Τώρα ένας έναστρος μα παγωμένος ουρανός με συνθλίβει και με κάμει να τρέχω σούρνοντας τα βήματα μου προς το σπίτι μου.</i><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ</b></span></span></div><br /><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/hrD5gwnKT4Y" title="YouTube video player" width="560"></iframe><br /></div><br /><i>Σαν μπήκα σπίτι μου άρχισα να χορεύω. Ο ήχος μιας μπάντας με παρασύρει. Σκίζω το τοίχο, βρίσκομαι στους δρόμους, χρωματισμένους εφιαλτικά κι οι μπάντες να χτυπάνε στους ρυθμούς ξέφρενα, ενώ εγώ χάνομαι μέσα στο χρόνο, μόνος, έρημος, μέσα από εκεί που ήρθα, αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό στη μνήμη των ανθρώπων. Γιατί ποτέ κανείς δεν θα γνωρίσει αν ήρθα, αν έφυγα κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους».</i><br /><br />Ο γιος του συνθέτη Γιώργος Θεοφανόπουλος - Χατζιδάκις λέει (περιοδικό «Δίφωνο», τεύχος 42, Μάρτιος 1999, σελ. 158) ότι ο Μάνος Χατζιδάκις αποφασίζει το 1987 να γράψει στίχους για μερικά από τα τραγούδια του δίσκου. Ο Νίκος Γκάτσος δεν θέλει να επέμβει σε ένα έργο που το θεωρεί ολοκληρωμένο και έτσι το μόνο τραγούδι που αποκτά στίχους (από τον ίδιο το συνθέτη) είναι το «Χορός με τη σκιά μου». Το τραγούδι κυκλοφορεί στον ομότιτλο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη με ζωντανές ηχογραφήσεις από τον Σείριο του Χατζιδάκι.<br /><br /><blockquote class="tr_bq"><blockquote class="tr_bq"><blockquote class="tr_bq"><blockquote class="tr_bq"><b>«Χορός με τη σκιά μου»</b><br /><br />Το βράδυ σπίτι μου γυρίζω<br />κυνηγημένη σαν πουλί,<br />μες στα σεντόνια μου αντικρίζω<br />το θάνατο που με καλεί.<br /><br />Κρύβω στα χέρια την καρδιά<br />παίρνω απ' τις πόρτες τα κλειδιά,<br />και προσπαθώ να του ξεφύγω<br />κρυφά σαν τα μικρά παιδιά.<br /><br />Κυλώ σαν δάκρυ στη σιωπή,<br />μέσα στου κόσμου τη ντροπή,<br />και σαν τα ρούχα μου ξεσκίζω<br />γυμνή μ' αρπάζει η αστραπή.<br /><br />Στους δρόμους σύντροφο γυρεύω<br />μια μπάντα παίζει το ρυθμό,<br />σκίζω τους τοίχους και χορεύω<br />να βρω τον άγνωστο αριθμό.<br /><br />Κοιτάω μ' ελπίδα μια φωτιά<br />που ανάβει έν' άστρο στο νοτιά,<br />άραγε να 'ναι 'κει το φως μου,<br />το φως ή η ατέλειωτη ερημιά.<br /><br />Φοβάμαι του όχλου τη χολή<br />ένας τυφώνας με καλεί,<br />η αγάπη χάνεται στη μνήμη<br />κι εγώ χορεύω σαν τρελή.</blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><br />Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει στίχους και για την «Προσωπογραφία της μητέρας μου» που παίχτηκε στο πρόγραμμα του Σείριου, όμως, θεωρώντας ότι το τραγούδι δεν ήταν ολοκληρωμένο, δεν προχώρησε στην έκδοσή του.<br /><br /><br /><div><span style="font-size: large;"><b>Ο Μάνος Χατζιδάκις στην Αμερική</b></span></div><br /><b>1960 </b>Γράφει τη μουσική για την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του Ντασέν και ηχογραφεί στο Label United Artists. Τον επόμενο χρόνο παίρνει το Όσκαρ Τραγουδιού για «Τα παιδιά του Πειραιά»<br /><b>1963 </b>Γράφει μουσική για την ταινία «America America» του Ελίας Καζάν. Οι εκδόσεις του 1963, 1964 είναι στην Warner Bros<br /><b>1964 </b>Οι «Δεκαπέντε Εσπερινοί» ηχογραφούνται στις ΗΠΑ. Στις κιθάρες οι κορυφαίοι Δημήτρης Φάμπας και Γεράσιμος Μηλιαρέσης. Την ίδια χρονιά ο Χατζιδάκις γράφει τη μουσική για την ταινία «Topkapi» του Ντασέν.<br /><b>1967 </b>Ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ, το «Illya Darling» σε μουσική του Χατζιδάκι.<br /><b>1968 </b>Η μουσική για την ταινία «Blue» με τον Τέρενς Σταμπ ηχογραφήθηκε στο Χόλιγουντ με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λος Άντζελες.<br /><b>1970 </b>Κυκλοφορεί ο περίφημος δίσκος «Reflections» για τους New York Rock & Roll Ensemble<br /><hr /><p> </p>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-74639877034016856442022-01-28T21:39:00.001+02:002022-01-28T21:39:52.045+02:00«Ο Σταυρός του Νότου», ένα μουσικό σημείο προσανατολισμού<div dir="ltr" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2Rl4whmeQZcHlLTWq6RhaicYVwMa1g-1xQTD8sFjrL08CwZB_xCPFkzkfhdKi4BuW5-gsbjyO7ZtYu7DaATGkpcsgirXm7isCyofTsvQ_3R0ENAoBVQOvf8CdGVvb-TR8blTLkf3xX4/s1600/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2Rl4whmeQZcHlLTWq6RhaicYVwMa1g-1xQTD8sFjrL08CwZB_xCPFkzkfhdKi4BuW5-gsbjyO7ZtYu7DaATGkpcsgirXm7isCyofTsvQ_3R0ENAoBVQOvf8CdGVvb-TR8blTLkf3xX4/s320/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+1.jpg" width="320" /></a></div>Αυτός ο δίσκος με το όνομα ενός αστερισμού, του πιο φωτεινού του νότιου ημισφαιρίου, είναι πάνω από τριάντα χρόνων, διατηρείται ωστόσο αλώβητος, ο χρόνος τον αγαπάει, και, κόντρα, του προσθέτει τιμή και αξία ώσπου έχει γίνει ανεκτίμητος. Αναντίρρητα είναι πια κλασικός και εις πείσμα της εποχής που κυκλοφόρησε έγινε και εμπορικότατος.<br />Άλλα τα ακούσματα τότε. Δεν μπορώ να αποφύγω το προσωπικό. Γυρίζοντας πίσω θυμάμαι ότι ήμασταν νέοι και οι φίλοι με κορόιδευαν που τον άκουγα, όχι ότι δεν ήταν εκείνοι, ας πούμε, του «ποιοτικού». Παρ’ όλα αυτά τους ξένισε. Εμένα, μου έδωσε την ευκαιρία κατά πρώτον να γνωρίσω τον Νίκο Καββαδία. Αυτόν τον μεγάλο ποιητή που με ταξίδεψε στις ανοιχτές θάλασσες, στους ωκεανούς, σε μέρη εξωτικά και άγνωστα. Και ας ζαλίζομαι πάνω στα καράβια, έτρεχα μαζί του τολμηρή και ατρόμητη να ζήσω και εγώ νοερά αυτές τις μοναδικές εμπειρίες που μας πρόσφερε με τις τόσο γλαφυρές εικόνες, τις περιγραφές, ό,τι παράξενο κι αληθινό δημιουργούσε η φύση από τη μια άκρη της γης μέχρι την άλλη, μαζί με τον έρωτα, τη φιλία, ανθρώπους κοσμοπολίτες, σκληρές συνθήκες ζωής, χούγια, και όλα αυτά τα συναισθήματα που είχα τότε την αίσθηση ότι μόνο οι ναυτικοί μπορούσαν να τα νιώσουν με αυτόν τον τρόπο.<br /><a name='more'></a><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrbbSyTGTCq5GjwhxIDpWMGNI2LZIe4N8CGbqk4jJB9JBOC9c1oBf4rPRxh5w_ygkHZgmG7OXqXC9MR6Yn102mbgsS26wchWKgMq-Ap6vZXheBSdTCDasHnzWUkxXKAftZQxepCXhxaOE/s1600/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrbbSyTGTCq5GjwhxIDpWMGNI2LZIe4N8CGbqk4jJB9JBOC9c1oBf4rPRxh5w_ygkHZgmG7OXqXC9MR6Yn102mbgsS26wchWKgMq-Ap6vZXheBSdTCDasHnzWUkxXKAftZQxepCXhxaOE/s400/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+3.jpg" width="400" /></a></div>Αυτή η ποίηση περιβλήθηκε με μια άρτια μουσική, η οποία όμως είχε απλότητα και σεμνότητα, δεν είχε φανφάρες, δεν ήθελε να υπερισχύσει, αντιθέτως φαινόταν ένας καθαρός σκοπός: Ο Θάνος Μικρούτσικος αγαπούσε την ποίηση του Καββαδία και ήθελε να τη μοιραστεί μαζί μας. Της έβαλε λοιπόν όλη αυτή την αγάπη που με μεγάλη χημεία αναμείχθηκε με την ύψιστη μουσική έμπνευση αυτού του καλού συνθέτη και ξεπήδησε φλέβα χρυσού.<br />Διακριτική συνοδεία μουσικής για να αναδειχθεί ο ποιητής. Τα τραγούδια που χρησιμοποίησε είναι από τις ποιητικές συλλογές «Πούσι», «Μαραμπού» και «Τραβέρσο». Η φωνή του Γιάννη Κούτρα, που ανέλαβε αυτό το βάρος, ιδανική, στέρεη, καθάρια, βγήκε από την ψυχή με μια θαυμάσια άρθρωση της ποίησης. Η αισθαντική φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου εκτελεί το «Μαχαίρι» και τον «Γουίλι», ενώ το ομώνυμο τραγούδι, τον «Σταυρό του Νότου», ερμηνεύει η Αιμιλία Σαρρή.<br />Ο Αλέκος Πατσιφάς, ιδρυτής και διευθυντής της LYRA, δεν είχε προβλέψει καλά όταν είχε πει στον Μικρούτσικο ότι δεν θα κατάφερνε να πουλήσει τίποτε ο δίσκος, παρότι ο συνθέτης μετά τη μεταπολίτευση είχε αρχίσει να ανατέλλει.<br /><br /><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMUubrMoc6q6llnHrRctBEGXrDV14V2GVEo4VzNGQud221OoQyimrSKHH-Zyx_BGjdAPqXglVyz93Ct6ppdNC_NfLPX-18VKABwDXmcOBfGkxlJpnwfHi7zKERipimvwm7dXZo2cXqbM/s1600/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+4.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMUubrMoc6q6llnHrRctBEGXrDV14V2GVEo4VzNGQud221OoQyimrSKHH-Zyx_BGjdAPqXglVyz93Ct6ppdNC_NfLPX-18VKABwDXmcOBfGkxlJpnwfHi7zKERipimvwm7dXZo2cXqbM/s400/%CE%9F+%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF+4.jpg" width="260" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; text-align: center;">Ο Γιάννης Κούτρας</td></tr></tbody></table>Γυριζόταν, λοιπόν, στις αρχές του 1980, μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Πορεία 090» και ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς παράγγειλε στον Μικρούτσικο τη μουσική. Ο συνθέτης θεώρησε ταιριαστό για αυτή την υπερπαραγωγή τον Καββαδία, αφού από έφηβος ακόμη είχε καταπιαστεί να γράψει μουσική για τους στίχους του ναυτικού ποιητή, και παρουσιάζει μερικά τραγούδια στο σίριαλ. Όταν ήρθε η ώρα για να ηχογραφήσει ολόκληρο τον δίσκο και τον πήγε στον Πατσιφά, εκείνος διαβλέπει για την τύχη του δίσκου αποτυχία και μαζί με όλες τις άλλες επιφυλάξεις του είναι και οι τόσες άγνωστες λέξεις της ιδιωματικής ναυτικής γλώσσας. Κατά καλή τύχη, όμως, ενδίδει από αγάπη, και του τον προσφέρει ως δώρο. Η κριτική της εποχής εν γένει θάβει το έργο – δεν ήταν ιδιαίτερα στην επιφάνεια γαρ τότε ο Καββαδίας… Να όμως που ο χρόνος το κατέστησε αξεπέραστο και πήρε τη θέση του σε βάθρο.<br /><br />Ο συνθέτης –δικαίωμά του βέβαια–, μετά την τόσο μεγάλη επιτυχία, τα τελευταία χρόνια έχει αποδυθεί ακόρεστα σε έναν αγώνα να παραλλάζει τα τραγούδια, που πολλές φορές δεν αναγνωρίζονται καν. Εξάλλου τα έχει δώσει σε πάρα πολλούς τραγουδιστές και χάνεται σιγά σιγά η μαγεία του αυθεντικού. Τι κρίμα, κατά τη γνώμη μας! Ο αστερισμός του «Σταυρού του Νότου» θεωρείται προμήνυμα μαρτυρίων, ας μη μαρτυρήσουν άλλο και τα τραγούδια αυτά… Ελπίζουμε, αφού και ο συμβολισμός του συγκεκριμένου αστερισμού είναι συνάμα και η ελπίδα.<br /><b>Μ.Μ.</b><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Γιάννης Κούτρας - Kuro Siwo</b></span></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/b9_VaPDTxwg?list=PLj1oqfhXZglwou-xmbeoS5pT012DfNP7V" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,</div><div style="text-align: center;">δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.</div><div style="text-align: center;">Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια</div><div style="text-align: center;">και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πέρ’ απ’ τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,</div><div style="text-align: center;">χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.</div><div style="text-align: center;">Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια</div><div style="text-align: center;">που σου `πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ’ ανάβει,</div><div style="text-align: center;">χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,</div><div style="text-align: center;">κι ο λόγος της μες’ το μυαλό σου να σφυρίζει,</div><div style="text-align: center;">«ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;»</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κι έχει χαλάσει.</div><div style="text-align: center;">Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.</div><div style="text-align: center;">Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι</div><div style="text-align: center;">κι ο πίθηκος που `χα με κούραση γυμνάσει.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.</div><div style="text-align: center;">Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη</div><div style="text-align: center;">κι συ κοιτάς ακόμη πάνω απ’ το τιμόνι,</div><div style="text-align: center;">πώς παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Γιάννης Κούτρας – Γυναίκα</b></span></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/KZ8vHTJV6hE?list=PLj1oqfhXZglwou-xmbeoS5pT012DfNP7V" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.</div><div style="text-align: center;">Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα</div><div style="text-align: center;">Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία</div><div style="text-align: center;">Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.</div><div style="text-align: center;">Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.</div><div style="text-align: center;">Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,</div><div style="text-align: center;">για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.</div><div style="text-align: center;">Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.</div><div style="text-align: center;">Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,</div><div style="text-align: center;">που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.</div><div style="text-align: center;">Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.</div><div style="text-align: center;">Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,</div><div style="text-align: center;">πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.</div><div style="text-align: center;">Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες;</div><div style="text-align: center;">Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει</div><div style="text-align: center;">τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.</div><div style="text-align: center;">Κοντά σου ναύτες απ’ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.</div><div style="text-align: center;">Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό</div><div style="text-align: center;">έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.</div><div style="text-align: center;">Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.</div><div style="text-align: center;">Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω</div><div style="text-align: center;">ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Γιάννης Κούτρας – Εσμεράλδα</b></span></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/eETXofwmECw?list=PLj1oqfhXZglwou-xmbeoS5pT012DfNP7V" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα</div><div style="text-align: center;">κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές</div><div style="text-align: center;">Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα</div><div style="text-align: center;">κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος</div><div style="text-align: center;">κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς</div><div style="text-align: center;">Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος</div><div style="text-align: center;">απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ο παπαγάλος σου `στειλε στερνή φορά το γεια σου</div><div style="text-align: center;">κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής</div><div style="text-align: center;">πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου</div><div style="text-align: center;">κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"</div><div style="text-align: center;">κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού</div><div style="text-align: center;">Μη φεύγεις. Πες μου, το `πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο</div><div style="text-align: center;">ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν</div><div style="text-align: center;">κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.</div><div style="text-align: center;">Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν</div><div style="text-align: center;">και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν</div><div style="text-align: center;">και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές</div><div style="text-align: center;">στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα</div><div style="text-align: center;">που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Γιάννης Κούτρας - Federico Garcia Lorca</b></span></span></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qrHmoQ37AGc?list=PLj1oqfhXZglwou-xmbeoS5pT012DfNP7V" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό</div><div style="text-align: center;">και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι</div><div style="text-align: center;">Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ</div><div style="text-align: center;">τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά</div><div style="text-align: center;">και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου</div><div style="text-align: center;">στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά</div><div style="text-align: center;">κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’ αχαμνά του</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά</div><div style="text-align: center;">και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι</div><div style="text-align: center;">τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά</div><div style="text-align: center;">τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές</div><div style="text-align: center;">και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια</div><div style="text-align: center;">τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές</div><div style="text-align: center;">τότες που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;</div><div style="text-align: center;">φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό</div><div style="text-align: center;">στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω</div><div style="text-align: center;">κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι</div><div style="text-align: center;">κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά</div><div style="text-align: center;">σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι</div><div style="text-align: center;">μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Βάρκα του βάλτου ανάστροφη</div><div style="text-align: center;">φτενή δίχως καρένα</div><div style="text-align: center;">σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά</div><div style="text-align: center;">σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα</div><div style="text-align: center;">και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Γιάννης Κούτρας - Θεσσαλονίκη</b></span></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zdZmtMmLiUQ?list=PLj1oqfhXZglwou-xmbeoS5pT012DfNP7V" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης</div><div style="text-align: center;">το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά</div><div style="text-align: center;">σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις</div><div style="text-align: center;">μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι</div><div style="text-align: center;">άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή</div><div style="text-align: center;">τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι</div><div style="text-align: center;">που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται</div><div style="text-align: center;">και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού</div><div style="text-align: center;">εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται</div><div style="text-align: center;">σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη</div><div style="text-align: center;">πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ</div><div style="text-align: center;">αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι</div><div style="text-align: center;">μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό</div><br /></div><hr /><p> </p>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-85747473233994140852021-12-15T13:37:00.000+02:002021-12-15T13:37:21.275+02:00Μουσικά αστέρια και αστεράκια<b><i><div class="separator" style="clear: both; font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibtfzPzAengKiSDJTJ1O30bDU31OtUDAAGBQBzPLB-lSBDZELiQbpsJgMYHnpFBXf0-bDKEEW2fMBjp_fLuvQzL_7VnySaQpiSUCPmOCnSgGI-TA71LvUrNmJlV7LiRDeHvI0ES0gVFkw/s1600/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%93%CE%9D%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%9F+%CE%A6%CE%9F%CE%A4%CE%9F.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibtfzPzAengKiSDJTJ1O30bDU31OtUDAAGBQBzPLB-lSBDZELiQbpsJgMYHnpFBXf0-bDKEEW2fMBjp_fLuvQzL_7VnySaQpiSUCPmOCnSgGI-TA71LvUrNmJlV7LiRDeHvI0ES0gVFkw/s320/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%93%CE%9D%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%9F+%CE%A6%CE%9F%CE%A4%CE%9F.jpg" width="320" /></a></div><p><b style="font-style: normal;"><i>Αστέρι, σε ποια χώρα </i></b><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="font-style: normal;"><i>του απέραντού σου ουρανού</i></b><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><b style="font-style: normal;"><i>να λαμπυρίζεις τώρα;</i></b><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><span style="font-style: normal; font-weight: 400;">Κ. Παλαμάς</span><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><span style="font-style: normal; font-weight: 400;">Έλα και από τα δικά μας τα μέρη</span><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><span style="font-style: normal; font-weight: 400;">για να μας οδηγήσεις, ανάγκη γαρ μεγίστη.</span><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><span style="font-style: normal; font-weight: 400;">Εμείς εδώ προτείνουμε κάπως μακρινά μουσικά αστέρια και μαζί σάς στέλνουμε πολλές πολλές ευχές για Υγεία, Αγάπη και πολλή Δύναμη ώστε να καταφέρουμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτόν τον ζόφο που μας περιβάλλει!</span><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /><br style="font-style: normal; font-weight: 400;" /></p><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Ξέρω κάποιο αστέρι</b></span></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>- Δημήτρης Χορν</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Β’ Βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1959)</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι Κώστας Πρετεντέρης, Μουσική: Μίμης Πλέσσας</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/5GszziheqSg" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /><a name='more'></a></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Με τ’ αστεράκι της αυγής</b></span></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1959) - Γρηγόρης Μπιθικώτσης</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Νίκος Γκάτσος, Μουσική Μίκης Θεοδωράκης </b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/p3ZuaaviNgQ" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Αστέρι μου φεγγάρι μου [Αγάπη μου]</span></b></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1962) - Μελίνα Μερκούρη</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/sm-mpDuTUlU" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Τ' αστέρι του Βοριά</b></span></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1963) - a cappella</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Νίκος Γκάτσος, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Q269XQuhnnI" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Άστρο της Ανατολής, Τοπ Καπί</b></span></span></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1964) - Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/hQ1WkRrx9LM" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Στον ουρανό είν' ένα αστέρι</span></b></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1966) - Καίτη Χωματά</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος, Μουσική : Γιάννης Σπανός</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/UYapArT7QBk" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Μικρό παιδί </b></span></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>- Γιώργος Ζωγράφος (1966)</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Αργύρης Βεργόπουλος, Μουσική: Λίνος Κόκοτος</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/wf1lztPn-wk" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει</b></span></span> </div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>(1971) - Βίκυ Μοσχολιού </b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι: Γιώργος Σαμολαδάς, Μουσική: Απόστολος Καλδάρας</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/qEB-M7YBecQ" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Άστρα μη με μαλώνετε</b></span></span></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>- Μανόλης Λιδάκης (1997)</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Στίχοι και μουσική: Λευτέρης Καμπουράκης</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/3s0q4YfScc0" width="560"></iframe><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Αστράκια που 'χει η θάλασσα</b></span></span></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Και ένα χιουμοριστικό του Μποστ από τη «Φαύστα» (1964)</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><b>Κωνσταντίνος Τζούμας & Θίασος</b></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><br /></div><div style="font-style: normal; font-weight: 400; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/lHMeNIdOQK0" width="560"></iframe><br /></div><div dir="ltr" style="font-style: normal; font-weight: 400;" trbidi="on"><hr /></div></i></b>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-28225812368509610062021-08-18T22:53:00.000+03:002021-08-18T22:53:22.227+03:00Ιστορία έρωτα και αναρχίας - Νίνο Ρότα<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv7y2pYqHDiefecapU2sDgOK6-tTKnwrsjekTN2KRJf3XDMQrPcN3Msy5GzvSBqYaURHyrrAkgfSpZ2iaHvee8PA9h6PeMtOnvMWwxn8140ezHyYDLUvNDYe-53gfdAhf_lMG5Oop8rrc/s1600/Nino+Rota.jpg" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv7y2pYqHDiefecapU2sDgOK6-tTKnwrsjekTN2KRJf3XDMQrPcN3Msy5GzvSBqYaURHyrrAkgfSpZ2iaHvee8PA9h6PeMtOnvMWwxn8140ezHyYDLUvNDYe-53gfdAhf_lMG5Oop8rrc/s200/Nino+Rota.jpg" width="176" /></a></p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp764seX3o3pGFyU8Fdblgs5FKC6-NBK5Kr6oGVYNEF320CoIMP_1qdlREnNKQXgiAtY6UgRcaEvJjnYJmjS4T7iJJQXaxcRSEev4TfWAZMpT2wQJCwv3apBpmg1aI5Dx52t9EdkDmD4/s1600/film.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp764seX3o3pGFyU8Fdblgs5FKC6-NBK5Kr6oGVYNEF320CoIMP_1qdlREnNKQXgiAtY6UgRcaEvJjnYJmjS4T7iJJQXaxcRSEev4TfWAZMpT2wQJCwv3apBpmg1aI5Dx52t9EdkDmD4/s200/film.jpg" width="131" /></a>(Μιλάνο 1911-Ρώμη 1979). Ιταλός συνθέτης. Συνέθεσε δημοφιλέστατες και εκλεπτυσμένες μουσικές συνθέσεις για τον κινηματογράφο. Έγραψε μουσική για 16 ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι (Λα Στράντα, Γλυκιά ζωή), του Βισκόντι και άλλων μεγάλων Ιταλών κινηματογραφιστών.<br /><br /><b>Ιστορία έρωτα και αναρχίας</b>. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τη Λίνα Βερτμύλερ το 1973 και πρωταγωνιστούν ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι και η Μαριάντζελα Μελάτο. Η υπόθεση του έργου κινείται μέσα στη φασιστική Ιταλία πριν από το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και επικεντρώνεται στον χαρακτήρα του Τζιανίνι, ενός αναρχικού που ζει σε έναν οίκο ανοχής και σκοπεύει να σκοτώσει τον Μπενίτο Μουσολίνι. Η ταινία είχε προταθεί για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1973 και ο Τζιανίνι είχε κερδίσει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Η μουσική που ξεχύνεται με αφάνταστη ομορφιά και ζωντάνια μέσα από την ταινία είναι του Νίνο Ρότα.<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Καντσόνε Αραμπιάτα με την Άννα Μελάτο</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/P95NMxzNPW4" width="560"></iframe></div><br /><div dir="rtl" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Amara me με την Άννα Μελάτο</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/9czdmvc-CjM" width="560"></iframe></div><div><br /></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-70283157787159279352021-05-21T19:08:00.000+03:002021-05-21T19:08:23.037+03:00Το βαλς για μια… άνοιξη<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhpcNBBYvf3dcGIyeCCaGLKoZyb1dp3bqQMcpxEF76tO4SMHzmNgj-yZEVgL2bafTm5TxovC7UEAF8glZRzUjuurvduzj9G-gqsuqNhblR2mF5bvuDT8SH8NGyXwaCf9gsp2rv1PMe6Y/s1600/%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%A3+1.jpg" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhpcNBBYvf3dcGIyeCCaGLKoZyb1dp3bqQMcpxEF76tO4SMHzmNgj-yZEVgL2bafTm5TxovC7UEAF8glZRzUjuurvduzj9G-gqsuqNhblR2mF5bvuDT8SH8NGyXwaCf9gsp2rv1PMe6Y/s1600/%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%A3+1.jpg" width="400" /></a></p>Το βαλς, στα Γαλλικά valse, προέρχεται από το γερμανικό ρήμα walzen που σημαίνει στροβιλίζομαι, χορεύω περιστρεφόμενος – η χαρακτηριστική κίνηση του χορού αυτού. Είναι σε χρόνο ¾ και ξεκίνησε αρχικά σε βραδύ ρυθμό, ενώ αργότερα, στην πρόσφατη μορφή του, προσέλαβε ζωηρό και γρήγορο ρυθμό, το λεγόμενο βιεννέζικο βαλς. Χορεύεται από ζευγάρια που περιστρέφονται διαγράφοντας κυκλική τροχιά. Είναι μια μορφή σύνθεσης που δεν προορίζεται για όρχηση αλλά για ενόργανη εκτέλεση. Χρησιμοποιήθηκε από τους Φρεντερίκ. Σοπέν, Φραντς Λιστ, Γιοχάνες Μπραμς, Ρόμπερτ Σούμαν, Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι κ.λπ. (εκφραστικό βαλς, μελαγχολικό, ευγενές, επιδεικτικό).<br /><a name='more'></a><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNkFoe-U8IOtJJQXAhJOQjx8SfvSG0t7xW4LDI-Qe2sgyqU99Twfil2-SD1yb29SNcVsFDLrmuBp44uuPHuOHi4GA5kLBWBk3qitRAdiXV6JROcnHdK5j0p2oDKoD19DGf0941ECOhh_I/s1600/%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%A3+2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="331" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNkFoe-U8IOtJJQXAhJOQjx8SfvSG0t7xW4LDI-Qe2sgyqU99Twfil2-SD1yb29SNcVsFDLrmuBp44uuPHuOHi4GA5kLBWBk3qitRAdiXV6JROcnHdK5j0p2oDKoD19DGf0941ECOhh_I/s1600/%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%A3+2.jpg" width="400" /></a></div>Ο όρος βαλς χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και στην αρχή ήταν καταδικασμένος ως ακόλαστος χορός. Η προέλευση του βιεννέζικου βαλς φαίνεται να ξεκινάει από τα αυστριακά Lander, χορούς που η μουσική τους απαντάται σε συλλογές έργων για λαούτα. Το βαλς το συναντάμε σε όπερες και μπαλέτα του 18ου αιώνα, προτού γίνει τόσο δημοφιλές και λάβει τη θέση του μινουέτου. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση η γαλλική αστική τάξη χόρευε βαλς και πολλοί συνθέτες χρησιμοποίησαν αυτό το μουσικό είδος. Μέσα σε αυτούς και οι τρεις μεγάλοι κλασικοί: Γιόζεφ Χάιντ, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Λούνβιχ βαν Μπετόβεν. Στη συνέχεια, συνέθεσαν βαλς ο Σούμπερτ (Γερμανικοί Χοροί) και ο Βέμπερ (Πρόσκληση σε βαλς). Ωστόσο, ο Λάνερ και οι Στράους οδήγησαν το σύγχρονο βαλς στη μεγάλη του ακμή. Το <i>βαλς κοντσέρτου</i> εισήλθε στις συμφωνίες του Μπερλιόζ, του Λιστ και του Τσαϊκόφσκι και φυσικά ενυπάρχει σε ολόκληρο το έργο των Μπραμς, Ρ. Στράους, Ραβέλ, Βάγκνερ, Πουτσίνι κ.ά. Από τον 18ο αιώνα ως τις αρχές του 20ού αιώνα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής χορός στην Ευρώπη και πλέον έχει καταστεί κλασικός. Σε όλο τον κόσμο, και στην Ελλάδα, τόσο οι πλέον σημαντικοί συνθέτες όσο και οι ασήμαντοι και αδιάφοροι έγραψαν βαλς, ων ουκ έστιν αριθμός. Παρακάτω, μια προσωπική επιλογή.<br /><b><span style="color: #4c1130;">TEXNOGRAFIA</span></b><br /><b><span style="color: #4c1130;"><br /></span></b><div style="text-align: center;"><b><span style="color: purple; font-size: large;">Ντμίτρι Σοστακόβιτς - Second Walz - Russian Waltz</span></b></div><div style="text-align: center;"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/phBThlPTBEg" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: magenta; font-size: large;"><b>Τσαϊκόφσκι - Waltz of the Flowers (Το Βαλς των Λουλουδιών) </b></span><br /><span style="color: magenta; font-size: large;"><b>από τον «Καρυοθραύστη»</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/QxHkLdQy5f0" width="560"></iframe><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large;"><b>Γιόχαν Στράους - Blue Danube Waltz (Γαλάζιος Δούναβης)</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZQ2mSkZ2oB4" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #20124d; font-size: large;"><b>Σοπέν - Βαλς no. 7 in C sharp minor, Op. 64 no. 2</b></span></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/aNIs139af-4?list=PL1391237437761842" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="background-color: #eeeeee; color: #38761d; font-size: large;">Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι - Valse Sentimentale </span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="background-color: #eeeeee; color: #38761d; font-size: large;">(Συναισθηματικό Βαλς)</span></b></div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rUuusqy50yk?list=PL1391237437761842" width="560"></iframe><br /></div><div style="text-align: center;"><br /><span style="color: magenta; font-size: large;"><b>Eugen Doga - Το βαλς των λουλουδιών</b></span><br /><iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/T1fVIbLm7TY" width="560"></iframe><br /><div><span style="color: #351c75; font-size: large;"><b><br /></b></span><span style="color: #351c75; font-size: large;"><b>Μάνος Χατζιδάκις - Το βαλς των χαμένων ονείρων</b></span></div><div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5q9H2cd36RU" width="560"></iframe><br /></div><div><br /></div><div><b><span style="color: #741b47; font-size: large;">Ελένη Καραΐνδρου - Το βαλς του γάμου</span></b></div><div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/_rcs1OC2Sus" width="560"></iframe><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><br /></div><hr /></div></div>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-17743498693546056702021-01-16T12:20:00.002+02:002021-01-16T13:54:40.638+02:00Νίκος Γκάτσος: η ποίηση που έγινε τραγούδι<div dir="ltr" trbidi="on"><div dir="ltr" trbidi="on"><p><i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi36gt6wH0OSKxDPOJVkFIwOtudK7dKi2yKPsR9dtE3BlxK9kEDg03LEWlwnvVD1wvIGYCzF4bDy4wOOpNl2cn6kx_zse9MYz42pXBq1VwSw40ZvYTyaO-evHc6P71UuzdrKHLa0GK-7Dg/s247/1111.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="247" data-original-width="204" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi36gt6wH0OSKxDPOJVkFIwOtudK7dKi2yKPsR9dtE3BlxK9kEDg03LEWlwnvVD1wvIGYCzF4bDy4wOOpNl2cn6kx_zse9MYz42pXBq1VwSw40ZvYTyaO-evHc6P71UuzdrKHLa0GK-7Dg/w264-h320/1111.jpg" width="264" /></a></i></div><i>Ψηλός, λιγνός, μελαχρινός, με μάτια μεγάλα που έμελλαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν, να κάψουν πολλές καρδιές, ελαφρά σκυφτός από φυσικού του, κάτω από μια μακριά ριχτή μπεζ καμπαρντίνα. … Ήταν ο δεύτερος μετά τον Εμπειρίκο. Κι ίσαμε σήμερα που γράφω, και που έχουνε περάσει τρεις δεκαετίες σχεδόν, είναι ένας από τους πέντε ή έξι σ’ ολόκληρη την Ελλάδα (μαζί με το Νικήτα Ράντο, το Νίκο Εγγονόπουλο και το Νάνο Βαλαωρίτη) που αποδειχτήκανε κάτοχοι του μυστικού. Θέλω να πω: της γοητείας, του θαύματος, και όχι των γνώσεων που σήμερα διδάσκονται στα Πανεπιστήμια και βρίσκονται σ’ όλες τις εγκυκλοπαίδειες. Ο Νίκος Γκάτσος «είχε ακούσει τη φωνή». Ενδιαφερότανε για το τυχαίο και την πιθανή αλλ’ ασύλληπτη νομοτέλειά του, όχι μόνο στην ποίηση, αλλά το ίδιο και στη ζωή, στο παιχνίδι, στα καθημερινά γεγονότα. Τον τραβούσε η άπειρη συνδυαστική της φαντασίας.</i> <b>Οδυσσέας Ελύτης</b><p></p><b> <span><a name='more'></a></span></b><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJDpTIg93bLqD1I6T3SOzgVNxlFttF8iaATCddo_8RaH_yNhtMS2H1x7AX7O2_bj2rthEyqrqcvLIasY2tnv27NJVd-2RwR5ZDqjC5rOcpN-loidd3B2R7idoCy6Rya5ZJHbbWYN0xH4o/s1600/%25CE%2593%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJDpTIg93bLqD1I6T3SOzgVNxlFttF8iaATCddo_8RaH_yNhtMS2H1x7AX7O2_bj2rthEyqrqcvLIasY2tnv27NJVd-2RwR5ZDqjC5rOcpN-loidd3B2R7idoCy6Rya5ZJHbbWYN0xH4o/s320/%25CE%2593%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></div>Γεννημένος στην Ασέα Αρκαδίας το 1915 πέθανε στην Αθήνα το 1992. Ένας ποιητής που έγραψε στίχους για πληθώρα τραγουδιών και ταυτόχρονα ένας εξαίρετος μεταφραστής, μεταξύ άλλων και του Λόρκα. <br />Όταν βρέθηκε στο Γυμνάσιο στην Τρίπολη ήρθε σε επαφή μέσω των βιβλίων με τον κόσμο της λογοτεχνίας, του θεάτρου και του κινηματογράφου, ενώ έμαθε άψογα αγγλικά και γαλλικά με τη μέθοδο της αυτοδιδασκαλίας. Το 1930 ήλθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον επόμενο χρόνο όμως την εγκατέλειψε. <br /><!--more--><br />Εντρύφησε στην ποίηση του Παλαμά, του Σολωμού και στο δημοτικό μας τραγούδι που το πάντρεψε στους στίχους του, παρακολουθώντας παράλληλα ό,τι νεωτεριστικό κυκλοφορούσε στην ευρωπαϊκή ποίηση. <br />Τα πρώτα του ποιήματα τα δημοσίευσε στη «Νέα Εστία», όπως και ο Ελύτης, και στον «Ρυθμό». Η γνωριμία τους το 1936, ένα πολύ σημαντικό γεγονός και για τους δύο, γέννησε μια δυνατή φιλία, μια συμπόρευση δύο ομοϊδεατών, που μάλιστα έκανε τον Γκάτσο να συνδεθεί με το ρεύμα του ελληνικού υπερρεαλισμού. <br />Η μοναδική ποιητική του συλλογή «Αμοργός» (1943) είναι μια σύζευξη του υπερρεαλισμού με τον λαϊκό λόγο.</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGGcpXzfNW7tlM7Td2UiqvyjNhnFhJAPT_Kf4LMhuNJW3Lwopxl0DMbR4Ct_wqnz82Pek4RoBlj__icOdGeIHUUOUp493AJ_s3DmH5DWk7-UyIkxK0Ks2Gz8MtidFFmgG6R30aXauYUrQ/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2596%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A3-%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2593%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGGcpXzfNW7tlM7Td2UiqvyjNhnFhJAPT_Kf4LMhuNJW3Lwopxl0DMbR4Ct_wqnz82Pek4RoBlj__icOdGeIHUUOUp493AJ_s3DmH5DWk7-UyIkxK0Ks2Gz8MtidFFmgG6R30aXauYUrQ/s320/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2596%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A3-%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2593%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a>Άλλη μια ευτυχής γνωριμία, ευλογία για μας, που έδεσε μια στέρεη φιλία, αναλλοίωτη στον χρόνο, μέχρι το τέλος της ζωής τους, ήταν με τον Μάνο Χατζιδάκι. Συνεργάστηκε μαζί του στη μελοποίηση στίχων, ένας δεσμός των δύο κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών που γονιμοποίησε τη μουσική με την ποίηση σε μια μοναδική εναρμόνιση με απότοκους σπουδαία τραγούδια τα οποία θα μας μαγεύουν εσαεί. <br />Ο Γκάτσος απέφευγε τη δημοσιότητα, δεν έδινε συνεντεύξεις, και όσοι τον γνώρισαν μιλούν για τη μοναδική προσωπικότητά του, το ξεχωριστό πνεύμα του, την αυστηρότητά του, αλλά και το ιδιαίτερο χιούμορ του. <br />Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Χριστόδουλο Χάλαρη, κ.ά.<br />Τα έργα του πάρα πολλά. Τα σημαντικότερα, κατά δική μας επιλογή: ● Το 1958 ξεκινάει μεμονωμένα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών με το «Χάρτινο το φεγγαράκι», και το «Έλα πάρε μου τη λύπη», σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, με τη Νάνα Μούσχουρη. ● Το 1963 «Θαλασσοπούλια μου», «Το τραγούδι της Σειρήνας», σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, με τη Μαίρη Λίντα. <br />● Το 1965 «Πάει ο καιρός», «Στο Λαύριο γίνεται χορός», σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.<br /> ● Το 1965 με τον Μάνο Χατζιδάκι τον κύκλο «Μυθολογία», με τον Γιώργο Ρωμανό, και «Ματωμένος γάμος», (από το θεατρικό έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε μετάφρασή του), με τον Λάκη Παππά. ● Το 1969 «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας», του ταυρομάχου από την Ανδαλουσία (από το ποιητικό έργο του Λόρκα σε μετάφρασή του), σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, με τους Μάνο Κατράκη και Κώστα Πασχάλη. ● Το 1971 «Της γης το χρυσάφι», σε μουσική του Μάνου, με τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη. ●Το 1974 «Νυν και Αεί» (μουσική Σταύρος Ξαρχάκος) με τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Νίκο Δημητράτο. ● Το 1976 «Αθανασία», μουσική Μάνος Χατζιδάκις, με τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη και «Τα Παράλογα», μουσική Μάνος Χατζιδάκις, με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Διονύση Σαββόπουλο, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Ηλία Λιούγκο. ● Το 1983 συνεργάζεται με τον Σταύρο Ξαρχάκο και μας χαρίζει το εκπληκτικό «Ρεμπέτικο», με τον Νίκο Δημητράτο, τον Τάκη Μπίνη, και τη Σωτηρία Λεονάρδου.<br /><div style="text-align: right;"><b>Μαρίνα Μαραγκού</b></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b>Ο Νίκος Γκάτσος με τον Μάνο Χατζιδάκι σε ένα σπάνιο ντοκουμέντο <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/z2FHtwSZndA" width="560"></iframe></b></span></div><br />Δύσκολο να διαλέξει κανείς αλλά ας χαρούμε μερικά τραγούδια: <br /><br /><div style="text-align: center;"><b>Χάρτινο το φεγγαράκι με τη Μελίνα Μερκούρη από το «Λεωφορείο ο πόθος» <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xQtmRp4Xazg" width="560"></iframe><br />Θα φέρει η θάλασσα πουλιά</b></div><div style="text-align: center;">κι άστρα χρυσά τ' αγέρι</div><div style="text-align: center;">να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά</div><div style="text-align: center;">να σου φιλούν το χέρι.</div><div style="text-align: center;">Χάρτινο το φεγγαράκι</div><div style="text-align: center;">ψεύτικη ακρογιαλιά</div><div style="text-align: center;">αν με πίστευες λιγάκι</div><div style="text-align: center;">θα 'σαν όλα αληθινά.</div><div style="text-align: center;">Δίχως τη δική σου αγάπη</div><div style="text-align: center;">δύσκολα περνά ο καιρός.</div><div style="text-align: center;">Δίχως τη δική σου αγάπη</div><div style="text-align: center;">είναι ο κόσμος πιο μικρός.</div><div style="text-align: center;">Χάρτινο το φεγγαράκι</div><div style="text-align: center;">ψεύτικη ακρογιαλιά</div><div style="text-align: center;">αν με πίστευες λιγάκι</div><div style="text-align: center;">θα 'σαν όλα αληθινά.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Τ’ αστέρι του Βοριά από την ταινία «Αμέρικα Αμέρικα» του Ηλία Καζάν </b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/FbfnzAbNp_A" width="420"></iframe></div><div style="text-align: center;">Τ' αστέρι του βοριά</div><div style="text-align: center;">θα φέρει η ξαστεριά</div><div style="text-align: center;">μα πριν φανεί</div><div style="text-align: center;">μέσα από το πέλαγο πανί</div><div style="text-align: center;">θα γίνω κύμα και φωτιά</div><div style="text-align: center;">να σ' αγκαλιάσω ξενιτιά</div><div style="text-align: center;">Κι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή</div><div style="text-align: center;">θα γίνεις χάδι και πληγή</div><div style="text-align: center;">σαν ξημερώσει σ' άλλη γη</div><div style="text-align: center;">Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,</div><div style="text-align: center;">Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή</div><div style="text-align: center;">Φεγγάρια μου παλιά</div><div style="text-align: center;">καινούργια μου πουλιά</div><div style="text-align: center;">διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό</div><div style="text-align: center;">για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Έβαλε ο Θεός σημάδι με τον Νίκο Ξυλούρη του Σταύρου Ξαρχάκου</b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/BtS8fsfR0g8" width="420"></iframe></div><div style="text-align: center;"> Έβαλε ο Θεός σημάδι παλληκάρι στα Σφακιά</div><div style="text-align: center;">κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά.</div><div style="text-align: center;">Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά.</div><div style="text-align: center;">Πιες αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό.</div><div style="text-align: center;">Έβαλε ο Θεός σημάδι παλληκάρι στα Σφακιά</div><div style="text-align: center;">κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά.</div><div style="text-align: center;">Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά,</div><div style="text-align: center;">μην περνάς τη χαρακιά η ζωή είναι πιο γλυκιά.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο εφιάλτης της Περσεφόνης με τη Μαρία Φαραντούρη από τα «Παράλογα» <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/lImBKj9KV0k" width="420"></iframe></b></div><div style="text-align: center;">Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα</div><div style="text-align: center;">κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο</div><div style="text-align: center;">τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα</div><div style="text-align: center;">και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.</div><div style="text-align: center;">Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης</div><div style="text-align: center;">στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.</div><div style="text-align: center;">Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες</div><div style="text-align: center;">ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο</div><div style="text-align: center;">τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες</div><div style="text-align: center;">και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.</div><div style="text-align: center;">Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης</div><div style="text-align: center;">στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.</div><div style="text-align: center;">Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία</div><div style="text-align: center;">κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα</div><div style="text-align: center;">τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία</div><div style="text-align: center;">άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.</div><div style="text-align: center;">Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης</div><div style="text-align: center;">στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο Γιάννης ο φονιάς με τον Μανόλη Μητσιά από την «Αθανασία» </b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3AxA1FLv7FY" width="420"></iframe></div></div></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-33894117346992361272020-08-13T13:03:00.000+03:002020-08-13T21:35:12.838+03:00Βασίλης Τσιτσάνης, ο αναμορφωτής του ρεμπέτικου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-KzS9DSH22wGQioxjgaJBHzhvtgJDddDPW2bxF4jzQRXN3Z7EFCz6gzfDEtskevIkFd5fy0hbvGDAB3ZJzRjxZ0puORJM1HFJfIBXwAUpoogxNcQD8IKTIsf71H8kViilZ_AwFOWvXxU/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-KzS9DSH22wGQioxjgaJBHzhvtgJDddDPW2bxF4jzQRXN3Z7EFCz6gzfDEtskevIkFd5fy0hbvGDAB3ZJzRjxZ0puORJM1HFJfIBXwAUpoogxNcQD8IKTIsf71H8kViilZ_AwFOWvXxU/s320/1.jpg" width="250" /></a></div>
Την Κυριακή 18 Ιανουαρίου 1915, ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, γεννήθηκε ο Βασίλης Τσιτσάνης στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας (εξ ου και το παρατσούκλι του «Βλάχος»). Ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά του Κώστα και της Βικτωρίας Τσιτσάνη, οι οποίοι κατάγονταν από την Ήπειρο: ο πατέρας του (τσαρουχάς το επάγγελμα) από το Μέτσοβο και η μητέρα του από τα Ζαγόρια.<br />
Τα πρώτα μουσικά ακούσματα του Βασίλη ήταν από μια ιταλική μάντολα που είχε ο πατέρας του. Στο σπίτι τους στα Τρίκαλα μαζεύονταν συχνά παρέες φίλων και ο πατέρας Τσιτσάνης έπαιζε και τραγουδούσε. Τη μάντολα όμως, την οποία αργότερα ένας οργανοποιός τη μετέτρεψε σε μπουζούκι, δεν άφηνε να την αγγίξουν καν τα αγόρια του (ειδικά ο Βασίλης, που έδειχνε μια ιδιαίτερη περιέργεια για το όργανο), καθώς φοβόταν μήπως χάνουν χρόνο από τα μαθήματά τους. Έτσι μπολιάστηκε μουσικά ο μικρός Βασίλης. <br />
Το 1927 πεθαίνει ο πατέρας του και ο Βασίλης μπαίνει για τα καλά στη βιοπάλη, παράλληλα όμως ξεκινάει αθόρυβα, αλλά πολύ δημιουργικά, η πορεία του στη μουσική σκηνή. Τα πρώτα του μαθήματα τα πήρε από έναν Ιταλό μαέστρο, τον Γκιόσα, που εκείνη την περίοδο επισκεπτόταν τα καλοκαίρια τα Τρίκαλα με το Τρίο Μπαρόνι από τη Ρώμη. Ο Τσιτσάνης, σε ηλικία 12 ετών, έπαιζε μαζί τους βιολί στα διαλείμματα του κινηματογράφου Πανελλήνιον, στις προβολές των βωβών ταινιών.<br />
<a name='more'></a><br />
Εκείνο όμως που τον κέντριζε περισσότερο ήταν το μπουζούκι του πατέρα του. Τώρα που εκείνος δεν ζει πια ο Βασίλης το βγάζει τακτικά από το ντουλάπι και προσπαθεί να βάλει μουσική σε στίχους που ήδη έχει γράψει κρυφά. Σε ηλικία 14 χρόνων αυτοσχεδίαζε και άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Μία από τις συνθέσεις του αυτές το οδήγησε σε μια… μικροπεριπέτεια με έναν καθηγητή του στο Γυμνάσιο. Είχε γράψει το τραγούδι «Μες στην Παραγουάη, σε φίνο ακρογιάλι». Το έπαιξε και το τραγούδησε με τα άλλα παιδιά της τάξης του σε μία εκδρομή. Την άλλη ημέρα ο καθηγητής κάλεσε τον Βασίλη στο γραφείο του και του είπε: «Ώστε έτσι, κύριε Τσιτσάνη! Η Παραγουάη έχει φίνο ακρογιάλι; Έλα, λοιπόν, τον Σεπτέμβριο να μας δείξεις πού είναι». Και τον άφησε μετεξεταστέο στη Γεωγραφία. Έτσι ο Βασίλης ένα καλοκαίρι ολόκληρο το πέρασε κάτω από τη μουριά του σπιτιού του, με το μπουζούκι και το βιβλίο της Γεωγραφίας. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Σε φίνο ακρογιάλι</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1HCKe7UILwY" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Στη διαδρομή του από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο ο Τσιτσάνης, εκτός από το πάθος του για τη λαϊκή μουσική, είχε αφοσιωθεί στον κλασικό αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε και σημείωσε θαυμάσιες επιδόσεις (μαθητικά ρεκόρ) με τα χρώματα του ΓΣ Τρικάλων. Στις 26 Μαΐου 1929 ήρθε πρώτος στο άλμα τριπλούν με 11.41 μ. και κατέκτησε το «Χρυσό Καλαμάρι», έπαθλο που είχε αθλοθετήσει εκείνη την εποχή ο Δήμος Τρικάλων.<br />
Από προσωπικές αφηγήσεις του Τσιτσάνη διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι η μεγάλη πορεία του δρομολογείται από τα Τρίκαλα και είναι συνδεδεμένη με τα γεγονότα της παιδικής του ηλικίας. Τα πρώτα του τραγούδια συνδέονται με τη ζωή των εργατών στις βιομηχανικές μονάδες της περιοχής, με τους προσφυγικούς καταυλισμούς, με τους πρώτους έρωτές του αλλά και με τους κρατούμενους στις στρατιωτικές φυλακές της πόλης. Οι φυλακισμένοι πίνουν χασίς και παίζουν ζάρια και μπουζούκι, ενώ έχουν τους δικούς τους κανόνες και τη δική τους γλώσσα. Διηγούνται φανταστικές ιστορίες και πλάθουν πολλά ρεμπέτικα τραγούδια, τα οποία μεταδίδονται από στόμα σε στόμα και από φυλακή σε φυλακή. Υμνούν τον τρόπο που ζουν, τους δεσμοφύλακές τους, το φαγητό τους, ακόμη τις ίδιες τις φυλακές, ιδίως το πολυτραγουδισμένο Γεντί Κουλέ. Κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους πηγαίνει συχνά ό Τσιτσάνης και τους ακούει. Το τραγούδι του «Όταν συμβεί στα πέριξ» είναι μια εικόνα αυτού του περίγυρου.<br />
<b><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></b> <br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #a64d79; font-size: large;"><b>Όταν συμβεί στα πέριξ</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZqlVpapa-N0" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Σε αντίθεση με τα ρεμπέτικα, τα δημοτικά και τα σμυρναίικα δεν τον συγκινούν και τα χαρακτηρίζει «κλαψιάρικες μελωδίες». Τα πρώτα του ακούσματα στον ήχο του ρεμπέτικου ήταν τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, ενώ τον είχε εντυπωσιάσει και ο Βαγγέλης Παπάζογλου.<br />
Με πικρές αναμνήσεις από τα Τρίκαλα, ο Βασίλης Τσιτσάνης μαζεύει τα όνειρά του και λίγα πράγματα και, στα τέλη του 1935 με αρχές του 1936, κατεβαίνει στην Αθήνα, με στόχο να σπουδάσει νομικά. Το όνειρό του όμως να γίνει δικηγόρος δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς οι συνθήκες ήταν άνισες και η ζωή στην πρωτεύουσα πολύ δύσκολη, και μάλιστα για έναν νέο από επαρχία. Για να καλύψει τα βιοποριστικά του έξοδα (ενοίκιο, φαγητό), άρχισε να εργάζεται παίζοντας μπουζούκι στο κέντρο Μπιζέλια της οδού Λένορμαν, στον Κολωνό, και αργότερα σε ένα μπαρ, Το Κουκλάκι, στη γωνία των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Σολωμού.<br />
Τότε γνωρίστηκε με τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο που τραγουδούσε σμυρναίικα και δημοτικά. Αυτή η γνωριμία τον οδήγησε στο στούντιο και στις πρώτες του φωνογραφήσεις δίσκων 78 στροφών. Ήταν αρχές του 1937, και ο Τσιτσάνης παίζει μπουζούκι και συνοδεύει τον Περδικόπουλο στο γνωστό δημοτικό τραγούδι «Σιγά καλέ την άμαξα», ενώ στην πίσω πλευρά του δίσκου υπάρχει το πρώτο του τραγούδι: ένα ζεϊμπέκικο με τίτλο «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε». <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xewA4V2QUQg" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Σε λίγους μήνες ακολουθεί, στην ίδια εταιρεία, την Odeon, με μαέστρο τον Σπύρο Περιστέρη, το δεύτερο τραγούδι του Τσιτσάνη «Να γιατί περνώ μες στην Αθήνα», με ερμηνευτές τον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Σοφία Καρίβαλη (αδελφή της Ρίτας Αμπατζή), σημαντική τραγουδίστρια σμυρναίικων τραγουδιών.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Να γιατί περνώ </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/7XTfzcNDiJk" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Παράλληλα ο Τσιτσάνης παίζει μπουζούκι και τραγουδά σε μία ταβέρνα κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, τον Πλάτανο, όπου πήγαιναν πολλοί φοιτητές για να τον ακούσουν. Παρά το γεγονός ότι σημείωσαν μεγάλη επιτυχία τα πρώτα του τραγούδια, χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος για να μπει ξανά στο στούντιο. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, όμως εκείνος, απτόητος, συνέχισε να γράφει. Ώσπου έρχεται η «Αρχόντισσα» και ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα, ένα τραγούδι που αγαπήθηκε και έκανε τεράστια επιτυχία. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Αρχόντισσα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/l70_fD_5T-4" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Η Columbia, που του κρατούσε κλειστή την πόρτα της, του ζητεί συνεργασία. «Θα πάω εκεί στην Αραπιά» είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογραφεί στην εταιρεία, το οποίο δρομολογεί τη μετέπειτα πορεία του. <br />
Η τριετία 1937-1940, που συνέπεσε με τη στρατιωτική θητεία του Τσιτσάνη στη Θεσσαλονίκη, στο Τάγμα Τηλεγραφητών, και την παραμονή του για αρκετό διάστημα εκεί, όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Ζωή Σαμαρά (απέκτησαν δύο παιδιά, τη Βικτωρία και τον Κώστα), ήταν καθοριστική για την πορεία του, αλλά και γενικότερα για το ανόθευτο λαϊκό μας τραγούδι. Τότε, μεταξύ 20 και 23 χρόνων δηλαδή, έγραψε πάνω από 100 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία σημείωσαν τεράστια επιτυχία. «Μαριώ», «Σε φίνο ακρογιάλι», «Δύο χρόνια σ' αγαπώ», «Τσιγγάνα μου γλυκιά», «Καμαριέρα», «Ζωίτσα μου μικρή», «Καλαμπακιώτισσα», «Τάγμα τηλεγραφητών», «Μαντήλι χρυσοκέντητο» και δεκάδες άλλα, πολλά από τα οποία ο Τσιτσάνης είχε αρχίσει να γράφει από τα Τρίκαλα ή και από την Αθήνα, αλλά τα «χτένισε» και τα ολοκλήρωσε στη Θεσσαλονίκη, δίνοντάς τους την τελική τους φόρμα.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Καλαμπακιώτισσα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wwxhDwVMHv8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Τα προπολεμικά τραγούδια τα φωνογράφησε, εκτός από τρία πρώτα του, στις εταιρείες Columbia και His Master’s Voice, όπου μαέστρος ήταν ο Παναγιώτης Τούντας, ο οποίος ενθάρρυνε τον Τσιτσάνη να γράφει συνεχώς, αφού, όπως έλεγε, όλα τα τραγούδια του νεαρού συνθέτη είναι αριστουργήματα. <br />
Τα περισσότερα από τα δεκάδες αυτά τραγούδια του, αυτές τις περίφημες λαϊκές καντάδες, ερμήνευσαν ο Στράτος Παγιουμτζής με τον συνθέτη δεύτερη φωνή, καθώς και οι Μάρκος Βαμβακάρης, Απόστολος Χατζηχρήστος, Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Νταίζη Σταυροπούλου.<br />
Η προπολεμική τριετία, αλλά και η Κατοχή, στη διάρκεια της οποίας έζησε και δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη ο Τσιτσάνης, ήταν οριακές όχι μόνο για το ανόθευτο λαϊκό τραγούδι, που βρήκε τον κύριο εκφραστή του για μισό αιώνα, αλλά και για τον ίδιο, ο οποίος, έπειτα από αρραβώνα 19 μηνών, παντρεύτηκε, τον Ιούλιο του 1942, τη Ζωή Σαμαρά. Κουμπάρος ήταν ο διοικητής της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης Νικόλαος Μονοχουντής, προσωπικός φίλος του Τσιτσάνη, θαυμαστής του έργου του και γενικώς του ρεμπέτικου τραγουδιού. Μετά τον γάμο του ο Τσιτσάνης άνοιξε με τον κουνιάδο του ένα ουζερί στο κέντρο της πόλης (Παύλου Μελά 22), ενώ έμενε σε απέναντι διαμέρισμα. Το ουζερί λειτουργούσε τους χειμερινούς μήνες. Τα καλοκαίρια ο Τσιτσάνης έπαιζε σε άλλες ταβέρνες, ενώ έκανε περιοδείες και στις γύρω περιοχές, όπως στη Χαλκιδική. Το 1943 έπαιξε στην οικογενειακή ταβέρνα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα, όπου έγραψε το περίφημο «Μπαξέ Τσιφλίκι» και ύστερα την «Αθηναίισσα», τις «Αραπίνες» τα «Πέριξ», το «Μπλόκο» και τη «Λιτανεία», «Στα Τρίκαλα στα δύο στενά», «Στου Αλευρά τη μάντρα».<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Αθηναίισσα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/WGRy6UtAHzI" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος στο βιβλίο του «Ο Τσιτσάνης και τα πρώτα τραγούδια του» επισημαίνει: <i>«Παραμένει ανεξήγητο ένα θέμα σχετικό με τη ζωή του Τσιτσάνη στην κατοχική Θεσσαλονίκη. Πώς, παρά τις στενές σχέσεις του με τον Μονοχουντή, έγραψε, το 1944, τους δύο εαμικούς ύμνους που τραγουδήθηκαν από τους αριστερούς, αλλά ποτέ δεν βγήκαν σε δίσκο. Μάλιστα, σύμφωνα με τον στιχουργό Κώστα Βίρβο, τους έπαιζε ο ίδιος ο Τσιτσάνης, κρυφά στο ουζερί του, μέχρι το 1946, οπότε το εγκατέλειψε και γύρισε στην Αθήνα, όταν ξανάνοιξαν οι δισκογραφικές εταιρείες».</i><br />
Το ένα από τα δύο τραγούδια για την αντίσταση έχει τίτλο «Ζήτω το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ»<br />
<br />
<br />
<i>Χρόνια τώρα πάνω στα βουνά</i><br />
<i>της Ελλάδος τα γερά παιδιά</i><br />
<i>¬το ντουφέκι πάντα συντροφιά</i><br />
<i>πολεμούν για την ελευθεριά</i><br />
<i><br />
</i> <i>Ζήτω το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ</i><br />
<i>της ΕΠΟΝ ο κάθε ήρωας</i><br />
<i>Δόξα και τιμή στους τρεις εσάς...</i><br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Ο</span></b> απόηχος του πολέμου είναι ακόμη νωπός όταν ξεσπά ο Εμφύλιος, η χειρότερη ίσως από τις μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας. Ένας σπαραγμός που φέρνει τον τόπο πιο πίσω από ό,τι η Κατοχή και που οι Έλληνες χρειάστηκαν δεκαετίες για να τον ξεπεράσουν. Όπλο του Τσιτσάνη και σε αυτό τον αγώνα το τραγούδι. <br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην απελπίζεσαι και δεν θα’ αργήσει<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κοντά σου θα ’ρθει μια χαραυγή<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">καινούργια αγάπη να σου ζητήσει<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κάνε λιγάκι υπομονή.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διώξε τα σύννεφα απ’ την καρδιά σου <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και μες στο κλάμα μην ξαγρυπνάς<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">τι κι αν δεν βρίσκεται στην αγκαλιά σου<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">θα ’ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κι ο έρωτάς σας θ’ αναστηθεί<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">καινούργια αγάπη θα ξαναζήσεις<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κάνε λιγάκι υπομονή.<o:p></o:p></span></i></div>
</blockquote>
<br />
Αυτοί είναι στίχοι του τραγουδιού που κατέκτησε αστραπιαία τις μάζες την περίοδο του Εμφυλίου, λόγω του αντιπολεμικού του μηνύματος. Στρατιώτες και αντάρτες το τραγουδούσαν στα πεδία των μαχών μιας σύρραξης που από τη φύση της είναι πιο σκληρή από έναν πόλεμο ανάμεσα σε δύο κράτη. Το αποτέλεσμα ήταν ή λογοκρισία να το απαγορεύσει. Λέει ό Τσιτσάνης: «Ήταν δύσκολο εκείνες τις μέρες να γράφεις αυτό που θέλεις. Η λογοκρισία δεν έδινε άδεια να γραμμοφωνήσεις τραγούδια που κατά τη γνώμη τους είχαν ύποπτους στίχους και έβλεπαν σε αυτά κάποια πολιτική σκοπιμότητα. […] Έτσι έγραψα τους στίχους του “Μην απελπίζεσαι” με αλληγορικά λόγια, ακριβώς για να φύγω από τη λογοκρισία».<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Μην απελπίζεσαι (Κάνε λιγάκι υπομονή) </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Y9I74Z4PDo0" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Από το 1946 αρχίζει πλέον η δεύτερη μεγάλη δημιουργική περίοδος για τον Βασίλη Τσιτσάνη, που διαρκεί 37 χρόνια αδιάκοπα, δηλαδή μέχρι την ασθένεια και τον θάνατό του. Τα χρόνια αυτά, κυρίως τα πρώτα 15, είναι τόσο μεστά από δημιουργικές αλλαγές, που αλλάζουν τον ρου όχι μόνο του ελληνικού τραγουδιού, αλλά και το ύφος της διασκέδασης. Ο Τσιτσάνης συνεχίζει να γράφει τραγούδια που γίνονται μεγάλες επιτυχίες με νέα πλέον ονόματα (Μπίνης, Τσαουσάκης, Μπέλλου, Ντάλια, Χασκίλ, Νίνου, Χρυσάφη), αλλά και με τους παλιότερους συνεργάτες του (Παγιουμτζή, Γεωργακοπούλου), με κορυφαία στιγμή τη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Ένα μεγάλο τραγούδι για το οποίο έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλές και διαφορετικές απόψεις. Έχουν γίνει διάφορα σχόλια, που ωστόσο απέχουν από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο συνθέτης συνεργάστηκε σε κάποιο από τα κουπλέ με τον εκ Λαρίσης στιχουργό Αλέκο Γκούβερη, γεγονός που επιβεβαιώνεται και σήμερα από την ΑΕΠΙ (Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας) από την οποία, εκτός των κληρονόμων του Βασίλη Τσιτσάνη, λαμβάνουν κάποιο αναλογούν ποσοστό κληρονόμοι του Γκούβερη.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Συννεφιασμένη Κυριακή</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/POOMPgoCgsY" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Εκτός όμως από τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», που αποτελεί ορόσημο για το κοινωνικολαϊκό τραγούδι, ο Τσιτσάνης μεταξύ 1946 και 1955 έγραψε εκατοντάδες ακόμη τραγούδια με κοινωνικό και ερωτικό περιεχόμενο. Δεν έφερε μόνο αλλαγές στο στούντιο, αλλά και στο πάλκο. Εμπλούτισε τη λαϊκή ορχήστρα με περισσότερα έγχορδα και πνευστά. Καθιέρωσε σε μόνιμη βάση το πιάνο, με σολίστ τη συνεργάτιδά του Βαγγελιώ Μαργαρώνη, είχε για ακορντεονίστα τον Γιώργο Κουλαξίζη, ανέδειξε νέους και σπουδαίους μπουζουκτσήδες.<br />
Ο Τσιτσάνης έσπασε το ταμπού που είχαν οι ρεμπέτες και οι παλιοί λαϊκοί να μη δέχονται στο πάλκο γυναίκα τραγουδίστρια. <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd-gmtM6jRQ0ZkQTwLJkn_XacrF75mDDGTvflQh6wYfHfLo-KqKeUmUbwGCyB61ESm8dYReYaO1yeWQ1Wf7WbLJihlMvfC0BmcN8MnGk4ftsGUwz4kGbGIzMkKm-IX9TluAG0JaONZe8U/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="200" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd-gmtM6jRQ0ZkQTwLJkn_XacrF75mDDGTvflQh6wYfHfLo-KqKeUmUbwGCyB61ESm8dYReYaO1yeWQ1Wf7WbLJihlMvfC0BmcN8MnGk4ftsGUwz4kGbGIzMkKm-IX9TluAG0JaONZe8U/s400/3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Με τη Μαρίκα Νίνου</td></tr>
</tbody></table>
Αυτός έβαλε πλάι του, την Γεωργακοπούλου, τη Χασκίλ, την Μπέλλου και μετά τη Μαρίκα Νίνου, με την οποία έκανε το πιο δυναμικό ντουέτο της εποχής (1949-1954). Εμφανίστηκαν για μεγάλα διαστήματα στου Μαρίνου, στου Τζίμη του Χοντρού, στην Τριάνα, στη Λουζιτάνια, στο Ροσινιόλ. <br />
Αργότερα έδωσε εντυπωσιακό «παρών» στη δισκογραφία των 45 στροφών με τα μεγάλα ονόματα όπως: Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Γαβαλάς, Γκρέυ, Λύδια, Πάνου, Αγγελόπουλος, Σεβάς Χανούμ, Δούκισσα, Σακελλαρίου, Ντάλμα. Η μεταπολεμική δισκογραφία του Τσιτσάνη, σφραγίζεται από εκατοντάδες επιτυχίες που έχουν ερμηνεύσει 103 τραγουδιστές. «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Καβουράκια», «Το σκαλοπάτι σου», «Αχάριστη», «Οι φάμπρικες», «Ο τραυματίας», «Χωρίσαμε ένα δειλινό», «Καΐκι μου Αϊ-Νικόλα», «Ο τσολιάς», «Τρελός Τσιγγάνος», «Κάτσε ν' ακούσεις μία πενιά», «Κάποια μάνα αναστενάζει», «Όμορφη Θεσσαλονίκη», «Εγώ πληρώνω τα μάτια π’ αγαπώ», «Ζαΐρα», «Γιατί με ξύπνησες πρωί», «Της Γερακίνας γιος», «Το βαπόρι απ' την Περσία». Το 1979 στο Χάραμα, όπου εμφανιζόταν ως τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ηχογράφησε στις 33 στροφές έναν δίσκο για την UNESCO σε ζωντανή εκτέλεση με πέντε όργανα και με σιγόντο της Ελένης Γεράνη.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #a64d79; font-size: large;">Εγώ πληρώνω τα μάτια π’ αγαπώ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/gTlSP2dza_Y" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Για τον Βασίλη Τσιτσάνη και το έργο του, πολλά έχουν γραφεί. Η απλότητα, ο αυθορμητισμός, η γνώση, το ταλέντο και κυρίως το μουσικό ένστικτο τον χαρακτήριζαν ως συνθέτη και ως άνθρωπο που κρατήθηκε στην κορυφογραμμή του νεοελληνικού μουσικού στερεώματος, μαζί με το λαϊκό μας τραγούδι, αδιάκοπα επί 50 χρόνια.<br />
Ο Τσιτσάνης αναμόρφωσε ριζικά πολλές πλευρές του ρεμπέτικου και άνοιξε καινούργιους δρόμους στο κοινωνικό (και όχι μόνο) λαϊκό τραγούδι. Ως δεξιοτέχνης και μαέστρος έδωσε νέες κατευθύνσεις στη λαϊκή ορχήστρα, δίδαξε στους τραγουδιστές νέους τρόπους ερμηνείας και με τα τραγούδια του έδωσε νέους προσανατολισμούς στο ρεμπέτικο και στο λαϊκό τραγούδι.<br />
Κατά τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, ο Τσιτσάνης <i>«έβγαλε το λαϊκό τραγούδι από τα όρια του περιθωρίου, όπου το είχαν τάξει τα αντικοινωνικά και ανατολίτικα στοιχεία του, για να το εντάξει στην καινούργια κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδος. Καθιέρωσε νέο ύφος παιξίματος και τραγουδιού με τον εξευρωπαϊσμό-συγκερασμό των κλιμάκων, αρμονίες με δεύτερες και τρίτες φωνές, εμπλουτισμένη ενορχήστρωση και καινοτομίες στην ποιητική δομή, όπου για πρώτη φορά το λαϊκό τραγούδι απoμακρύνθηκε από τις παραδοσιακές φόρμες του δίστιχου επισημοποιώντας τον ρόλο του ρεφρέν».</i><br />
Ο θάνατος του Τσιτσάνη ανήμερα των γενεθλίων του, στις 18 Ιανουαρίου 1984, στο Λονδίνο, άφησε ένα τεράστιο κενό στον χώρο της λαϊκής μουσικής, αλλά και ένα έργο μεγαλόπνοο, υποθήκη για τις επόμενες γενιές. Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος που κεντούσε με το μπουζούκι τις εμπνεύσεις του, που έβγαιναν από τα βάθη της ψυχής του, ενώ κατέγραψε με τον πιο μελωδικό τρόπο, με τα πιο όμορφα λόγια και ρυθμούς τις καλές και τις άσχημες στιγμές της ζωής μας.<br />
<br />
<b><span style="font-size: x-small;">Πηγές</span></b><br />
<span style="font-size: x-small;">-Ο αείμνηστος μελετητής του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού Πάνος Γεραμάνης</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-Βασίλης Τσιτσάνης – Μύθος ρεμπέτικος. Εκδ. Τεγόπουλος - Μανιατέας</span><br />
<hr />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-13558592238391638232020-05-05T22:08:00.001+03:002020-05-05T22:08:57.242+03:00Τραγούδια του Μάη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRZjLWJm54dj-wt5eHEz-bN4raP-5owbx-YOtORUaZ6r10cWv8sQ7ZNf-b1G5hFVkrv77-xLUyfN_xhVzzOI-YM9Uo8hjGNR_i_J3PYdgYUsjzZDlaYTGeeJniWwzxxz33U_xARGimpg4/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRZjLWJm54dj-wt5eHEz-bN4raP-5owbx-YOtORUaZ6r10cWv8sQ7ZNf-b1G5hFVkrv77-xLUyfN_xhVzzOI-YM9Uo8hjGNR_i_J3PYdgYUsjzZDlaYTGeeJniWwzxxz33U_xARGimpg4/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i>Του Μαΐου ροδοφαίνεται η μέρα<br />που ωραιότερη φύση ξυπνάει<br />και την κάνουν λαμπρά και γελάει<br />πρασινάδες, αχτίδες, νερά.</i> (Διονύσιος Σολωμός)</span><br />
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ!<br />
Τον λόγο να έχει και η μουσική! Για λιγουλάκι εξευγενισμό!<br />
Μήνας, άρρηκτα ταυτισμένος με την έλευση της άνοιξης, με ιστορία και πολλούς αγώνες, που επιτάσσει άνοιγμα ψυχής!<br />
Λίγα τραγούδια ανάμεικτα, εμπορικά και μη,<br />
που ευτυχώς δεν τα πλακώνει η λησμονιά!<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές - Βασίλης Σκουλάς</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Παραδοσιακό. Μουσική διδασκαλία και ενορχήστρωση Γιάννης Μαρκόπουλος</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3WEqDVSyl4w" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>Πρώτη Μαΐου - Βασίλης Παπακωνσταντίνου</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική και στίχοι Μάνος Λοΐζος</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zSyaaUAZKgc" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>Κίνησε ο Μάης για να ’ρθει - Αφροδίτη Μάνου</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι: Φώντα Λάδη</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0YBg1UpSt2A" width="560"></iframe></b><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>Μάη μ’, Μάη μ’ - Χάρις Αλεξίου και Χορωδία</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Λαϊκό Τραγούδι από το δίσκο του Πάνου Τζαβέλλα</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>«Τραγούδια από το Αντάρτικο λημέρι του»</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tZiBPDrRFxs" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;"><b>Ήταν του Μάη το πρόσωπο - Μπελαφόντε, Μούσχουρη</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, σε ποίηση Νίκου Γκάτσου, απόσπασμα από την «Αμοργό»</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Go3TjD_0i-w" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><span style="font-size: large;"><b>Η Ελένη του Μάη - Γιάννης Πουλόπουλος</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Γιάννης Γλέζος, στίχοι: Κώστας Κινδύνης</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fe_WMAdMbFo" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04;"><span style="font-size: large;"><b>Ο γελαστός ο Μάης - Γιάννης Πουλόπουλος</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Λίνος Κόκοτος, στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/e0eqYux6uKA" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><b>Μάη μου - Φίλιππος Νικολάου (1985)</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης, στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1F1KMsk7DCY" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Το κορίτσι του Μάη - The Olympians</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Διασκευή του «Venus» των Shocking Βlue</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Robbie Van Leeuwen, ελληνικοί στίχοι: Σέβη Τηλιακού</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qao3PbT6aT4" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη - Καλογιάννης, Μαρινέλλα</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Μάριος Τόκας, στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/9glIiIeowPY" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Στις 16 Μάη μήνα - Σταμάτης Κόκοτας</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Βαγγέλης Πιτσιλαδής, στίχοι: Γιάννης Κιούρκας</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Cs4GvXK9YNg" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #741b47;"><span style="font-size: large;"><b>Άνοιξε το παράθυρο - Αντώνης Καλογιάννης</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος, στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/o4326RVQSQ8" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
<hr style="font-family: "times new roman"; margin-left: auto; margin-right: auto;" />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-7115023224027915882020-03-03T15:28:00.001+02:002020-03-03T15:28:07.803+02:00Το Έκτο Πάτωμα στο θέατρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCKA3w62gMnN0sYZAEYPqVDgbllhwrxWcuOEDK1hHpMBVzsToBhV1S5tc2Wbd8_gmjF8_U4gHsiU-nw79FaQWXwiLoANHut1xFK81no0bc1El6k49KUgZmL-WBIxb3Sx___ZgpkrDdSA8/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCKA3w62gMnN0sYZAEYPqVDgbllhwrxWcuOEDK1hHpMBVzsToBhV1S5tc2Wbd8_gmjF8_U4gHsiU-nw79FaQWXwiLoANHut1xFK81no0bc1El6k49KUgZmL-WBIxb3Sx___ZgpkrDdSA8/s400/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+1.jpg" width="400" /></a> <span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Τον Νοέμβριο του 1991κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Περοκέ το έργο του Αλφρέντ Ζερί <i>Το Έκτο Πάτωμα</i>. Μια μουσικοχορευτική κωμική παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, Σκηνικά και Κοστούμια Γιώργου Ζιάκα και χορογραφίες Βαγγέλη Σειληνού.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα έργο σταθμός για το ελληνικό θέατρο. Μια εκ των προτέρων επιτυχημένη συνταγή εφόσον αξιόλογοι δημιουργοί συναντήθηκαν στον ίδιο δρόμο. Ένα γαλλικό έργο που το ανέλαβαν, ξεκινώντας από τη διασκευή της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άννας Παναγιωτοπούλου, να υπηρετήσουν υποκριτικά εξαιρετικά ονόματα του χώρου. Τη μουσική φυσικά επωμίσθηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος εκείνη την εποχή λαμποκοπούσε με το νέο μουσικό του ύφος, τη φρεσκάδα, τη μοναδικότητα, την αισθαντικότητα, και εδώ βρέθηκε να οιστρηλατεί σε θαυμάσια θεατρικά μουσικά μονοπάτια. Με, εννοείται, τον έξοχο στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου, θα γράψει υπέροχα τραγούδια όπως ένα από τα ωραιότερά του, την Κουπαστή, αλλά και το Τραγούδι της Κουτσομπόλας, το Τραγούδι της Ζήλιας ή το Εμβατήριο της Σκούπας, που και τώρα ακόμη ακούγονται με την ίδια ευχαρίστηση και ας μην ξέρουν την προέλευσή τους.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι ηθοποιοί που συνθέτουν αυτή την όμορφη αλυσίδα είναι οι Χρήστος Βαλαβανίδης (Μαξ Λεσκαλιέ, Ελένη Γερασιμίδου (κυρία Μαρέ), Νένα Μεντή (Ιρέν), Κατιάνα Μπαλανίκα (Ζαν), Έρρικα Μπεγιέτη (Εντβίζ Οσπό), Γιώργος Νινιός (Ανρί Ζονβάλ), Στέλιος Μάινας (Ανρί Ζονβάλ, β’ διανομή), Σοφία Ολυμπίου (Μπερτ), Άννα Παναγιωτοπούλου (Ζερμέν Λεσκαλιέ), Τάσος Χαλκιάς (κύριος Οσπό), Χρήστος Χατζηπαναγιώτης (Ζοζό), Κώστας Μπάσης (γιατρός), Βασίλης Λαζαρίδης (νέος ενοικιαστής), Πάνος Ρεντούμης (Ρομπέρ, Μπομπ).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRkWnTnQh1kHd6QOsgbOXX9selDMafiZwlMvkOQFxXKfzepz7L1XeUeHzP3iA-4kJnYXe2ENJxK8_KcVEWjsq7AY_WpDQp_nbyscWuhL6vIC5qogteV7_7ymIhFEVEGFcrJ9R06UWAbwg/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRkWnTnQh1kHd6QOsgbOXX9selDMafiZwlMvkOQFxXKfzepz7L1XeUeHzP3iA-4kJnYXe2ENJxK8_KcVEWjsq7AY_WpDQp_nbyscWuhL6vIC5qogteV7_7ymIhFEVEGFcrJ9R06UWAbwg/s320/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στη δεκαετία του 1930 στο Παρίσι. Μια πολυκατοικία που βιώνει την καθημερινότητά της στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Ο έκτος όροφος, Το Έκτο Πάτωμα, οι ένοικοί του, εκθέτουν την ταυτότητά τους, ανοίγοντας τα χαρτιά τους για τους έρωτές τους, τα πάθη τους, τις αντιθέσεις τους, τους ατέρμονους διαπληκτισμούς αλλά και τα αναπόφευκτα όνειρα που πλάθουν στη ζωή τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια ανελέητη ιδιοκτήτρια, η κυρία Μαρέ, που κυνηγάει με το «σκουπόξυλο» τους ενοικιαστές της. Ένα ζευγάρι, ο ξιπασμένος και ονειροφαντασμένος καλλιτέχνης Μαξ Λεσκαλιέ με την κουτσομπόλα γυναίκα του Ζερμέν, που με τη φιλενάδα της, την Μπερτ ή Σουλτάνα, στήνουν αφτί και αφουγκράζονται τα τεκταινόμενα στον όροφο. Ο διανοούμενος λογοτέχνης Οσπό με τη θυγατέρα του την Εντβίζ, η οποία ερωτεύεται τον νέο νοικάρη, τον Ζονβάλ, έναν περίεργο τύπο αλλά ευπαρουσίαστο. Ο ντροπαλός Ζοζό, που έχει ερωτευθεί την Εντβίζ. Η Ζαν, μια όμορφη γυναίκα, που προκαλεί με τους έρωτές της. Η «Κυρία με τα Γκρίζα» , όπως την αποκαλούν οι ένοικοι του ορόφου, μια μυστηριώδης γυναίκα που αναστατώνει την πολυκατοικία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Μαρ.Μαρ.</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το έκτο πάτωμα, <br />
Έναρξη με όλο τον θίασο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/SUz0WS-aAjA" width="560"></iframe> </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το τραγούδι της ζήλιας <br />
με τη Νένα Μεντή</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5jJ7cy3_Ik0" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το τραγούδι της κουτσομπόλας<br />
με την Άννα Παναγιωτοπούλου</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/527gCV8WeWg" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Η κρουαζιέρα του διαδρόμου<br />
με την Κατιάνα Μπαλανίκα και χορωδία τον θίασο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zcCo0FF1XhE" width="560"></iframe><br />
<hr />
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-9549361212238500712019-11-12T22:47:00.000+02:002020-04-17T20:40:56.800+03:00Ο ρεμπέτης του ντουνιά Μάρκος Βαμβακάρης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZBBQ2odbY45Q3TGf1gbouYO38sKEm8Afp-DBMSw58rG-BCdPF2Hmdjnw30DH02O7d8gnnJDAlmp86pHNTDVUMwWCWEqMFM_ycyNkz16dYtETlaLwTWadsavqs9ZMk1D1-Fmpt-Uv8WQ/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="299" data-original-width="227" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZBBQ2odbY45Q3TGf1gbouYO38sKEm8Afp-DBMSw58rG-BCdPF2Hmdjnw30DH02O7d8gnnJDAlmp86pHNTDVUMwWCWEqMFM_ycyNkz16dYtETlaLwTWadsavqs9ZMk1D1-Fmpt-Uv8WQ/s320/1.jpg" width="241" /></a></div>
Ο Μάρκος Βαμβακάρης υπήρξε ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, ο «Γενάρχης» του μπουζουκιού, το «Δέντρο» που βγάζει τους κλώνους της λαϊκής μουσικής. Η παρουσία του στην ελληνική μουσική σκηνή, από το 1930, σηματοδότησε μια σειρά από γεγονότα και οροθέτησε μεγάλες εξελίξεις που συνδέθηκαν με την πορεία του ρεμπέτικου, του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού (και, σε προέκταση, της λαϊκής μουσικής) μέχρι τις ημέρες μας, δηλαδή στην εκπνοή του περασμένου αιώνα.<br />
Η ουσία, πάντως, είναι μία: ότι ο ιδιοφυής (και μεγαλοφυής) αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης (συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, οργανοπαίκτης) με τις εμπνεύσεις, το ταλέντο και την προσφορά του, ολοκλήρωσε ένα μεγαλόπνοο έργο, το οποίο αποτελεί ακόμη τη μεγάλη πλατφόρμα, που πάνω σ' αυτήν κινείται και δημιουργεί, 70 χρόνια, ένας κόσμος ολόκληρος, που ασχολείται με αυτό που ονομάζουμε και εννοούμε λαϊκό τραγούδι. <br />
Ο Μάρκος γεννήθηκε το πρωί της Τετάρτης 10 Μαΐου του 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας στην Ερμούπολη της Σύρου από καθολικούς γονείς, τον Δομένικο και την Ελπίδα, που ήταν φτωχοί αγρότες. Ήταν ο πρωτότοκος από τα αδέλφια του (Λεονάρδος, Φραγκίσκος, Αργύρης, Ρόζα, Γκράτσια).<br />
<a name='more'></a><br />
Από πολύ μικρός μπήκε στη σκληρή βιοπάλη. Εγκατέλειψε -λόγω φτώχειας - το Δημοτικό σχολείο από την τρίτη τάξη και έκανε θελήματα και δουλειές του ποδαριού στη Σύρο. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #741b47; font-size: large;">Σύρα η Απάνω Χώρα σου</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/uiL10g7Dc0I" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Οι μουσικές καταβολές του και οι εμπνεύσεις του αρχίζουν μέσα από την οικογένειά του και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο πατέρας του έπαιζε ωραία φυσαρμόνικα, γκάιντα και γρατσουνούσε το μπουζούκι. Ο παππούς του έγραφε στίχους. Δεν μπορούσε να μην επηρεασθεί από αυτό το κλίμα ο μικρός Μάρκος, ο οποίος παράλληλα παρακολουθούσε τις αποκριάτικες αναπαραστάσεις των ζεϊμπέκηδων, που γίνονταν εκείνα τα χρόνια στην Ερμούπολη. Αυτές ήταν και οι πρώτες πηγές των μεγάλων (αργότερα) εμπνεύσεών του.<br />
Λέει ο ίδιος: <i>«Το 1909 με βρίσκει 5 χρονώ παιδάκι. Ήμουνα από τότες κιμπάρης. Σφιχτοδεμένος. Είχα πρόωρη ανάπτυξη. Παρατήραγα δεξιά αριστερά. Σφουγγάρι. Τα μάτια μου αρπάχνανε. Εβύζαιναν παντού. Έστηνα το αυτί και άκουγα εκεί που μιλούσαν οι γέροι, οι σοφότεροι. Να μάσω τη γλώσσα. Μ’ αρένανε ν’ ακώ κουβέντες όταν ιστορούσανε. Άκουγα. Κι ό,τι λέγανε το κράτηγα. Μου αρένανε τα μυστήρια του ντουνιά. Επήγαινα και στις γκάιντες, εκεί που τραγουδάγανε. Το κάθε ξημέρωμα με έβρισκε στο πόδι. […] Τα γράμματα τα αγάπησα, τα έπαιρνα στον αέρα. Επήγα στο σχολείο. Ξύλινα θρανία. Και ένας πίνακας. Κιμωλίες με το δελτίο, πιο ακριβές κι απ’ το γαρούφαλο. Βιβλία δεν είχαμε. Το μάθημα το αρπάζαμε απ’ το στόμα του δάσκαλου. Μόλις τέλειωνα με τη διδασκαλία ξαμολιόμουνα στα χωράφια κι έλεγα μεγαλοφώνως τι άκουσα. Τα ’λεγα πολλές φορές. Αφού φχαριστιόμουνα το ξανάρχιζα κι έβαζα και δικά μου μέσα. Ό,τι μου ’ρχότανε. Το μεγάλωνα. Άμα μου άρεσε μια λέξη, μια φράση, την έλεγα και την ξανάλεγα. Κι όταν με σήκωνε στο μάθημα του ξηγιόμουνα αβέρτα. Εκεί όμως που πάθαινα μεγάλη ζημιά ήταν με τον Πάρι και την Ωραία Ελένη. Τον Αγαμέμνονα. Ξέρξη. Δαρείο. Τους Άθλους του Ηρακλέους. Όπου εστεκόμουνα αυτούς τους πατριώτες τους έβλεπα ομπρός μου. Και τις ναυμαχίες. Εκείνη που έλαβε χώρα στη Σαλαμίνα. Ετούτοι οι πρόγονοι πολύ µε συγκίνησαν. Ταίριαξαν µε την ψυχή µου. Ο δάσκαλος καταλάβαινε τι αντάρα γινόταν µέσα µου και µε είχε περί πολλού. </i><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #741b47; font-size: large;">Ήθελα να ’μουν Ηρακλής</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #741b47;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/STigBgs5HFg" width="560"></iframe></span><br /></div>
<br />
<i>Ήµαστε ζόρικοι. Αλλά σ’ εµένα δεν σήκωσε ποτές χέρι. Γιατί είχα έρωτα στα γράµµατα. Τους άλλους τους µούρλαινε στις φάπες. Τους διάταξε, ο καθένας να φέρνει τη βέργα του. Και µε τη βέργα του τον έδερνε. Να και τούτη, να και ’κείνη. Και του καρούλιαζε τα χέρια. Όταν έµαθα την αλφαβήτα, γιόµισαν τα µάτια µου δάκρυα. Μου κονόµησε ο πατέρας ένα µολύβι. Εβρήκα κι ένα χαρτί άσπρο κι άρχισα να συνταιριάζω τις πρώτες λέξεις. Τις έγραφα και µετά τις διάβαζα φωναχτά. Τι δε θα ’δινα να θυµηθώ την πρώτη λέξη που ’γραψα. Αλάφρωσε η ψυχή µου από τη φούντωση. Τα γράµµατα µου παίρναν την στενοχώρια. </i><br />
<i><br />
</i> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQZNpF5DraXbek7TG9YFjFhlyt0ZIjF4c2L4t8KYHlQlI3Yxigrxk65Ipfo5-E1x9_mGkzr9LQPBfhd9EbhPYFpY3twOKdxc91sOFD12ptcj1kB37UbCGCbjHcahQlY_HVXGQOAu7AGgs/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1235" data-original-width="988" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQZNpF5DraXbek7TG9YFjFhlyt0ZIjF4c2L4t8KYHlQlI3Yxigrxk65Ipfo5-E1x9_mGkzr9LQPBfhd9EbhPYFpY3twOKdxc91sOFD12ptcj1kB37UbCGCbjHcahQlY_HVXGQOAu7AGgs/s320/3.jpg" width="256" /></a><i>Από µικρό παιδάκι στα βάσανα. Έβλεπα τον πατέρα µου να δουλεύει, να κουράζεται. Αλλά το ψωµί δεν έφτανε. Πώς να θρέψει τρία παιδιά; Κι η µάνα µου µαρτύρησε να µας αναστήσει. Είχα κλίση στα γράµµατα. Κι όταν φτάσαµε σ’ εκείνους, Βυζάντιο και τα ρέστα, ξανάπαθα ζηµιά. Όλους εκείνους τους αυτοκρατόρους, Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφιά. Έπεφτα να πλαγιάσω, αλλά πού ύπνος. Τα ’παιρνα απ’ το δάσκαλο και τα ’φερνα στον ύπνο. Συντροφία. Ξαγρύπναγα και τα ’βλεπα. Κοιµόµανε και ’ρχόσαντε στα όνειρα. Βυζάντιο. Η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως. Εσηκωνόµουνε ως υπνοβάτης και ξέβγαινα όξω τες νύχτες, µπας και τους συναντήσω. Κι όλο ρώταγα το δάσκαλο εκείνα που σκεφτόµουνα, να πάρω απαντήσεις. Αλλά δεν κράτησα πολύ τα γράµµατα. Πριν τελειώσω την τέταρτη τάξη, το 1912, επήραν τον πατέρα µου στρατιώτη και άφησα το σχολείο για να πάµε µε τη µάνα µου σε δουλειά. Τρία µωρά στο σβέρκο. Εµένα. Τον Λεονάρδο. Και τον Φραγκίσκο. Ήµανε ο µεγαλύτερος. Κι ήπρεπε να κονοµάµε. Από δουλειά σε δουλειά, εγίνηκα κι εφηµεριδοπώλης. Εξέκλεφτα χρόνο στις γωνιές και κλεφτά εδιάβαζα τα µεγάλα γράµµατα.Τους τίτλους. Κι εµάθαινα τα γραµµατάκια. Και τα καλλιεργούσα όπως όπως»</i>. (Από τη σειρά «Ρεμπέτικος Μύθος» των εκδόσεων Τεγόπουλου-Μανιατέα. Κείμενα και επιμέλεια Γιώργης Χριστοφιλάκης).<br />
Ο νεαρός Φραγκοσυριανός καθολικός το 1917 εγκατέλειψε τη Σύρο και βρέθηκε στον Πειραιά. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η δύσκολη και μεγάλη πορεία του στη ζωή, στον κόσμο του μπουζουκιού και στο τραγούδι. Και όλα αυτά δένουν μεταξύ τους με τρόπο απόλυτο και μοναδικό. Γιατί ¬ όπως ο ίδιος έλεγε ¬ τις εικόνες της ζωής του τις έκανε τραγούδια. Ό,τι του συνέβαινε, ό,τι έβλεπε γύρω του και ό,τι ένιωθε στον εσωτερικό του κόσμο, τα έγραφε, τα έπαιζε, τα χόρευε και τα τραγουδούσε.<br />
Είναι πολύ χαρακτηριστική η περίπτωση ενός αυτοβιογραφικού τραγουδιού του «Ο Μάρκος πολυτεχνίτης», που συνέθεσε μαζί με τον μαέστρο Σπύρο Περιστέρη το 1937 και το τραγούδησε με τη Σοφία Καρίβαλη. Στους στίχους του «Πολυτεχνίτη» καταγράφει τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του και βγάζει όλο το άσχημο κλίμα της τρομερής ανεργίας, της αναζήτησης δουλειάς από εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που προσπαθούσαν να επιβιώσουν την εποχή του Μεσοπολέμου.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Ο Μάρκος πολυτεχνίτης </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tk95bSBCdtk" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Εκεί, ο Βαμβακάρης δίνει τις πιο δυνατές εικόνες από τη ζωή του, από τότε που πήγε στον Πειραιά. Εργάσθηκε φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, εργάτης στους γαιάνθρακες, υπάλληλος σε μπακάλικο, σε μανάβικο, λούστρος, εφημεριδοπώλης, εργάτης σε κλωστήρια, ενώ για πολλά χρόνια δούλεψε γδάρτης στα σφαγεία του Πειραιά και της Αθήνας. Ήταν το τελευταίο από τα επαγγέλματα που έκανε ο Μάρκος, μέχρι να ασχοληθεί οριστικά με το μπουζούκι και το τραγούδι. Η τελευταία δουλειά του ήταν αντίθετη με τον χαρακτήρα του και τη θεωρούσε «καταναγκαστικό έργο», γιατί ο ίδιος ήταν πολύ ευαίσθητος με τα ζώα. Άλλωστε, ως το τέλος της ζωής του, στην αυλή του σπιτιού του στην Κοκκινιά, είχε άλογο, γαϊδούρι, κότες, γάτες και ωδικά πτηνά.<br />
Από το 1925, λίγο πριν από την απόλυσή του από τον Στρατό, κάτι σημαντικό φαίνεται ν' αλλάζει στη ζωή του Μάρκου. Ένας μπουζουκτσής Μικρασιάτης, ο Νίκος Αϊβαλιώτης, ήταν ο άνθρωπος που μύησε τον Βαμβακάρη στα μυστικά και στον κόσμο του μπουζουκιού. Από μαρτυρίες λιμενεργατών ¬ που έχει καταγράψει ο ιστορικός Παναγιώτης Κουνάδης ¬ ο μουσικός πλέον Μάρκος τριγυρνά στις ταβέρνες, τα ουζερί και τους τεκέδες του Πειραιά και παίζει με το μπουζούκι του σμυρναίικα τραγούδια αλλά και τις πρώτες δικές του δημιουργίες, που δεν είχαν ακόμη κυκλοφορήσει σε δίσκους.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/-K5D_lVMYDE" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Η αρχή της δεκαετίας του 1930 οροθετεί πλέον τις μεγάλες καινοτομίες και αλλαγές για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, με πρωταγωνιστή τον Βαμβακάρη. Τότε πρωτολειτουργεί το εργοστάσιο παραγωγής δίσκων της εταιρείας Columbia στη Ριζούπολη της Ν. Ιωνίας. Ο Μάρκος Βαμβακάρης δεν είναι απλώς έτοιμος να ηχογραφήσει τα πρώτα του τραγούδια, αλλά να τα παίξει με το μπουζούκι του, κάτι που εθεωρείτο αδιανόητο μέχρι τότε για τους υπεύθυνους μαέστρους που είχαν τον πρώτο λόγο στις γραμμοφωνήσεις των δίσκων, που γίνονταν στο εξωτερικό. Το 1932, ο Γιώργος Μπάτης με δύο τραγούδια του, «Σου 'χει λάχει» και «Μπάτης ο Δερβίσης», εγκαινιάζει τις φωνογραφήσεις στη Ριζούπολη και σχεδόν ταυτόχρονα ο Μάρκος Βαμβακάρης παίζει με το μπουζούκι του και τραγουδά «Ταξίμ Σερφ» και «Εφουμάραμ’ ένα βράδυ». Δυστυχώς όμως, τα τραγούδια αυτά, όπως και κάποιες άλλες συνθέσεις του Βαμβακάρη, δεν κυκλοφόρησαν, γιατί οι τότε υπεύθυνοι παραγωγοί δίσκων είχαν φοβηθεί, επειδή το μπουζούκι ήταν κοινωνικά υποβαθμισμένο και εθεωρείτο το όργανο του τεκέ και των καταγωγίων, καθώς εκεί μέσα τραγουδούσαν τραγούδια με περιεχόμενο γύρω από τα ναρκωτικά. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Εφουμάραμ’ ένα βράδυ </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: purple;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xdDrPiPRC80" width="560"></iframe></span><br /></div>
<br />
Η παρουσία του Μάρκου στη δισκογραφία δεν συνδέεται μόνο με τη χρησιμοποίηση του μπουζουκιού ως βασικού οργάνου της λαϊκής ορχήστρας. Αυτό ήταν πλέον η ντε φάκτο αναγνώριση ενός παρεξηγημένου, αλλά ωστόσο μαγικού οργάνου. Ο Βαμβακάρης, από το 1930 έως το 1940, ήταν ο άνθρωπος, ο συνθέτης και στιχουργός που διεύρυνε τη θεματολογία του ρεμπέτικου. Προσάρμοσε, δηλαδή, τα τραγούδια τα δικά του, αλλά και των άλλων δημιουργών του Πειραιά (που είχαν παραλάβει τη σκυτάλη από τους Μικρασιάτες μουσικούς και μαέστρους), στην ψυχολογία της μεγάλης μάζας του λαού, μια ψυχολογία που διαμορφωνόταν από μια σειρά κοινωνικών γεγονότων. Η φτώχεια, η κοινωνική αδικία, η μετανάστευση και άλλα κοινωνικά προβλήματα πέρασαν μαζί με άλλη θεματολογία μέσα από τα ρεμπέτικα τραγούδια, που μετά το 1933 κυκλοφορούν πλέον σε δίσκους και χωρίς προβλήματα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXqRRstBHe9bpNhbjDRvs0OW0FfA2YuQPWkyd9DqPTTIBrhM9mHmhheIM8CFkJeyRzJN8Ng4QHKi1s__Jh2WNY0csyJ5Tijsw1H7l29ZE5nRFcaKeYgPdbZ2aekNIrhiRUtaVqD33-v4/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1114" data-original-width="862" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXqRRstBHe9bpNhbjDRvs0OW0FfA2YuQPWkyd9DqPTTIBrhM9mHmhheIM8CFkJeyRzJN8Ng4QHKi1s__Jh2WNY0csyJ5Tijsw1H7l29ZE5nRFcaKeYgPdbZ2aekNIrhiRUtaVqD33-v4/s320/11.jpg" width="247" /></a></div>
Ο Βαμβακάρης, μεταξύ 1933 και 1934, συνεργάζεται με τις εταιρείες ΟDΕΟΝ - ΡΑRLΟΡΗΟΝΕ, όπου επικεφαλής είναι ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος παράλληλα γράφει στίχους για ελαφρά τραγούδια, αλλά δείχνει και μια συμπάθεια στο ρεπερτόριο του Μάρκου, που φωνογραφεί τον «Χαρμάνη» και το οργανικό «Αράπ Ζεϊμπέκικο» και περίπου άλλα 30 τραγούδια. (<b>Δες σχετικά στο</b> <b><a href="https://videosmusicview.blogspot.com/2017/04/blog-post.html" target="_blank">Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς: η μήτρα του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, Στράτος, Ανέστης Δελιάς, Γιώργος Μπάτης</a></b>).<br />
Παρ’ όλα αυτά, όμως, το μπουζούκι και τα ρεμπέτικα θεωρούνται από τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης υποβαθμισμένα και οι άνθρωποι που τα γράφουν και τα τραγουδούν αντιμετωπίζονται ως εκπρόσωποι των τεκέδων και των καταγωγίων. Ακριβώς την ίδια εποχή ¬ όπως είναι γνωστό ¬ συμπίπτει και η συγκρότηση και η εμφάνιση της πρώτης ρεμπέτικης κομπανίας του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά. Συμμετέχουν ο Γιώργος Μπάτης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Στράτος Παγιουμτζής και ο Ανέστης Δελιάς. Αυτοί συγκρότησαν την κομπανία «Τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς», η δημιουργία της οποίας υπήρξε, κατά τον Βαμβακάρη, η πιο σημαντική δουλειά στα πρώτα χρόνια της μεγάλης πορείας του στο λαϊκό τραγούδι.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Φραγκοσυριανή</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/EdJvHLKRgxk" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Η πιο παραγωγική, ίσως, περίοδος του Βαμβακάρη ήταν η πενταετία 1935-1940. Έγραψε πολλά τραγούδια και ανάμεσα σ' αυτά είναι και η περίφημη «Φραγκοσυριανή», που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα σε εκατοντάδες επανεκτελέσεις. Ο Μάρκος πλέον έχει κατορθώσει να περάσει ένα δικό του μουσικό κλίμα, που επιβάλλει το ρεμπέτικο ως λαϊκό είδος τραγουδιού στην Ελλάδα. Το ρεπερτόριο του Μάρκου περιλαμβάνει περί τα 350-400 τραγούδια, που έγραψε όλες τις περιόδους της πορείας του στο ρεμπέτικο. Μέσα από αυτά τα τραγούδια μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο μεγαλοφυής αλλά και αυθεντικός λαϊκός δημιουργός. Οι μελωδίες του είναι πολύ σπουδαίες, οι στίχοι λιτοί, αλλά γλαφυροί, γεμάτοι εικόνες. Οι ρυθμοί θαυμάσιοι. Η ερμηνεία αμίμητη. Μέσα από αυτή την καλπάζουσα δημιουργία του καλλιτέχνη όμως βγαίνει και μια σύγκρουση συναισθημάτων, η οποία σε τελευταία ανάλυση διαμορφώνει το τελικό ύφος των τραγουδιών. Αν πάρουμε ως παράδειγμα δύο από τα πιο γνωστά τραγούδια του Μάρκου, θα διαπιστώσουμε αντιθέσεις στα πάντα. Οι μουσικοί δρόμοι πάνω στους οποίους έγραφε ήταν το νιαβέντι και ο πειραιώτικος. Ο πρώτος είναι ο πιο ευαίσθητος. Ο δεύτερος μάγκικος, σκληρός. Σε νιαβέντι έγραφε την πιο μεγάλη λαϊκή καντάδα, ένα τραγούδι γεμάτο ρομαντισμό και ευαισθησία:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Θα ρθω να σε ξυπνήσω</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/kRJeE7unG-g" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Και η αντίθεση με δρόμο πειραιώτικο:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Θέλω μαστούρης να γινώ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/I-umJXE9-1c" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Αυτή η τρομερή αντιφατικότητα που υπάρχει στα τραγούδια του Βαμβακάρη δικαιολογεί ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι είναι αληθινός, είναι ο εαυτός του. Όλα τα τραγούδια του είναι ρυθμικά και βυζαντινά και, όπως λέει χαρακτηριστικά ο γιος του Στέλιος, «τα τραγούδια του τα έγραφε πάνω στα πόδια του». Δηλαδή, του ερχόταν η έμπνευση του στίχου και της μουσικής και όπως όλα αυτά έβγαιναν από μέσα του, πάνω στο μεράκι του, έκανε κινήσεις, χόρευε και τραγουδούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που έφτιαχνε τα τραγούδια του ο Βαμβακάρης.<br />
Ο Στέλιος Βαμβακάρης λέει ακόμη ότι ο πατέρας του ήταν ένας τέλειος και αυθεντικός λαϊκός χορευτής. Κι όταν έπαιζε και τραγουδούσε σε κάποια κέντρα του Πειραιά, οι καταστηματάρχες τον πλήρωναν μόνο και μόνο για να τον βλέπουν να χορεύει, επειδή τους εντυπωσίαζε. Οι κινήσεις του όλες ήταν τόσο υπολογισμένες και σωστές, που νόμιζες ότι είχε σπουδάσει χρόνια σε χοροδιδασκαλείο.<br />
Δεν πρέπει, όμως, να περνά απαρατήρητη και η παρουσία του Μάρκου ως μοναδικού ερμηνευτή ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών. Η φωνή του ήταν ¬ κατά τους παλιούς συναδέλφους του ¬ σαν... μπουζούκι. Δηλαδή, έδενε με τον ήχο του μπουζουκιού. Ήταν βραχνή, αλλά διέθετε μια απαράμιλλη τεχνική. Εκτός από τα δικά του, τραγούδησε και έκανε επιτυχίες τα πρώτα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη («Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα», «Δροσούλα»), του Απόστολου Χατζηχρήστου, του Σπύρου Περιστέρη, του Τόλη Χάρμα και άλλων δημιουργών της εποχής του. Ο Τσιτσάνης τον αγαπούσε ιδιαίτερα και ένιωθε για τον Μάρκο πολύ μεγάλο θαυμασμό.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/7XTfzcNDiJk" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Ένα στοιχείο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι ότι ο Βαμβακάρης έγραψε τραγούδια (και τα τραγούδησε) για τον πόλεμο του 1940 («Αν φύγουμε στον πόλεμο» και «Στης Αλβανίας τα βουνά»), αλλά και για την Κατοχή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με το θρυλικό «Χαϊδάρι», που το έγραψε το 1944. Τραγουδήθηκε εκείνα τα χρόνια, αλλά δεν το εμφάνισε μετά τον πόλεμο. Ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε το τραγούδι αυτό στα «Ρεμπέτικα της Κατοχής» σε μουσική Στέλιου Βαμβακάρη. Τα πρώτα 20 χρόνια που έγραψε ρεμπέτικα τραγούδια ο Μάρκος, και γενικά διακρίθηκε ως δημιουργός, ήταν δύσκολα αλλά ευτυχισμένα. Η φτώχεια ξεπερνιόταν από τη δημιουργία. Η επιτυχία που γνώριζαν τα δεκάδες τραγούδια του τότε από τους δίσκους γραμμοφώνου και το πάλκο ήταν μεγάλη. Και κάπου αυτή η αναγνώριση είχε ορισμένες μουσικές απολαβές. Τόσες, ώστε να συντηρείται η οικογένειά του στο φτωχόσπιτο της Κοκκινιάς. Η σύντροφος της ζωής του Ευαγγελία και τα τρία παιδιά τους, Βασίλης, Στέλιος και Δομένικος. (<b>Για την πρώτη του σύζυγο βλ. <a href="https://videosmusicview.blogspot.com/2013/06/blog-post_26.html" target="_blank">Ο Μάρκος εκδικητής και «Ισοβίτης»</a></b>)<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Στης Αλβανίας τα βουνά</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zk2kPmJWEkI" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1940 με αρχές του 1950 αρχίζει μια νέα μετεξέλιξη στο λαϊκό τραγούδι, προσαρμοσμένη και αυτή στα σκληρά και άσχημα γεγονότα της μετακατοχικής - μετεμφυλιακής περιόδου. Από το κλασικό ρεμπέτικο στο βαρύ λαϊκό και με θέματα κυρίως κοινωνικά. Εδώ κάπου λοιπόν το ύφος της μουσικής του Βαμβακάρη και των συνθετών της γενιάς του δεν έχει ιδιαίτερη αποδοχή. Έτσι, για μια δεκαετία αρχίζουν τα πιο πικρά χρόνια της ζωής του. Πέρασε ημέρες και νύχτες πολύ δύσκολες, το μεροκάματο δεν έβγαινε, οι συνάδελφοί του δεν τον υπολόγιζαν κι εκείνος μαράζωνε, αφού αντιμετώπιζε ξανά, στα 50 του χρόνια αυτή τη φορά, πρόβλημα επιβίωσης. Συν τοις άλλοις, αντιμετώπιζε και την περιφρόνηση του κόσμου. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ο Μάρκος, μακριά από τη δημοσιότητα, έχει πάει να παίξει σ' ένα ταβερνάκι. Εκεί, μια συντροφιά νεαρών άκουγε τραγούδια από το τζουκ μποξ του μαγαζιού που ήταν πλέον της μόδας. Όταν ο δίσκος τελείωσε, ο Μάρκος προσπάθησε να παίξει με το μπουζούκι του. Κάποιος από την παρέα πετάχτηκε και του είπε: «Άσε μας ρε γέρο τώρα, με το μπουζούκι σου». Ο Μάρκος ένιωσε τόσο προσβεβλημένος εκείνη τη στιγμή, που την άλλη ημέρα, με αφορμή αυτό το τραγικό για εκείνον γεγονός, έγραψε ένα ακόμη εξαιρετικό αυτοβιογραφικό τραγούδι, που ερμήνευσε αργότερα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Τι πάθος ατελείωτο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/vXvInPGCjg8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Τα δύσκολα χρόνια της μεγάλης φτώχειας του Μάρκου τα έζησε κοντά του ο γιος του Στέλιος (σήμερα συνθέτης και μπουζουκτσής), ο οποίος τον συνόδευε κι έβγαζε το πιατάκι για να μαζεύει τα κέρματα, όταν ο πατέρας του έπαιζε στα ταβερνάκια του Πειραιά. Στου «Παγιώτη» στου Ρέντη, στου «Ξύδη» στην Κοκκινιά και αλλού. «Γυρνούσαμε με τον γέρο ¬ λέει, ¬ μαζεύαμε κάποια λεφτά και κάναμε Χριστούγεννα». Στα μεγάλα μαγαζιά τότε δεν τον ήθελαν τον Μάρκο. Αλλά και όταν κάποιες φορές τον καλούσαν για το πάλκο, τον έβαζαν στην τρίτη σειρά, στο τέλος. «Το 1956, ¬ θυμάται ο Στέλιος Βαμβακάρης, ¬ στου Γιγουρτάκη στη Θηβών, ήταν φίρμες ο Κολουκάκης, ο Γιουλάκης, η Νανά, η Χάιδω, ο θείος μου ο Αργύρης. Όλοι έπαιρναν μεροκάματο από 150-300 δρχ. Του πατέρα μου του έδιναν 50 δρχ.!».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjciuVzsgyPgzkVUj5k1q49Yl1YGucfQ6Yk9MEZjeopZcOn8pJspztnp9zWwpPn1pyjGN4rkL2wrFfxScaItywVcrD1QF5AplVH8LmTmk3avYwxf1aoS1L_yjfmYOimJjbZ9JyjYtHyi0I/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="307" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjciuVzsgyPgzkVUj5k1q49Yl1YGucfQ6Yk9MEZjeopZcOn8pJspztnp9zWwpPn1pyjGN4rkL2wrFfxScaItywVcrD1QF5AplVH8LmTmk3avYwxf1aoS1L_yjfmYOimJjbZ9JyjYtHyi0I/s200/4.jpg" width="180" /></a></div>
Η περιπέτεια με τα πικρά χρόνια του Μάρκου Βαμβακάρη τελείωσε αναπάντεχα το 1959, όταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μ' ένα ποδήλατο πήγε στο σπίτι του, στην Κοκκινιά, απεσταλμένος του Τσιτσάνη που ήταν εκείνη την περίοδο καλλιτεχνικός διευθυντής στην εταιρεία Κολούμπια. «Μάρκο, αδελφέ», του είπε ο Γρηγόρης, «θα γυρίσουμε σε δίσκους τα παλιά σου τραγούδια κι ό,τι καινούργιο μας φτιάξεις». Από τότε αρχίζει μια καινούργια περίοδος δημιουργίας για τον Μάρκο, που κρατάει δώδεκα χρόνια. Δηλαδή μέχρι τον θάνατό του (8 Φεβρουαρίου 1972). Παλιά και νέα τραγούδια του Μάρκου τραγούδησαν τότε οι: Μπιθικώτσης, Γκρέυ, Λύδια, Πάνου, Γκρέκα, Διονυσίου, Καμπάνης, Ρεπάνης, Ζαμπέτας, Νέγκρι, Μοσχολιού και νεότεροι ερμηνευτές: «Φραγκοσυριανή», «Αλεξανδριανή», «Μαύρα μάτια», «Διαζύγιο», «Πρωθυπουργός», «Αντιλαλούν οι φυλακές», «Κάβουρας», «Κορδελιώτισσα κ.ά.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tn8IL3O2Gz8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Είναι αυτές οι εκτελέσεις από τις οποίες γνώρισε ο πολύς κόσμος το έργο του Βαμβακάρη και αγάπησε περισσότερο το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Τώρα πια, με τη νέα αναγνώριση, την καταξίωση, άρχισαν οι δόξες και οι τιμές για τον Μάρκο. Τιμητική συναυλία το 1966 στο θέατρο «Κεντρικόν». Βραδιά στο «Χίλτον» όπου έπαιξε και τραγούδησε με τον παλιό του φίλο Στέλιο Κυρομύτη και τους γιους του Στέλιο και Δομένικο, και άλλες εμφανίσεις σε πολλά μαγαζιά με Λαύκα, Στράτο και Παπαϊωάννου.<br />
Μέσα από το έργο του Μάρκου και της γενιάς του, συνέχισαν οι μεγάλοι δημιουργοί Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Λεοντής, Λοΐζος, Μούτσης, Μαρκόπουλος. Και όχι μόνον αυτοί, αλλά και προγενέστεροι δημιουργοί που έγραψαν λαϊκά τραγούδια. «Ο Βαμβακάρης και η γενιά του έστρωσαν το τραπέζι, για ν' απολαμβάνουν σήμερα δεκάδες ή χιλιάδες μουσικοί», έλεγε ο Γιώργος Ζαμπέτας και τόνιζε, όπου βρισκόταν: «Ο Μάρκος έκανε το μπουζούκι "επάγγελμα" και ζούμε απ' αυτό».<br />
Αβίαστα, λοιπόν, βγαίνει το συμπέρασμα για τον Μάρκο ότι είναι ο «Γενάρχης» του μπουζουκιού και ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου. Με αυτόν τον τρόπο και εμείς νιώθουμε ευτυχείς που αυτό το μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής μας καταξιώθηκε όπως του έπρεπε, αλλά και για τον ίδιο, που πέρασε μέσα από βάσανα και καημούς, αποτυπώνοντάς τα με ψυχή στα τραγούδια του, και που, έστω και στο τέλος, πρόλαβε να δει το έργο του να παίρνει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία της μουσικής του τόπου μας .<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<hr />
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-25323593687906901172019-08-18T20:57:00.000+03:002019-08-18T23:29:45.420+03:00Τα διασκευασμένα ελληνικά ποπ του '60 και τα αυθεντικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijS-1pAf_55jz_QNwyrkgD0Gtg7mP4xm52UVsb07ihPzEm5kKogER5FpVcp60pUI7tUcHqLCCKjpNdtR1p_MYEURXBKem_xcYsXTpTtdIsSYQYYXlnwxgize_7cYJ7zzJIcO3xl9TDrd0/s1600/1%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="778" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijS-1pAf_55jz_QNwyrkgD0Gtg7mP4xm52UVsb07ihPzEm5kKogER5FpVcp60pUI7tUcHqLCCKjpNdtR1p_MYEURXBKem_xcYsXTpTtdIsSYQYYXlnwxgize_7cYJ7zzJIcO3xl9TDrd0/s400/1%25CE%25B2.jpg" width="307" /></a></div>
Όσοι από τους… παλιούς διανύουν τις ηλικίες των πρώτων και των δεύτερων -ήντα θα θυμούνται –οι περισσότεροι σίγουρα με μεγάλες δόσεις νοσταλγίας– τα ελληνικά ποπ συγκροτήματα που κυριολεκτικά έκαναν θραύση από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 έως τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70. Με τραγούδια κυρίως χορευτικά, αλλά και με αρκετές μελωδίες, ξεσήκωναν τους έφηβους και τους νέους της τότε εποχής, σπάζοντας τα ταμεία. Λίγοι όμως γνώριζαν τότε ότι στην πλειονότητά τους τα τραγούδια αυτά ήταν διασκευές ξένων επιτυχιών.<br />
Έτσι, μπορεί οι ανά τον κόσμο μουσικόφιλοι να δέχθηκαν τη «βρετανική εισβολή» των Beatles, των Αnimals, των Kinks και των Rolling Stones, εντός των συνόρων μας όμως επικρατούσαν τα εγχώρια συγκροτήματα, από τα οποία ξεπήδησαν πολλά μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής και θεωρούνται ακόμη και σήμερα οι θεμελιωτές της pop και της rock ’n’ roll στη χώρα μας.<br />
Παράλληλα, τα ιταλικά τραγούδια, τα οποία ήταν πάντοτε δημοφιλή στην Ελλάδα, στη δεκαετία 1960-1970 έφθασαν στο αποκορύφωμά τους. Τηλεοπτικές εκπομπές όπως το Canzonissima σημείωναν υψηλές τηλεθεάσεις και καθήλωναν στους δέκτες αυτούς τους λίγους προνομιούχους Έλληνες που είχαν τότε τηλεόραση, ενώ το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο ήταν κάθε χρόνο μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός για τη χώρα μας – πολλές φορές μάλιστα το τότε ΕΙΡ μετέδωσε απευθείας τον διαγωνισμό, στον οποίο ελάμβαναν μέρος Ιταλοί καλλιτέχνες αλλά και ξένοι γνωστοί ερμηνευτές που τραγουδούσαν στα Ιταλικά.<br />
<a name='more'></a><br />
Οι ιταλικές, κυρίως, αλλά και πολλές αγγλικές επιτυχίες απογειώθηκαν στην ελληνική εκδοχή τους από τα εγχώρια συγκροτήματα που κατέκλυζαν το μουσικό στερέωμα. <br />
Ας δούμε μερικά από τα συγκροτήματα εκείνης της εποχής και ας θυμηθούμε κάποιες από τις επιτυχίες τους, τόσο από τους ίδιους όσο και από το… πρωτότυπο.<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;">►</span>Οι <b>Idols </b>ήταν από τις λίγες περιπτώσεις συγκροτημάτων που κατάφεραν να παραμείνουν μαζί για μια ολόκληρη δεκαετία (1964-1974), καθώς τα περισσότερα σχήματα της εποχής συνήθιζαν να παρουσιάζουν στο κοινό τους μερικές μόνο επιτυχίες και μετά να χάνονται οριστικά από το προσκήνιο. Τα «Ξαφνικά με Αγαπάς» («Suddenly You Love Me» των Tremeloes) και «Τρικυμία στην καρδιά μου» («De Que Vale Tudo Isso» του Roberto Carlos) είναι μόνο δύο από τις μεγάλες επιτυχίες τους. Από τη σύνθεση του συγκροτήματος πέρασαν μεγάλοι μουσικοί, ανάμεσα στους οποίους ο Ντέμης Ρούσσος σε ρόλο… μπασίστα και όχι τραγουδιστή, όπως έγινε αργότερα γνωστός παγκοσμίως! <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">Idols – Τρικυμία στην καρδιά μου</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/e-G6Sc4o3mI" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">Roberto Carlos - De Que Vale Tudo Isso</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xv8yAOL7qo0" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<span style="color: #cc0000;">► </span>Οι <b>Olympians </b>ιδρύονται στη Θεσσαλονίκη το 1965, με τραγουδιστή τον Πασχάλη Αρβανιτίδη. Το συγκρότημα, με πολλές δικές του συνθέσεις, καταφέρνει να αναγνωριστεί πολύ γρήγορα ως ένα από τα πιο επιτυχημένα εγχώρια γκρουπ όλων των εποχών. Ακόμα και οι διασκευές τους από ξένα τραγούδια έγιναν αξεπέραστες επιτυχίες, όπως «Το σχολείο» («Lonesome Traveller», το οποίο γνώρισε πολλές διασκευές, μεταξύ των οποίων και αυτή του Trini Lopez), «Mammy Blue» αλλά και το κλασικό «Venus» των Γερμανών Shocking Blue, που μας το παρουσίασαν ως «Το κορίτσι του Μάη» το 1969.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">The Olympians – Το σχολείο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XjrbusOUO_o" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">Trini Lopez - Lonesome Traveller</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XQrzVQhgMts" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<span style="color: #cc0000;">► </span>Το συγκρότημα <b>Cinquetti </b>δημιουργήθηκε από τον Λάκη Τζορντανέλλι το 1966, όταν αυτός εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, και ξεχώρισε ερμηνεύοντας κυρίως ξένες επιτυχίες της εποχής, διασκευασμένες στα Ελληνικά. To συγκρότημα διαλύθηκε σύντομα, το 1969, καθώς ο Τζορντανέλλι θέλησε να ακολουθήσει σόλο καριέρα, πρόλαβε όμως να παρουσιάσει μια σειρά από επιτυχίες, με κορυφαία «Το κορίτσι του φίλου μου», που πρωτοκυκλοφόρησε στα Ιταλικά από τον Al Βano με τίτλο «La donna di un amico mio».<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">Cinquetti – Το κορίτσι του φίλου μου</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Epp2LOyIytE" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">Al Βano - La donna di un amico mio</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/j3Iezf9Y46s" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<span style="color: red;">► </span>Οι <b>Charms</b> (Πέτρος Πολλάτος, Βασίλης Τζαβάρας, Μιχάλης Ροζάκης, Κώστας Νικολόπουλος, Σπύρος Καρούτας, Τέρης Ιερεμίας, Γιώργος Στρατής, Κώστας Λιάκης και Γιώργος Μελέκης), ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της δεκαετίας του ’60, ξεκίνησαν την πορεία τους το 1967 με το LP που έφερε για τίτλο το όνομά τους. Το περιβόητο «Τρελοκόριτσο» που διασκεύασαν έναν χρόνο αργότερα από το κλασικό «Simon Says» των 1910 Fruitgum Company αναδείχθηκε σε τεράστια επιτυχία της εποχής. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">The Charms – Το τρελοκόριτσο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/RyaIAHYSExQ" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">1910 Fruitgum Company - Simon Says </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/53wYiKgY3Xg" width="560"></iframe></span></b><br /></div>
<br />
<b><span style="color: red;">► </span></b>Οι <b>Sounds</b>, ήταν άλλο ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή συγκροτήματα της εποχής, με επίσης πολλές διασκευές ξένων τραγουδιών και κυρίαρχη μορφή τον τραγουδιστή Τάκη Αντωνιάδη. Τα τραγούδια-διασκευές «Το έτος 2525» («In the year 2525 των Zager & Evans), «Απόψε σε θέλω» («Stasera mi butto» του Rocky Roberts) και πάνω από όλα το πασίγνωστο «Μάθημα» («Un bimbo sul leone» του μεγάλου Ιταλού τραγουδιστή Andriano Celentano), σε ελληνικούς στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου, ακούγονταν σε όλα τα τζουκ μποξ.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">The Sounds – Το μάθημα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Fa0zWni8um4" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta; font-size: large;"><b>Andriano Celentano - Un bimbo sul leone</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wvbpjjPbU1A" width="560"></iframe></b></span><br /></div>
<br />
<span style="color: red;">► </span>Η <b>Μαίρη Αλεξοπούλου</b> διακρίνεται από τους καλλιτέχνες που έκαναν σόλο καριέρα και στα τέλη της δεκαετίας του ’60 διασκεύασε την αισθαντική ιταλική μπαλάντα της Patty Pravo «La bambola», με ελληνικό τίτλο «Η μπάμπολα». H επιτυχία του τραγουδιού ήταν τόσο μεγάλη που κυριάρχησε στα ραδιόφωνα της Ελλάδας αποφέροντάς της πολλά κέρδη. Το 1984 όμως, όταν σκοτώθηκε η κόρη της σε τροχαίο δυστύχημα, η Μαίρη Αλεξοπούλου αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και έκτοτε ζει σε μοναστήρι με το όνομα Θεονύμφη.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue; font-size: large;">Μαίρη Αλεξοπούλου – Η μπάμπολα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Z0Tl6vq03b8" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">Patty Pravo - La bambola</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fS1Ddp3jaIs" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<span style="color: red;">► </span>Και ο <b>Τέρρης Χρυσός</b> διέγραψε αξιοσημείωτη σόλο καριέρα, βασισμένη σχεδόν αποκλειστικά σε διασκευές. Ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Λευτέρης Χρυσόγελος, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, μεγαλωμένος στην ανέχεια, κατάφερε να σταδιοδρομήσει χάρη στην ξεχωριστή φωνή του, κυρίως τραγουδώντας στα Ελληνικά μεγάλες ξένες επιτυχίες της εποχής, όπως τα «Η σκέψις μου» («Il Conto Torna» του Mario Zelinotti), «Τάκα τάκα» («Taka Taka Ta» του Paco Paco, «Μύλος η καρδιά μου» («Mulino a vento» του Little Tony) ή η περίφημη «Οπτασία» («La Donna Di Picche», επίσης του Litle Tony).<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Τέρρης Χρυσός – Ήταν μια οπτασία</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ihGy3XtuFX0" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: magenta; font-size: large;">Litle Tony - La Donna Di Picche</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0S6x4YEB-xc" width="560"></iframe><br /></div>
<hr />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-74503356844437076002019-06-30T22:51:00.000+03:002019-06-30T22:51:56.534+03:00Το Ρεμπέτικο του Ξαρχάκου και του Γκάτσου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1ubruLSIhyd0pxxSMqk_Eh5hTFmldyhPAT9SSqEAq2wQAd3m7Ze-9GyTPDukIBBdz-Oz3Ta6au37yTbPnU3tzSd1k8vjnhT9U8uyPbPUOJzfICpzW94PwyWwKZ-35fiHalJY3oErtB7o/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1ubruLSIhyd0pxxSMqk_Eh5hTFmldyhPAT9SSqEAq2wQAd3m7Ze-9GyTPDukIBBdz-Oz3Ta6au37yTbPnU3tzSd1k8vjnhT9U8uyPbPUOJzfICpzW94PwyWwKZ-35fiHalJY3oErtB7o/s320/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+1.jpg" width="320" /></a></div>
Μια ελληνική ταινία το έναυσμα. Ο Κώστας Φέρρης ονειρεύτηκε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα έργο που να ακολουθεί όλη την πορεία του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η ταινία έγινε. Το θέμα της, σε σενάριο του ίδιου και της Σωτηρίας Λεονάρδου, μια ρεμπέτισσα τραγουδίστρια, γεννημένη στη Σμύρνη του 1919, που έρχεται στην Αθήνα αναζητώντας την τύχη της. Περιπλανώμενη εκείνη, παράλληλα εκτυλίσσονται και τα δραματικά γεγονότα που θα καθορίσουν την ελληνική σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας – Μικρασιατική Καταστροφή, Παπάγος, έλευση της Δεξιάς, κ.ά. Η ταινία θεωρήθηκε επιτυχημένη και έλαβε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (1984), ενώ στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης (1983) τα βραβεία καλύτερης ταινίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Σωτηρία Λεονάρδου), δεύτερου ανδρικού ρόλου (Δημήτρης Πουλικάκος), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Θέμις Μπαζάκα) και το Ειδικό Βραβείο (Σταύρος Ξαρχάκος).<br />
Μεγάλη ειρωνεία, η ταινία δεν απέσπασε κανένα βραβείο για τη μουσική της, παρότι τα τραγούδια θα συνδυάσουν τη μεγάλη εμπορική επιτυχία με την ποιότητα, παραμένοντας ανεξίτηλα στον χρόνο και αφήνοντας μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη.<br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hmz2BKWgDTzyZpKg3iTsJvEVRFXI-IG0q1zsZ8VkI9QTpmEk7t_FwQsRrj3fELwXWGH4u2lfTDGrEZ98mp0apRrLHWwyPn2UpZhVsL1npgOTWVoG_Dm_PRCEQSHerZw_x4TJ5pcxxOU/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hmz2BKWgDTzyZpKg3iTsJvEVRFXI-IG0q1zsZ8VkI9QTpmEk7t_FwQsRrj3fELwXWGH4u2lfTDGrEZ98mp0apRrLHWwyPn2UpZhVsL1npgOTWVoG_Dm_PRCEQSHerZw_x4TJ5pcxxOU/s320/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+2.jpg" width="320" /></a></div>
Ο Φέρρης τότε είχε απευθυνθεί στον Σταύρο Ξαρχάκο για να ντύσει με τη μουσική και στον Νίκο Γκάτσο για να γράψει τα τραγούδια του έργου. Ο Ξαρχάκος ανταποκρίθηκε δημιουργώντας ένα έργο ομολογουμένως τεράστιας αξίας. Η σύνθεση χρονολογείται το 1983, παρ’ όλα αυτά, ο Ξαρχάκος πάτησε πάνω στις ρεμπέτικες ρίζες, αφομοίωσε τη σπουδαία αυτή παράδοση και τη μεταφέρει με έναν ατόφιο προσωπικό τρόπο όμως και ένα βλέμμα σεβασμού και αγάπης προς τους μεγάλους δημιουργούς του ρεμπέτικου. Φαίνεται μάλιστα να συμπορεύεται χωρίς να ξεχωρίζει από αυτούς καθόλου. Θα φτιάξει ωστόσο κάτι φρέσκο, αλλά και τόσο αυθεντικό –χωρίς να ξεφεύγει από το είδος– το οποίο θα μείνει κλασικό στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού κρατώντας μια υψηλότατη θέση. Όλο το ρεμπέτικο ξεχειλίζει σαν μια σπουδή. Ένα εξαιρετικό έργο, μια μοναδική συλλογή για το ρεμπέτικο που παρόμοια δεν γράφηκε στη σύγχρονη εποχή μας. Όλοι οι άλλοι που επαίρονται ότι γράφουν ρεμπέτικα ακόμη, πιστεύουμε, ότι είναι ανάξιες απομιμήσεις.<br />
Για τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, του τόσο σημαντικού αυτού ποιητή μας, τι να πούμε; Όπως πάντα ο Γκάτσος, αυτός που είχε ακούσει τη φωνή, κατά τον Ελύτη, ένας αληθινός Έλληνας για τον οποίο καυχώμεθα, με το ιδιαίτερα λαϊκό χρώμα του και την υπέρτατη ποιητική του ευαισθησία, <i>ματώνοντας</i>, κατέθεσε την ψυχή του. Και όντως μεγαλούργησε, και, με καταλυτικό τρόπο, απογείωσε το έργο!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjg9dAe58xqdHWKxvesjWLNNiNtDGgmg4-hCime4vCpGB0-ySUy0DjJmWwsU6SH2YuBUQPeYxF0VihqT5XXXhlAlK-oLB_rESXPizOIbx5gWwwZaJ9NaWvlrzes2ZgRk0Lc1ldVhtvAsg/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjg9dAe58xqdHWKxvesjWLNNiNtDGgmg4-hCime4vCpGB0-ySUy0DjJmWwsU6SH2YuBUQPeYxF0VihqT5XXXhlAlK-oLB_rESXPizOIbx5gWwwZaJ9NaWvlrzes2ZgRk0Lc1ldVhtvAsg/s400/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+5.jpg" width="400" /></a></div>
Η σύντροφος του Νίκου Γκάτσου, Αγαθή Δημητρούκα, σε ένα κείμενό της με τίτλο «Το ταξίδι» στο «Ημερολόγιο 1999» των εκδόσεων «Διάμετρος», γράφει για το πώς γεννήθηκαν τα τραγούδια:<br />
«Όταν έγραφε τους στίχους για το “Ρεμπέτικο” μου έδινε την εντύπωση, αυτός που ένιωθε και έπραττε τόσο μακριά από κάθε εξουσία και εξουσιαστή, πως είχε την ανώτερη εξουσία και την μεγαλύτερη δύναμη στα χέρια του. Έγραφε παντού. Στο διαμέρισμα που μέναμε στην Κυψέλη («Στης πίκρας τα ξερόνησα», «Μπουρνοβαλιά», «Το δίχτυ»), στο σπίτι μου στο χωριό μου, όπου είχαμε πάει για λίγες μέρες («Μάνα μου Ελλάς») και στο σπίτι της Μαρίας και του Σωτήρη Μουστάκα («Καίγομαι – καίγομαι»). Ήταν τα γενέθλια της λατρεμένης και σε μας κόρης τους και της πήγαμε δώρο μια κόκκινη γραφομηχανή. Παίζοντας ο Νίκος, άρχισε να γράφει:<br />
“Καίγομαι καίγομαι<br />
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά…”.<br />
Όταν τελείωσε, μας είπε χαριτολογώντας, πως έγραψε κι εκείνος ένα “σκυλάδικο”…».<br />
Και αλλού, στην πρόσφατη – εξαιρετικής γραφής – μυθιστορηματική αυτοβιογραφία της, με τίτλο «Πουλάμε τη ζωή χρεώνουμε τον θάνατο», η στιχουργός Αγαθή Δημητρούκα αναφέρει σχετικά για τον Γκάτσο και την «πρόκληση» του «Ρεμπέτικου»:<br />
«Είχε ξεκινήσει να γράφει τους στίχους… Μα, όσο κι αν έδειχνε ότι τους έγραφε αβασάνιστα, η καρδούλα του το ήξερε:<br />
“Δεν έχω σπίτι πίσω για να ’ρθω<br />
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ<br />
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά<br />
να περπατήσω μια Πρωτοχρονιά”.<br />
Κι αρρώσταινε. Κι αν πρώτα πάθαινε ακατάσχετες ρινορραγίες, τώρα γκρεμιζόταν από τρομαχτικές κρίσεις χολής με υψηλό πυρετό…».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGrSRijf0RVsd3xQDXQHr2U2akZccvcy9WY9rQIN-zKrMJgijGWfx_sIaJRCV0ZbF0wB1dj77oA0OIw53O6tSim7OjGNUwffqVkW4y_7VhfxKy2Nw6L3vt9fcycswqdkuSGnTi_nFzP1U/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGrSRijf0RVsd3xQDXQHr2U2akZccvcy9WY9rQIN-zKrMJgijGWfx_sIaJRCV0ZbF0wB1dj77oA0OIw53O6tSim7OjGNUwffqVkW4y_7VhfxKy2Nw6L3vt9fcycswqdkuSGnTi_nFzP1U/s400/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F+3.jpg" width="400" /></a></div>
Στο σάουντρακ –διπλός δίσκος με εξώφυλλο έναν πίνακα του Γιάννη Τσαρούχη– τραγούδησαν ο Νίκος Δημητράτος, ο Τάκης Μπίνης, η Σωτηρία Λεονάρδου (στο δισκογραφικό της ντεμπούτο), ο Κώστας Τσίγγος, ο Κώστας Ματζόπουλος, ο Νίκος Μαραγκόπουλος και ο Σταύρος Ξαρχάκος:<br />
«Μάνα μου Ελλάς», «Στης πίκρας τα ξερόνησα», «Καίγομαι – καίγομαι», «Μπουρνοβαλιά», «Εμένα λόγια μη μου λες», «Στην Αμφιάλη», «Το δίχτυ», «Στη Σαλαμίνα», «Το πρακτορείο». Το υλικό συμπληρώνουν δύο διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, «Τα παιδιά της Άμυνας» και «Ιμιτλερίμ». Υπάρχει ακόμα ένα τραγούδι, «Στου Θωμά», σε στίχους του Κώστα Φέρρη.<br />
Επιθυμία του Ξαρχάκου ήταν να ηχογραφηθούν τα τραγούδια στο κέντρο «Το περιβόλι τ' ουρανού», για να έχουν την αίσθηση του ζωντανού, και μόνο τα ορχηστρικά στα στούντιο της Κολούμπια.<br />
<b>TEXNOGRAFIA</b><br />
<b><br /></b>
<b><span style="font-size: x-small;">Πηγές:</span></b><br />
<span style="font-size: x-small;">music corner.gr</span><br />
<span style="font-size: x-small;">ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΕΠΤΑ, Μάρτιος 2010.</span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Θα μπορούσε να ήταν και ο ύμνος μας</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Μάνα μου Ελλάς</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/G801lVXIuY0" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
Δεν έχω σπίτι πίσω για να ’ρθώ</div>
<div style="text-align: center;">
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ</div>
<div style="text-align: center;">
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά</div>
<div style="text-align: center;">
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα</div>
<div style="text-align: center;">
μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια</div>
<div style="text-align: center;">
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια</div>
<div style="text-align: center;">
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς</div>
<div style="text-align: center;">
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα</div>
<div style="text-align: center;">
μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα</div>
<div style="text-align: center;">
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα</div>
<div style="text-align: center;">
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού</div>
<div style="text-align: center;">
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα</div>
<div style="text-align: center;">
μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι</div>
<div style="text-align: center;">
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη</div>
<div style="text-align: center;">
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς</div>
<div style="text-align: center;">
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.<br />
<br />
Δεν έχω άγιο για να προσκυνώ<br />
ούτε καντήλι σ' άδειο ουρανό.<br />
Δεν έχω ήλιο ούτε αστροφεγγιά<br />
να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Της αμύνης τα παιδιά</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0TmDYoHJg6Y" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μια μέρα θα το γράψει η ιστορία</div>
<div style="text-align: center;">
που έδιωξε απ’ την Αθήνα τα θηρία</div>
<div style="text-align: center;">
που έδιωξε βασιλείς και βουλευτάδες</div>
<div style="text-align: center;">
τους ψευταράδες και τους μασκαράδες</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και στην άμυνα εκεί όλοι οι αξιωματικοί</div>
<div style="text-align: center;">
πολεμάει κι ο Βενιζέλος</div>
<div style="text-align: center;">
που αυτός θα φέρει τέλος</div>
<div style="text-align: center;">
και ο κάθε πατριώτης θα μας φέρουν την ισότης</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Η Παναγιά που στέκει στο πλευρό μας</div>
<div style="text-align: center;">
δείχνει το δρόμο στο νέο στρατηγό μας</div>
<div style="text-align: center;">
τον ήρωα της εθνικής αμύνης</div>
<div style="text-align: center;">
που πολεμάει και διώχνει τους εχθρούς</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά</div>
<div style="text-align: center;">
και του δώσαν τα βρακιά του</div>
<div style="text-align: center;">
για να πάει στη δουλειά του</div>
<div style="text-align: center;">
τον περίδρομο να τρώει με το ξένο του το σόι</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έλα να δεις σπαθιά και γιαταγάνια</div>
<div style="text-align: center;">
που βγάζουν φλόγες και φτάνουν στα ουράνια</div>
<div style="text-align: center;">
εκεί ψηλά ψηλά στα σύνορά μας</div>
<div style="text-align: center;">
τρέχει ποτάμι το αίμα του εχθρού</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά</div>
<div style="text-align: center;">
της αμύνης το καπέλο έφερε το Βενιζέλο</div>
<div style="text-align: center;">
της αμύνης το σκουφάκι</div>
<div style="text-align: center;">
έφερε το Λευτεράκη<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Καίγομαι</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/aXJQmTSptCc" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος</div>
<div style="text-align: center;">
ένας καημός γεννιέται</div>
<div style="text-align: center;">
όταν φουντώνει ο πόλεμος</div>
<div style="text-align: center;">
το αίμα δε μετριέται</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Καίγομαι καίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά</div>
<div style="text-align: center;">
πνίγομαι πνίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
πέτα με σε θάλασσα βαθιά</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ορκίστηκα στα μάτια σου</div>
<div style="text-align: center;">
που τα ’χα σαν βαγγέλιο</div>
<div style="text-align: center;">
τη μαχαιριά που μου ’δωκες</div>
<div style="text-align: center;">
να σου την κάμω γέλιο</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Καίγομαι καίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά</div>
<div style="text-align: center;">
πνίγομαι πνίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
πέτα με σε θάλασσα βαθιά</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μα συ βαθιά στην κόλαση</div>
<div style="text-align: center;">
την αλυσίδα σπάσε</div>
<div style="text-align: center;">
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου</div>
<div style="text-align: center;">
ευλογημένος να ‘σαι</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Καίγομαι καίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά</div>
<div style="text-align: center;">
πνίγομαι πνίγομαι</div>
<div style="text-align: center;">
πέτα με σε θάλασσα βαθιά<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το δίχτυ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/FkK_nW4Xc0Q" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή</div>
<div style="text-align: center;">
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι</div>
<div style="text-align: center;">
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί</div>
<div style="text-align: center;">
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ</div>
<div style="text-align: center;">
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί</div>
<div style="text-align: center;">
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς</div>
<div style="text-align: center;">
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει</div>
<div style="text-align: center;">
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής</div>
<div style="text-align: center;">
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι</div>
<div style="text-align: center;">
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής</div>
<div style="text-align: center;">
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά</div>
<div style="text-align: center;">
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι</div>
<div style="text-align: center;">
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά</div>
<div style="text-align: center;">
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς</div>
<div style="text-align: center;">
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει</div>
<div style="text-align: center;">
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής</div>
<div style="text-align: center;">
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι</div>
<div style="text-align: center;">
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής</div>
<div style="text-align: center;">
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το πρακτορείο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZvmraKAKvv0" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το πρακτορείο</div>
<div style="text-align: center;">
θολό και κρύο</div>
<div style="text-align: center;">
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές</div>
<div style="text-align: center;">
και το ταξίδι</div>
<div style="text-align: center;">
σαν άγριο φίδι</div>
<div style="text-align: center;">
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο</div>
<div style="text-align: center;">
πιο πίσω `γω κι εσύ μπροστά</div>
<div style="text-align: center;">
σα βραδινό λεωφορείο</div>
<div style="text-align: center;">
που `χει τα φώτα του σβηστά</div>
<div style="text-align: center;">
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει</div>
<div style="text-align: center;">
για μας ο κόσμος αρχινά</div>
<div style="text-align: center;">
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι</div>
<div style="text-align: center;">
δε θα μας βγάλει πουθενά</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το πρακτορείο</div>
<div style="text-align: center;">
Θολό και κρύο</div>
<div style="text-align: center;">
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές</div>
<div style="text-align: center;">
και το ταξίδι</div>
<div style="text-align: center;">
σαν άγριο φίδι</div>
<div style="text-align: center;">
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Άντρα και γείτονα και φίλε</div>
<div style="text-align: center;">
στη φτώχεια και στην προσφυγιά</div>
<div style="text-align: center;">
μια παγωμένη σπίθα στείλε</div>
<div style="text-align: center;">
να σου την κάνω πυρκαγιά</div>
<div style="text-align: center;">
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι</div>
<div style="text-align: center;">
που δε θα μείνει πια κανείς</div>
<div style="text-align: center;">
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι</div>
<div style="text-align: center;">
στο κήπο της Γεθσημανής</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div hr="" style="text-align: center;">
<br /></div>
<hr />
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-53006081523515257182019-02-06T12:20:00.000+02:002019-02-06T20:44:10.128+02:00Ζουράβλι, Οι Γερανοί (Ρωσία) - Ντμίτρι Χβοροστόφσκι <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUSiDCBxVpDiQvOeQA5g27gJsKiX-3Zx7Tzq9avZR1YlzKwd2X4TgEKz-vr2itIHit5rAsYBExkgzYB88bZyrZAx1Ogkki5EvGnW3Nox33Iy8wq4UlFVrYSXtmXcg-ZrauuuOVt2NhBzc/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="162" data-original-width="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUSiDCBxVpDiQvOeQA5g27gJsKiX-3Zx7Tzq9avZR1YlzKwd2X4TgEKz-vr2itIHit5rAsYBExkgzYB88bZyrZAx1Ogkki5EvGnW3Nox33Iy8wq4UlFVrYSXtmXcg-ZrauuuOVt2NhBzc/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" /></a></div>
Ένα από τα πολύ όμορφα και συγκινητικά τραγούδια, γνωστό ανά την υφήλιο, είναι οι Γερανοί, Ζουράβλι στη ρωσική γλώσσα.<br />
Η ποίηση είναι του Ρασούλ Γκαμζάτοφ και η μουσική του Γιαν Φρέγκελ. Έχει γραφεί το 1968 για τους βετεράνους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτίοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες αυτούς.<br />
<a name='more'></a><br />
Παρακάτω το ερμηνεύει ο Ντμίτρι Χβοροστόφσκι (Οκτώβριος 1962, Κρασνογιάρσκ της Σιβηρίας). Ο κορυφαίος αυτός βαρύτονος εξεδήλωσε νωρίς το ενδιαφέρον του για τη μουσική από κοινού με τη γλυπτική και τη ζωγραφική. Η πρώτη του εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στην όπερα της γενέτειράς του, ενώ το 1985 κέρδισε το α´ βραβείο στον Εθνικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Ρωσίας. Έκτοτε απέσπασε διακρίσεις σε πολλές σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις<br />
Παρότι είναι σήμερα... πολίτης του κόσμου, διατηρεί στενούς δεσμούς με τη χώρα του. Τον Μάιο του 2004 έγινε ο πρώτος Ρώσος λυρικός ερμηνευτής που εμφανίστηκε με συνοδεία ορχήστρας και χορωδίας στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, σε μια συναυλία την οποία παρακολούθησε ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε περισσότερες από 25 χώρες.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #4c1130; font-size: large;"><b>Οι Γερανοί</b></span></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/JTjPbkd_UlY" width="560"></iframe></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μου φαίνεται καμιά φορά οι στρατευμένοι</i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">στους ματωμένους δίχως γυρισμό αγρούς,</i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">στη γη δεν είναι πια θαμμένοι,</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">μα μεταλλάχτηκαν σε άσπρους γερανούς</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">από καιρό και εποχή πια μακρινή</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">πετούν και μας αφήνουν μια φωνή</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">μήπως γι’ αυτό με καημό</i></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">σιωπούμε βλέποντας τον ουρανό;</i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πετά, πετά στα νέφελα το σμάρι κουρασμένο</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">πετάει στην ομίχλη και στην έξοδο της μέρας</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">και στη γραμμή του είναι, ένα μικρό κενό·</i></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i>να </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">’</i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">ναι μήπως η θέση αυτή για μένα!</i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θα ’ρθει μέρα με γεράνειο κοπάδι</i></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">θα κολυμπώ κι εγώ στο γλαυκένιο νεφάδι</i></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">κι απ' τον ουρανό με πουλιά θα καλώ</i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">όλους εσάς που άφησα στη γη εδώ.</i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="color: black;">Μετάφραση από </span>ergotelemata.blogspot.com.<span style="color: black;"></span><br />
<div>
<hr />
<br /></div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-44789696142548348352019-01-05T21:30:00.000+02:002019-01-05T21:30:07.598+02:00Τραγούδια στη μέση του χειμώνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW7n7ZItvfc-IBk-FaS1bpk87ZA_Z0yAX-FLqP6VCKTaZlBZt9hec_z-y9mrJLHIiwA5Qr_uIBoydUhkyYcvjtYowIovJIks1gZJlnPL83KPPQcEpY9FjHoi32hDvOCQUAFoi0gvFGAzA/s1600/%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF+%CE%BF%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW7n7ZItvfc-IBk-FaS1bpk87ZA_Z0yAX-FLqP6VCKTaZlBZt9hec_z-y9mrJLHIiwA5Qr_uIBoydUhkyYcvjtYowIovJIks1gZJlnPL83KPPQcEpY9FjHoi32hDvOCQUAFoi0gvFGAzA/s320/%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF+%CE%BF%CE%BA.jpg" width="244" /></a></div>
<b>ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΚΑΙΡΟΣ</b> (1893)<br />
του Κ. Π. Καβάφη<br />
<br />
Δεν με πειράζει αν απλώνη<br />
έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.<br />
Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή.<br />
<br />
Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,<br />
σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,<br />
του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει.<br />
<br />
Τι ωφελεί οπού φυτρώνει<br />
λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα!<br />
΄Εχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί.<br />
<br />
Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει,<br />
σαν έχεις λύπη ο Μάης με τον Δεκέμβρη μοιάζει,<br />
πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b></b></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><b><br />
<span style="color: #7f6000;">Χειμώνας, </span></b><span style="color: #7f6000;">με τη Σοφία Βέμπο (1939)<b></b></span></span><br />
<span style="color: #7f6000;">Δ. Γιαννουκάκης, Δ. Ευαγγελίδης, Ι. Ριτσιάρδης</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/SBLM-75LeU8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Μπήκε ο χειμώνας</b> (1940), με τον Στράτο Παγιουμτζή</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική: Παναγιώτης Τούντας, Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0utJuonkFJ8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Κοντά στο τζάκι (1952), </b>με τη Νινή Ζαχά</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική Νινή Ζαχά, Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/SjKtqjshu0I" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;">Είν’ χειμώνας βαρύς,<b> Έλα μου κοπέλα μου<span style="font-size: large;"> </span>(1952), </b><br />
με τη Μάγια Μελάγια</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική: Γιώργος Μουζάκης Στίχοι: Ασημακόπουλου, Σπυρόπουλου, Παπαδούκα</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Se3zFPZKqyQ" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Είναι το κρύο τσουχτερό</b> (1960), με τον Χριστάκη</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική και στίχοι: Π. Γαβαλά, Ζαφειρίου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/S4h87CcSiWU?list=PLAypr2zUyS23nN4H8ptBGpgQjIpPxNiBG" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Ήρθε ο χειμώνας </b><span style="font-size: large;">(</span>1968), με τη Βίκυ Μοσχολιού</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική και στίχοι Άκη Πάνου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/SUTBrzyo2fI" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Πού ’σουν μάγκα τον χειμώνα</b> (1976), με τον Γ. Μουφλουζέλη</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;">Μουσική: Γ. Μουφλουζέλης</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/lxaYZTUDvbM" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;"><b>Τον χειμώνα ετούτο</b> (1983), <span style="font-size: large;">του</span> Δ. Σαββόπουλου</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/A11Ar-kVNjE" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: large;">Χειμώνας βαρύς, κρύο κάργα και <b>Η βρόχα</b> έπεφτε (1992),<br />
του Γιώργου Ζαμπέτα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/IxPDHd2NwIQ" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-25512338437115199552018-12-22T22:02:00.000+02:002018-12-22T22:02:55.902+02:00Ο μύθος των Χριστουγέννων και η Μυθολογία από τον Χατζιδάκι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyotcyB5jQsh0pjp8JNkG_nm3tvgumGy9QTNxDyeKRNYEcz_TZvLlKVG8wolfiZuaFdTjvQviioZR6FC6rqWoRpuSGy4t-VMbj_dbXrQFqx5rCKAlbVr6gSs_E8hLP7GuqKnNNCBbLotI/s1600/%CE%9C%CE%99%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyotcyB5jQsh0pjp8JNkG_nm3tvgumGy9QTNxDyeKRNYEcz_TZvLlKVG8wolfiZuaFdTjvQviioZR6FC6rqWoRpuSGy4t-VMbj_dbXrQFqx5rCKAlbVr6gSs_E8hLP7GuqKnNNCBbLotI/s1600/%CE%9C%CE%99%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3+1.jpg" width="320" /></a><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Για τούτες τις μέρες, ευχές για χρόνια όμορφα, ανέμελα και ανέφελα!</span></b><br />
<br />
Ένα ενδιαφέρον κείμενο τόσο διαχρονικό, με τον Μάνο να σχολιάζει στο Τρίτο Πρόγραμμα το 1978 τις γιορτές των Χριστουγέννων. Το διανθίσαμε με την υπέροχη <i>Μυθολογία </i>του, γραμμένη το 1965, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και τραγούδι από την Αρλέτα και τον Γιώργο Ρωμανό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj81ZNUYWgaPVZ53EcxKj-qqwFcMgof475NyUBigp4r0oTvwPjUXGQSH7dVqLYQuTu3XXHFRGh1KVDEDo9y2i6FDKx9RrO5wvjMfcKkc_F_8hid_hACBHF1mnihgpsuB6vn3HW3yQlDaM4/s1600/%CE%A7%CE%91%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%A3+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj81ZNUYWgaPVZ53EcxKj-qqwFcMgof475NyUBigp4r0oTvwPjUXGQSH7dVqLYQuTu3XXHFRGh1KVDEDo9y2i6FDKx9RrO5wvjMfcKkc_F_8hid_hACBHF1mnihgpsuB6vn3HW3yQlDaM4/s1600/%CE%A7%CE%91%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%A3+1.jpg" width="320" /></a></div>
Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ’ τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ’ ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία. Ούτε για τα παιδιά δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης κι από ένα σπίτι που τις μέρες αυτές δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση – ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοί του, με αρχηγό τον Άι-Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qr16A4a0ljELRC9frSPbmLcHR3m-QZVFCPKTzdiEIfR_a4KbFq3tSQEHWTXlrRnf_TWW_u-ix5wBrVNak8PawlvdQjNX_TjNqD1BDJlXD7KsyjwjwU4z1B7M5Ips-l-cXUdKOthcT48/s1600/%CE%A7%CE%91%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%A3+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qr16A4a0ljELRC9frSPbmLcHR3m-QZVFCPKTzdiEIfR_a4KbFq3tSQEHWTXlrRnf_TWW_u-ix5wBrVNak8PawlvdQjNX_TjNqD1BDJlXD7KsyjwjwU4z1B7M5Ips-l-cXUdKOthcT48/s1600/%CE%A7%CE%91%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%A3+2.jpg" width="386" /></a></div>
Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Και η Αθήνα, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζει την αγιότητα των ημερών σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. Οι δρόμοι σκοτεινοί φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.<br />
Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί δεν πείθουνε κανέναν ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες είναι ό,τι διαθέτει ο κόσμος μας για ν’ αγαπάς τις μέρες τούτες.<br />
<b>Μάνος Χατζιδάκις. Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 1978</b><br />
Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (απόσπασμα). Τα σχόλια του Tρίτου.<br />
<span style="font-size: x-small;"><b>Πηγή</b>: musicpaper.gr</span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><b>Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/a6C-ZjW504g" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><b>Με την Ελλάδα καραβοκύρη</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/NGIV72ASQlM" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Ορέστης</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/sfvfjDoYuq4" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><b>Ένας ευαίσθητος ληστής</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/44D6orfShEY" width="560"></iframe><br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<hr />
<br /></div>
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-35680930355348034672018-11-08T12:35:00.001+02:002018-11-08T12:37:34.107+02:00«Ωδή στη Χαρά» - Η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXm8dalukKqHpX05Q2gZ246UDgC0cB3S9il-jCtt6R4UfubwoRto2zplYhGsNjiiXV5slaxZZgvt2oTT-j3JGlzMCFhUO1XXm-QQRFcc7sVsXNliQVKaKPtUK2_xgGfSkEZBw9YVW1hHs/s1600/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%861.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXm8dalukKqHpX05Q2gZ246UDgC0cB3S9il-jCtt6R4UfubwoRto2zplYhGsNjiiXV5slaxZZgvt2oTT-j3JGlzMCFhUO1XXm-QQRFcc7sVsXNliQVKaKPtUK2_xgGfSkEZBw9YVW1hHs/s400/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%861.jpg" width="400" /></a></div>
Η Συμφωνία αρ. 9 σε ρε ελάσσονα Op. 125 θεωρείται από πολλούς το μεγαλύτερο μουσικό έργο που γράφηκε ποτέ. Είναι η πρώτη φορά που ένας μεγάλος συνθέτης χρησιμοποιεί φωνές σε μια συμφωνία, και την κάνει χορωδιακή. Ο Μπετόβεν, θέλοντας να δημιουργήσει ένα έργο-ορόσημο αλλά ταυτόχρονα να εμφυσήσει και ένα ανθρωπιστικό μεγαλειώδες μήνυμα, θα χρησιμοποιήσει στίχους από ένα ποίημα του 1785, του Φρίντριχ Σίλερ, «An die Freude», την «Ωδή στη χαρά», με τροποποιήσεις που θα κάνει το 1803. Οι στίχοι τραγουδιούνται στην τελευταία πράξη από τέσσερεις σολίστ και χορωδία. Η συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Σήμερα θεωρείται το πιο πολυπαιγμένο έργο παγκοσμίως.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuWKcn64fc7cGO12WssdEhYaDzbaQktbJhj4Atw2KelihJr4SS9sj7l47Tc2LmmBk8x8KzZABPweoSxXWtgo8Fkz0KVSyWBEW5rnuJlG_V_sVYnxMpHttJz95U2eyLL3As74sb88G1tQ/s1600/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%862%CE%BF%CE%BA.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuWKcn64fc7cGO12WssdEhYaDzbaQktbJhj4Atw2KelihJr4SS9sj7l47Tc2LmmBk8x8KzZABPweoSxXWtgo8Fkz0KVSyWBEW5rnuJlG_V_sVYnxMpHttJz95U2eyLL3As74sb88G1tQ/s400/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%862%CE%BF%CE%BA.gif" width="380" /></a></div>
Η Φιλαρμονική Εταιρεία του Λονδίνου είχε παραγγείλει αυτή τη συμφωνία, αλλά στο τέλος δεν ευδοκίμησε. Ο Μπετόβεν ξεκίνησε τη Ενάτη Συμφωνία το 1818 και την τελείωσε το 1824. Ο μέγιστος συνθέτης είναι πλέον κωφός.<br />
Η πρεμιέρα του έργου γίνεται το 1824 στο «Κερντνερτορτεάτερ» της Βιέννης, σε μια κατάμεστη αίθουσα, και με τον Μπετόβεν παρόντα ύστερα από 12 χρόνια. Διηγούνται πολλές ιστορίες για αυτό το γεγονός. Το σίγουρο είναι ότι στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ο συνθέτης δέχεται ενθουσιώδη χειροκροτήματα και περισσότερα μπιζαρίσματα ακόμη και από τους βασιλιάδες. Μόλις εκείνος θα αντιληφθεί την αποθέωση του κοινού, θα συγκινηθεί. Μπορεί να μην άκουγε, αλλά έβλεπε βεβαίως μαντίλια στον αέρα, σηκωμένα χέρια και καπέλα…<br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1pzZt1SZAKo5h4Up4iL_ev2B5_t86pb-_OZPBB6BKLTtzUFCUkVMF0_NVXH6J_OL4fO4yu9qPSB7S6Y5YXlO6BSsVcu_T70rxDny38t5VIYWr6_LNJhVVDUoO1TAXd1bpASiU7W4OZrY/s1600/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%863.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1pzZt1SZAKo5h4Up4iL_ev2B5_t86pb-_OZPBB6BKLTtzUFCUkVMF0_NVXH6J_OL4fO4yu9qPSB7S6Y5YXlO6BSsVcu_T70rxDny38t5VIYWr6_LNJhVVDUoO1TAXd1bpASiU7W4OZrY/s400/9%CE%B7+%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CF%863.jpg" width="297" /></a></div>
Παρ’ όλα αυτά, οι κριτικοί δεν θα υποδεχθούν το έργο με θέρμη. Εξάλλου, και αργότερα, ακόμη και σημαντικοί συνθέτες, όπως ο Τζουζέπε Βέρντι, παρότι θα εκθειάσουν τα τρία πρώτα μέρη, αντιθέτως, δεν θα ικανοποιηθούν από το χορωδιακό! Η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν έχει μια διαρκή και ένδοξη παρουσία έκτοτε στη μουσική αλλά και στην ιστορία, ενώ έχει διασκευασθεί για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, ακόμη και τη λαϊκή μουσική. Μάλιστα, η «Ωδή στη Χαρά» έχει διασκευασθεί από τον Κάραγιαν και είναι ο επίσημος ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί ως εθνικιστικός ύμνος πολλών χωρών, από τη Ναζιστική Γερμανία ως την Ιαπωνία και σε δικτατορίες χωρών της Λατινικής Αμερικής.<br />
Από το 2002 το αυθεντικό έργο φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, και βρίσκεται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ως το μόνο μουσικό έργο που τιμάται με αυτόν τον τρόπο!<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #783f04;"><span style="font-size: large;">Λέοναρντ Μπερνστάιν - Πρώτη πράξη, πρώτο μέρος </span></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Ysft4y0-Djc" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #783f04;"><span style="font-size: large;">Μπερνστάιν - IV. Presto - Allegro assai - Recitativo</span></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/vxt2HuNYW3k" width="560"></iframe><br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-23844639629831747252018-09-30T20:19:00.003+03:002018-09-30T20:19:40.287+03:00Τραγούδια του 1940 και της Εθνικής Αντίστασης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwhBJ2zEzbtR7XYesrupMfFf4BUP4GMbWjiSsARA5ApVbSgPcBuJ0iMVyfGAD7m2csIkHDllzX673o8MvJWVSgM-ly-zDKNDXE_SF3W3QF01LHV4lkr7mLB70fbD15k_9cjuVTWzQUKc/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="193" data-original-width="262" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwhBJ2zEzbtR7XYesrupMfFf4BUP4GMbWjiSsARA5ApVbSgPcBuJ0iMVyfGAD7m2csIkHDllzX673o8MvJWVSgM-ly-zDKNDXE_SF3W3QF01LHV4lkr7mLB70fbD15k_9cjuVTWzQUKc/s320/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+3.jpg" width="320" /></a></div>
Η ιταλική εισβολή στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940 και η εμπλοκή της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε νέους προβληματισμούς στην ελληνική κοινωνία. Οι Έλληνες υποδέχθηκαν με κραυγές ενθουσιασμού την αναίτια ιταλική επίθεση και σε λίγα εικοσιτετράωρα οι επιτιθέμενοι μεταβλήθηκαν σε αμυνόμενους, με αποτέλεσμα να γίνουν διεθνής περίγελος και η πολυδιαφημιζόμενη κατάληψη της Ελλάδας από φασιστικός θρίαμβος να εξελιχθεί σε φαρσοκωμωδία.<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Βάζει ο ντούτσε τη στολή του</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/upwIgVjHPIo" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Παράλληλα με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ένα απ’ τα ισχυρότερα «όπλα» που προέταξε ο ελληνικός λαός απέναντι στον αλαζόνα Μουσολίνι και τους οπαδούς του ήταν τα κοροϊδευτικά τραγούδια, ο σαρκασμός και το χιούμορ. Ήταν τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, τα σκετς των επιθεωρήσεων στα ελληνικά θέατρα και τα παραφρασμένα τραγούδια της εποχής, που βασίζονταν σε γνωστά μοτίβα κι επίκαιρους σατιρικούς στίχους, με χαρακτηριστικότερο το «Κορόιδο Μουσολίνι», το οποίο λέγεται ότι είχε εκνευρίσει τον Ιταλό δικτάτορα. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Κορόιδο Μουσολίνι</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/bRYigRhaHKw" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Πραγματική δεξιοτέχνις η Σοφία Βέμπο, η Τραγουδίστρια της Νίκης, ερμήνευσε το περίφημο «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά…» και το σατιρικό «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του…» προκαλώντας το πηγαίο γέλιο της ελληνικής κοινωνίας για τους Ιταλούς.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Παιδιά της Ελλάδος παιδιά</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/l8JzuSXs0GU" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Όμως, τα αποθέματα γέλιου τελείωσαν τον Απρίλιο του 1941 με τη γερμανική εισβολή και την τριπλή κατοχή, που ακολούθησε. Ο ελληνικός λαός και σ’ αυτήν την ιστορική πρόκληση όρθωσε το ανάστημά του. Ήταν η ώρα της Εθνικής Αντίστασης. Ο ελληνικός λαός πολέμησε τους ξένους εισβολείς «τραγουδώντας», γιατί ο Έλληνας από τα πανάρχαια χρόνια ήταν δεμένος με τη μουσική και το τραγούδι, που ο ίδιος «γέννησε» και τον συντρόφευε σε όλες τις στιγμές της ζωής του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Δημοτικό μας Τραγούδι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJm9l8A-VOPniPqEG0NJ7wNMgW0HfJnu473ZfIQK-Zbqxf-cDUTVh3Q4vQKksbYJUBffkq6oXZ15LAR3v54onF_rZI7OUTnLhsb5vDUoR6F3FJACXE2dO0d2ycSOboV6bLzoRDHprGsPI/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="461" data-original-width="610" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJm9l8A-VOPniPqEG0NJ7wNMgW0HfJnu473ZfIQK-Zbqxf-cDUTVh3Q4vQKksbYJUBffkq6oXZ15LAR3v54onF_rZI7OUTnLhsb5vDUoR6F3FJACXE2dO0d2ycSOboV6bLzoRDHprGsPI/s400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+1.jpg" width="400" /></a></div>
Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι όπου υπάρχουν αγώνες για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, εκεί ανθεί και το τραγούδι, το αγωνιστικό τραγούδι, που εκφράζει τα ιδανικά και τους σκοπούς του αγώνα, εξυμνεί ηρωικές πράξεις και προτρέπει κι άλλους στον κοινό αγώνα. Ιστορικό προηγούμενο αποτέλεσε, κατά την περίοδο της Κατοχής 1941-1944, το κλέφτικο τραγούδι των κλεφταρματολών της Τουρκοκρατίας, των ανυπότακτων των βουνών, απ’ τους οποίους προήλθε η μαγιά των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821.Έτσι, κατ’ αναλογίαν, γεννήθηκε ένα νέο αντιστασιακό τραγούδι, το αντάρτικο τραγούδι. Το αντάρτικο τραγούδι εξέφρασε τη λαϊκή αντίσταση εναντίον των κατακτητών και, παράλληλα, έγινε το ίδιο πράξη αντίστασης.<br />
Σε μια πρώτη φάση οι αντάρτες κατέφυγαν σε παλιά εμβατήρια, όπως ήταν ο «Θούριος» του Ρήγα, το «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…», σε κλέφτικα δημοτικά, ανάλογα με τον τόπο καταγωγής τους, και σε τραγούδια επιθεωρησιακά του Ελληνοϊταλικού πολέμου. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Ο Θούριος του Ρήγα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/78OcEBJPmgM" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Εκτός από την εγχώρια παράδοση, οι αγωνιστές που κινούνταν στο χώρο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, διασκεύασαν στα ελληνικά και διεθνή επαναστατικά τραγούδια προσαρμοσμένα στις τωρινές περιστάσεις, όπως η «Μασσαλιώτιδα», το «Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους…» και η «Κατιούσα», το τραγούδι της Διεθνούς. Επίσης, δημιούργησαν και νέα τραγούδια με δικούς τους στίχους πάνω σε γνωστούς σκοπούς.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Παιδιά σηκωθείτε</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/NQj-D19EXAo" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Στον χώρο του ΕΔΕΣ, τα αντάρτικα τραγούδια ήταν διασκευασμένα δημοτικά ή επιθεωρησιακά ή αντέγραφαν στρατιωτικά εμβατήρια ελληνικά, γαλλικά, γερμανικά ή ρωσικά. Ξεχωρίζει το «Ελληνική Δύναμις» του Δημητρίου Σούντζου.<br />
Τα αντάρτικα τραγούδια χωρίζονται σε όσα γράφηκαν από γνωστούς λόγιους ποιητές και σε όσα ανήκουν σε ανώνυμους αγωνιστές. Τα πιο γνωστά επώνυμα τραγούδια-εμβατήρια είναι το «Στ’ άρματα, Στ’ άρματα…», ο ύμνος της Εθνικής Αντίστασης του Νίκου Καρβούνη, το «Με το ντουφέκι μου στον ώμο…/ Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα…», ο ύμνος του ΕΛΑΣ, και το «Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία…», ο ύμνος της ΕΠΟΝ της ποιήτριας Σοφίας Μαυροειδή-Παπαδάκη.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Ο ύμνος του ΕΑΜ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fnAFaIM-s8M" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Τα τραγούδια αυτά δημοσιεύονταν στον παράνομο Τύπο της εποχής, γεγονός που διευκόλυνε τη χρήση τους σε όλη την Ελλάδα. Τα «ανώνυμα» τραγούδια βασίζονταν στην έντεχνη προσωπική ποίηση του άγνωστου δημιουργού και ήταν, κυρίως, τοπικής εμβέλειας. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Ήρωες</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rXLCKVTGSE4" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Σημειώθηκε μια «έκρηξη» δημιουργίας αντιστασιακών τραγουδιών και, ταυτόχρονα, ένα «μωσαϊκό» τραγουδιών από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η Κρήτη βασισμένη στην πλούσια μουσική της παράδοση με τα αυθόρμητα δίστιχα, τις γνωστές μαντινάδες, αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στη μουσική της Εθνικής Αντίστασης. Επρόκειτο για μια πολιτιστική παραγωγή, η οποία διέτρεχε όλη την Ελλάδα.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Βγήκαν αντάρτες στα βουνά</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/LPxwx-qdVsM" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Υπολογίζεται ότι τα αντιστασιακά τραγούδια, που σχετίζονται με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ είναι πάνω από 220, ενώ τα αντίστοιχα του ΕΔΕΣ ανέρχονται σε 12. Πολλά παραδίδονται με διπλούς και τριπλούς τίτλους και σε ποικίλες παραλλαγές.<br />
Όσον αφορά ζητήματα ιδεολογίας, τα αντάρτικα τραγούδια ανήκουν στη στρατευμένη λογοτεχνία της Εθνικής Αντίστασης, καθώς προασπίζουν συγκεκριμένες ιδεολογικές θέσεις ανάλογα με την πολιτικοστρατιωτική παράταξη που ανήκει ο δημιουργός τους.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFwtroDE0dOrMDtefeuH9oCU6fBkbPSmVvRv8VpbSOux3zosGpONoc8Wmmsm2YS9-hFB5FyA8uyaPgCrM-k6oFpS9fDaGb3haDU_KBp5myH9a9O1P6MrxyBaRg3JOKDvZOGv0dwIDfEJ4/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="264" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFwtroDE0dOrMDtefeuH9oCU6fBkbPSmVvRv8VpbSOux3zosGpONoc8Wmmsm2YS9-hFB5FyA8uyaPgCrM-k6oFpS9fDaGb3haDU_KBp5myH9a9O1P6MrxyBaRg3JOKDvZOGv0dwIDfEJ4/s400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, Άρης Βελουχιώτης (αριστερά) <br />
και Ναπολέων Ζέρβας</td></tr>
</tbody></table>
Η θεματική των εαμογενών τραγουδιών επικεντρώνεται στις οργανώσεις του ΕΑΜ, στις μονάδες του ΕΛΑΣ, σε μάχες και ολοκαυτώματα και στην ηγετική φυσιογνωμία του Άρη Βελουχιώτη, που λειτουργεί ως θρύλος. Εκθειάζεται η συλλογική προσπάθεια, το ανθρώπινο σύνολο ως δρώσα δύναμη, «…τα σπίτια σας κι αν κάψανε..», «…ο Άρης κάνει πόλεμο μ’ αντάρτες παλικάρια…». Τα τραγούδια του ΕΔΕΣ περιστρέφονται, σχεδόν, αποκλειστικά γύρω από τον αρχηγό του, τον Ναπολέοντα Ζέρβα και τους μαχητές του. Εστιάζουν σε πρόσωπα και όχι στον απρόσωπο λαό, «…Ζήτω η Μεγάλη Ελλάδα, ζήτω ο Ζέρβας αρχηγός…». Ενώ στα εαμογενή επιχειρείται η σύνδεση με τους κλεφταρματολούς του 1821, «…Στα ελληνικά βουνά τα δοξασμένα λημέρια μια φορά της κλεφτουριάς…», στα τραγούδια του ΕΔΕΣ επιχειρείται η σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα, «…με το πνεύμα της Παλλάδος και της Σπάρτης την ορμή…». Στα τραγούδια του ΕΑΜ επιδιώκεται η κοινωνική αναδιάρθρωση της χώρας και η πορεία προς τη σοσιαλιστική λαοκρατία, «…Ω Ελλάδα μας γλυκιά, δημοκρατία λαϊκιά…», ενώ στα τραγούδια του ΕΔΕΣ δηλώνεται πίστη στα παραδοσιακά αστικά ιδεώδη, «…Ζήτω ο «Αβέρωφ», ζήτω ο Στόλος, ζήτω ο Εθνικός Στρατός…».<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Σαν ατσάλινο τείχος</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zeG9jSn2S0Y" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Στη μεταπολεμική περίοδο τα ΕΑΜικά αντάρτικα τραγούδια έγιναν απαγορευμένο είδος. Μετά τη Μεταπολίτευση σημειώθηκε μια «έκρηξη» εκδόσεων, τις οποίες επιμελήθηκαν πρωτίστως οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και δευτερευόντως κομματικοί μηχανισμοί και δημοσιογραφικές ομάδες. Στις μέρες μας, μέσω του Διαδικτύου, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν και να βρούν, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τις επιλογές τους, αυτή την ξεχωριστή κατηγορία λαϊκής ποίησης που λέγεται αντάρτικο τραγούδι.<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-Συλλογικό έργο, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1940-1945,τόμος 6ος ,εκδόσεις ΑΥΛΟΣ, Αθήνα 1979.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">- ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1940-1949, Το Άλμπουμ της Σύγχρονης Ιστορίας, εκδόσεις Μανιατέα, Αθήνα 2006.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br />
</span> <span style="font-size: x-small;">e-βιβλιογραφία</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-//el.wikipedia.org/wiki/ Δημοτικό Τραγούδι.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-//el.wikipedia.org/wiki/ Ε.Δ.Ε.Σ./Αντάρτικο Τραγούδι/Ελεγείες-πολεμικά θούρια(pdf)/ «Ελεγείες-πολεμικά θούρια στην ελληνική ποίηση από τον 7ο αι. π.Χ. ως τις μέρες μας», Φιλολογική ημερίδα, Σιάτιστα 2013.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-//toperiodiko.gr/Το αντάρτικο τραγούδι.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">-//ktdrus.gr/Τραγούδια της Κατοχής 1941-1944.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br />
</span> Πηγή: Μουσείο Εθνικής Αντίστασης - Δήμος Ηλιούπολης<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-55401405302474507712018-06-26T18:48:00.003+03:002018-06-26T18:48:57.742+03:00Τρεις από τις πιο αισθαντικές άριες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizTyGPtNJpi1E-tYEU19k7f7T5WV3uBhB9OuRHdh8MQDH6gLQxfRzpMA35frcqG8CAiiObogvriRyTDUJIrsiUgfTdJHqm_LgZEraoG0uweDAo-F0KFXm8Pj6ddeIGRU0qpWPiC3YqllU/s1600/11+FOTO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizTyGPtNJpi1E-tYEU19k7f7T5WV3uBhB9OuRHdh8MQDH6gLQxfRzpMA35frcqG8CAiiObogvriRyTDUJIrsiUgfTdJHqm_LgZEraoG0uweDAo-F0KFXm8Pj6ddeIGRU0qpWPiC3YqllU/s400/11+FOTO.jpg" width="400" /></a></div>
Όταν λέμε άρια, τον μουσικό αυτόν όρο, εννοούμε τραγούδι. Η άρια είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι και της όπερας, και μέσω αυτού του τραγουδιού, μαζί με τη μουσική, αναδεικνύονται η δεινότητα της ανθρώπινης φωνής και η τέχνη του άδοντος. Ο ήρωας της όπερας εκφράζει με αυτό τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του. Παρακάτω διαλέγω τρεις από τις πλέον αριστουργηματικές άριες στην ιστορία της μουσικής. Πιστεύω ότι είναι από αυτές που λάμπουν, έμφορτες από λυρισμό και το εκχύλισμα των συναισθημάτων που δονούν την ψυχή μοιράζεται ο τραγουδιστής με τον ακροατή στο έπακρον. Μάλιστα, επιλέγω τον Λουτσιάνο Παβαρότι ένεκα του ότι υπήρξε ίσως από τους πιο συγκλονιστικούς και αισθαντικούς τενόρους της εποχής μας, χωρίς να παραγνωρίζουμε διόλου το γεγονός ότι διαθέτουμε εν γένει υπέροχες φωνές στο ερμάρι αυτού του είδους της μουσικής, που λέγεται συλλήβδην και εν πολλοίς αναίτια κλασική μουσική.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><b>Una furtiva lagrima (lacrima) - Ένα δάκρυ κρυφό</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2J7JM0tGgRY" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Una furtiva lagrima</div>
<div style="text-align: center;">
Ένα κρυφό δάκρυ</div>
<div style="text-align: center;">
Negli occhi suoi spuntò...</div>
<div style="text-align: center;">
Στα μάτια της ανάβλυσε...</div>
<div style="text-align: center;">
quelle festose giovani</div>
<div style="text-align: center;">
εκείνες οι χαρούμενες κοπελιές</div>
<div style="text-align: center;">
invidiar sembrò...</div>
<div style="text-align: center;">
φάνηκαν να ζηλεύουν...</div>
<div style="text-align: center;">
Che più cercando io vo?</div>
<div style="text-align: center;">
Τι παραπάνω θέλω εγώ να ψάξω;</div>
<div style="text-align: center;">
M'ama, lo vedo.</div>
<div style="text-align: center;">
Μ' αγαπά, το βλέπω.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Un solo istante i palpiti</div>
<div style="text-align: center;">
Μια μόνο στιγμή τους παλμούς</div>
<div style="text-align: center;">
Del suo bel cor sentir!..</div>
<div style="text-align: center;">
Απ' τη γλυκιά καρδιά της ν' ακούσω!..</div>
<div style="text-align: center;">
Co' suoi sospir confondere</div>
<div style="text-align: center;">
Με τους αναστεναγμούς της να ενώσω</div>
<div style="text-align: center;">
per poco i miei sospir!...</div>
<div style="text-align: center;">
για λίγο τους δικούς μου αναστεναγμούς!..</div>
<div style="text-align: center;">
Cielo, si può morir;</div>
<div style="text-align: center;">
Ουρανέ, ναι, μπορώ να πεθάνω•</div>
<div style="text-align: center;">
Di più non chiedo</div>
<div style="text-align: center;">
Τίποτα παραπάνω δεν ζητώ</div>
<div style="text-align: center;">
(Μετ. Μαριάννα Τζανάκη)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVnMx7bGpMkWIplzlUhXaZB45JooRfo8-4G1_t_IHTqeXt8BNzXcHWu5XWq2M31A8nqIprrJV9EeYM5UMURQbrbp7hCNYFTElMgSqKqPHiyZMqsrtxAf4z_w2_j5_KxVOySV3DX8je604/s1600/3+FOTO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="424" data-original-width="424" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVnMx7bGpMkWIplzlUhXaZB45JooRfo8-4G1_t_IHTqeXt8BNzXcHWu5XWq2M31A8nqIprrJV9EeYM5UMURQbrbp7hCNYFTElMgSqKqPHiyZMqsrtxAf4z_w2_j5_KxVOySV3DX8je604/s400/3+FOTO.jpg" width="400" /></a></div>
Είναι ένα αισθηματικό τραγούδι, μια ρομαντική άρια, από τη Δεύτερη Πράξη της ιταλικής όπερας «Το ελιξίριο του Έρωτα» του Γκαετάνο Ντονιτσέτι (1797-1848). Μια εξαιρετική κωμική όπερα με κύρια πλοκή ένα ειδύλλιο και το ευτυχές τέλος του. Είναι βασισμένο στο μπελ κάντο και δίνει έμφαση στη φωνή του ερμηνευτή περισσότερο από την ορχήστρα. Το λιμπρέτο είναι γραμμένο από τον Φελίτσε Ρομάνι, τον πλέον διάσημο Ιταλό συγγραφέα της εποχής, και βασίζεται στο ποιητικό κείμενο του Εζέν Σκριμπ για την κωμική όπερα –opéra comique– του Φρανσουά Ομπέρ «Το φίλτρο», που είχε παρουσιαστεί λίγους μήνες νωρίτερα στο Παρίσι. Ο Σκριμπ είχε δανειστεί την υπόθεση από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιταλού συγγραφέα Σίλβιο Μαλαπέρτα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Το «Ελιξίριο του έρωτα» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Τεάτρο ντέλα Κανομπιάνα του Μιλάνου, στις 12 Μαΐου 1835. Στην Ελλάδα ανέβηκε ήδη από το 1839, στο θέατρο Σαν Τζάκομο της Κέρκυρας. <br />
Η υπόθεση του έργου έχει κεντρικό θέμα τον έρωτα ενός φτωχού χωρικού, του Νεμορίνο, για την όμορφη και πλούσια Αντίνα. Ο χωρικός, για να κερδίσει την καρδιά της, θέλει να αγοράσει ένα μαγικό ελιξίριο. Θα τον εκμεταλλευτεί όμως ένας πλανόδιος απατεώνας, ο δρ Ντουλκαμάρα, που θα του πουλήσει ένα μπουκάλι φτηνό κόκκινο κρασί αντί για ελιξίριο. Ο Νεμορίνο δεν έχει χρήματα. Γι’ αυτό κατατάσσεται στον στρατό αποκτώντας πολύ γρήγορα το επιθυμητό ποσό. Όταν θα το πληροφορηθεί η Αντίνα θα πεισθεί για τα συναισθήματά του, θα ομολογήσει ότι και εκείνη τον αγαπάει και η υπόθεση θα οδηγηθεί σε αίσιο τέλος.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #741b47; font-size: large;">E lucevan le stelle - Και τ’ άστρα έλαμπαν</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/TU5roitYI1s" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
E lucevan le stelle ... </div>
<div style="text-align: center;">
Και τ' άστρα έλαμπαν</div>
<div style="text-align: center;">
ed olezzava la terra</div>
<div style="text-align: center;">
και η γη ευωδίαζε,</div>
<div style="text-align: center;">
stridea l 'uscio dell' orto ...</div>
<div style="text-align: center;">
έτριζε η πόρτα του κήπου</div>
<div style="text-align: center;">
e un passo sfiorava la rena ...</div>
<div style="text-align: center;">
και η άμμος έφτανε πολύ κοντά.</div>
<div style="text-align: center;">
Entrava ella fragrante,</div>
<div style="text-align: center;">
Εμπαινε εκείνη αρωματισμένη</div>
<div style="text-align: center;">
mi cadea fra le braccia.</div>
<div style="text-align: center;">
κι έπεφτε στην αγκαλιά μου.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
O! dolci baci, o languide carezze,</div>
<div style="text-align: center;">
Ω γλυκά φιλιά και χαυνωτικά χάδια,</div>
<div style="text-align: center;">
mentr'io fremente le belle forme disciogliea dai veli!</div>
<div style="text-align: center;">
καθώς, ριγώντας, ξεσκέπαζα απ’ τα πέπλα την καλλίγραμμη μορφή!</div>
<div style="text-align: center;">
Svanì per sempre il sogno mio d'amore.</div>
<div style="text-align: center;">
Χάθηκε για πάντα το ερωτικό μου όνειρο.</div>
<div style="text-align: center;">
L'ora è fuggita, e muoio disperato!</div>
<div style="text-align: center;">
Η ώρα πέρασε και πεθαίνω απελπισμένος!</div>
<div style="text-align: center;">
E muoio disperato!</div>
<div style="text-align: center;">
Και πεθαίνω απελπισμένος!</div>
<div style="text-align: center;">
E non ho amato mai tanto la vita,</div>
<div style="text-align: center;">
Και ποτέ δεν αγάπησα τόσο τη ζωή,</div>
<div style="text-align: center;">
tanto la vita!</div>
<div style="text-align: center;">
τόσο τη ζωή!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgokyJwiq7KreK1waJQWwxQkEFA8x-uahl0T5FZgKjRqNDjSWrDIU-p4rlEMdlOPhKXaqF9HicW4rBujj-MLxvGBlLflnhh6-SgaewXYHEs_VoKuSUtWJj7UXbAYyR3TJWJN1H9jbsoRIU/s1600/1+FOTO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="460" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgokyJwiq7KreK1waJQWwxQkEFA8x-uahl0T5FZgKjRqNDjSWrDIU-p4rlEMdlOPhKXaqF9HicW4rBujj-MLxvGBlLflnhh6-SgaewXYHEs_VoKuSUtWJj7UXbAYyR3TJWJN1H9jbsoRIU/s400/1+FOTO.jpg" width="296" /></a></div>
Είναι μια ρομαντική άρια από την Τρίτη Πράξη της «Τόσκα» του Τζιάκομο Πουτσίνι (1858-1924), ένα από τα δημοφιλέστερα και αριστουργηματικά έργα του λυρικού ρεπερτορίου, ευθυγραμμισμένο στα ιδεώδη του ρεαλισμού, ο οποίος εκφράζεται με την αγριότητα των καταστάσεων και των εντάσεων ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1900 στο θέατρο Κοντσάντσι της Ρώμης, παρουσία όλης της υψηλής κοινωνίας της εποχής. <br />
Η πλοκή του έργου, που έχει έντονη σκηνική δράση, εκτυλίσσεται στη Ρώμη του 1800, όταν η Αιώνια Πόλη βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Βουρβώνων. Πρωταγωνιστές ο έρωτας και η ζήλια. Είναι μια τραγική ερωτική ιστορία περιβεβλημένη με πολιτικό υπόβαθρο. Η Φλόρια Τόσκα, μια δημοφιλής τραγουδίστρια της εποχής, είναι ερωτευμένη με τον ιδεαλιστή ζωγράφο Μάριο Καβαραντόσι. Ο σκληρός βαρόνος Σκάρπια, αρχηγός της αστυνομίας, συλλαμβάνει τον Καβαραντόσι για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις. Όταν η Τόσκα του ζητάει να απελευθερώσει τον αγαπημένο της, αυτός δέχεται, αλλά υπό έναν όρο: να υποκύψει στις επιθυμίες του… Η αυλαία του έργου θα πέσει με τον Σκάρπια να πεθαίνει, τον αγαπημένο τής Τόσκα να καταδικάζεται και εκείνη να αυτοκτονεί θεαματικά.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><b>Nessun dorma - Κανείς να μην κοιμηθεί</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rTFUM4Uh_6Y" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Nessun dorma! Nessun dorma!</div>
<div style="text-align: center;">
Κανείς να μην κοιμηθεί! Κανείς να μην κοιμηθεί!</div>
<div style="text-align: center;">
Tu pure, o Principessa</div>
<div style="text-align: center;">
Ακόμη κι εσύ, πριγκίπισσα,</div>
<div style="text-align: center;">
Nella tua fredda stanza</div>
<div style="text-align: center;">
στο κρύο σου δωμάτιο</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Guardi le stelle che tremano</div>
<div style="text-align: center;">
κοίταξε τ’ αστέρια που τρέμουν</div>
<div style="text-align: center;">
D'amore e di speranza!</div>
<div style="text-align: center;">
από αγάπη και ελπίδα!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ma il mio mistero è chiuso in me</div>
<div style="text-align: center;">
Μα το μυστήριό μου είναι κλεισμένο μέσα μου</div>
<div style="text-align: center;">
Il nome mio nessun saprà!</div>
<div style="text-align: center;">
κανείς δεν θα μάθει το όνομά μου!</div>
<div style="text-align: center;">
No, no, sulla tua bocca lo dirò</div>
<div style="text-align: center;">
Όχι, όχι, στο στόμα σου θα το πω</div>
<div style="text-align: center;">
Quando la luce splenderà!</div>
<div style="text-align: center;">
όταν το φως θα λάμπει!</div>
<div style="text-align: center;">
Ed il mio bacio scioglierà</div>
<div style="text-align: center;">
Και το φιλί μου θα λιώσει </div>
<div style="text-align: center;">
Il silenzio che ti fa mia!</div>
<div style="text-align: center;">
τη σιωπή που σε κάνει δικιά μου!</div>
<div style="text-align: center;">
ll nome suo nessun saprà</div>
<div style="text-align: center;">
(Γυναικείες φωνές): Κανείς δεν θα μάθει το όνομά του</div>
<div style="text-align: center;">
E noi dovrem, ahimè! Morir! Morir!</div>
<div style="text-align: center;">
Και εμείς θα πρέπει, αλίμονο! Να πεθάνουμε! Να πεθάνουμε!</div>
<div style="text-align: center;">
Dilegua, o notte! Tramontate, stelle!</div>
<div style="text-align: center;">
(Ο άγνωστος πρίγκιπας): Φύγε, ω νύχτα! Βασιλέψτε (δύστε), αστέρια!</div>
<div style="text-align: center;">
Tramontate, stelle! All'alba vincerò!</div>
<div style="text-align: center;">
Βασιλέψτε, αστέρια! Την αυγή, θα νικήσω!</div>
<div style="text-align: center;">
Vincerò! Vincerò!</div>
<div style="text-align: center;">
Θα νικήσω! Θα νικήσω!</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVlocSy1VAFCmtewP032p56k6yO2YAVRr57gtLNk7YgCYFs4SOLMTUvII53BNOTOJR0LAb0c5ytnzKfAhnrlvckrFv5kzzbYEd00nXqyAAg82_GbsX8DlPrUSpBVoU2Xgr6j-Fypoazto/s1600/2+FOTO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="700" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVlocSy1VAFCmtewP032p56k6yO2YAVRr57gtLNk7YgCYFs4SOLMTUvII53BNOTOJR0LAb0c5ytnzKfAhnrlvckrFv5kzzbYEd00nXqyAAg82_GbsX8DlPrUSpBVoU2Xgr6j-Fypoazto/s400/2+FOTO.jpg" width="400" /></a></div>
Μία άρια από την τελευταία πράξη της όπερας «Τουραντότ» του Πουτσίνι, από τις πιο εξέχουσες αυτού του είδους. Είναι γραμμένη σε λιμπρέτο των Τζουζέπε Αντάμι και Ρενάτο Σιμόνι. Ήταν μάλιστα η τελευταία όπερα του Πουτσίνι, αφού τον πρόλαβε ο θάνατος και την άφησε ημιτελή.<br />
<br />
Η «συμπλήρωση» της παρτιτούρας ανετέθη εσπευσμένα στον συνθέτη Φράνκο Αλφάνο. Το αποτέλεσμα αυτό κατακρεούργησε όμως ο αρχιμουσικός Αρτούρο Τοσκανίνι, ο οποίος διηύθυνε την παγκόσμια πρώτη της όπερας, το 1926. Η θριαμβευτική παγκόσμια πρώτη της «Τουραντότ» δόθηκε στη Σκάλα του Μιλάνου, στις 25 Απριλίου 1926. Το πρώτο βράδυ ο Τοσκανίνι ολοκλήρωσε την παράσταση στο σημείο που τελειώνουν όσα συνέθεσε ο Πουτσίνι. Την επόμενη βραδιά διηύθυνε την παρτιτούρα με αυτό που είχε απομείνει από τη συμπλήρωση του Αλφάνο. Από τότε η όπερα ακούγεται σε αυτή την υβριδική μορφή.<br />
Πέρασαν περίπου 60 χρόνια έως ότου ο εκδοτικός οίκος Ρικόρντι επιτρέψει την παρουσίαση της πλήρους εκδοχής του Αλφάνο. Ήταν το 1982 όταν η όπερα δόθηκε σε συναυλιακή μορφή στο Λονδίνο με τη συναρπαστική Ουγγαρέζα υψίφωνο Σύλβια Σας στον κεντρικό ρόλο. Υπήρξε μια πραγματική αποκάλυψη: όλα έμοιαζαν πολύ πιο φυσιολογικά καθώς οδηγούσαν ομαλά στην πομπώδη κατάληξη, που είχε τόσο επικριθεί στα προηγούμενα χρόνια. Ο Αλφάνο είχε αποκατασταθεί. Ο Πουτσίνι όμως όχι, καθώς είχε καταστεί πια τελείως σαφές ότι η συμπλήρωση δεν προσέδωσε τίποτε στο έργο, απλώς το ολοκλήρωσε συμβατικά. <br />
Η «Τουραντότ» είναι μια γοητευτική ιστορία έρωτα και πάθους.<br />
Το έργο διαδραματίζεται στην αυτοκρατορική Αυλή της Κίνας, στο Πεκίνο. Η πανέμορφη πριγκίπισσα Τουραντότ ανακοινώνει στους επίδοξους μνηστήρες της ότι θα παντρευτεί εκείνον που θα απαντήσει σε τρία αινίγματα που θα του θέσει. Εάν ωστόσο αποτύχει, θα πληρώσει με τη ζωή του. Αναπάντεχα, ένας άγνωστος πρίγκιπας δίνει τις σωστές απαντήσεις. Η Τουραντότ σαστισμένη αρνιέται να τον παντρευτεί. Το όνομά του είναι Κάλαφ αλλά για την πριγκίπισσα είναι Έρωτας… <br />
<b>Μαρ. Μαρ</b>.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<hr />
<br /></div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-19147829796956477212018-05-17T13:16:00.000+03:002018-05-17T13:16:27.754+03:00Ο Γιοβάν Τσαούς και οι «Πέντε μάγκες» του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmxQWbDs9ZWxwDXrLENWQuFAF_i9vhygL20SN4BMgYQHIS8UhMDLwE3TtTI4N3ZhmLymVpoSnlWObVLQb4ekmn_lqFHS42YjYAtXvVByu_m71HZ4Oz6-O1ChXr5lIMQAMJlYvRcOZfhI/s1600/tsaous1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="197" data-original-width="145" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmxQWbDs9ZWxwDXrLENWQuFAF_i9vhygL20SN4BMgYQHIS8UhMDLwE3TtTI4N3ZhmLymVpoSnlWObVLQb4ekmn_lqFHS42YjYAtXvVByu_m71HZ4Oz6-O1ChXr5lIMQAMJlYvRcOZfhI/s320/tsaous1.jpg" width="235" /></a></div>
Ο Γιάννης Εϊτζιρίδης ή Ετσειρίδης, γνωστός σε όλους ως Γιοβάν Τσαούς, γεννήθηκε από Έλληνες γονείς στην πόλη Κασταμονή της ευρύτερης περιφέρειας Κασταμονής (αρχαία Παφλαγονία) το 1893. <br />
Ο Γιοβάν Τσαούς ή Γιάννης ο Λοχίας, από τον βαθμό που είχε όταν υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό (Γιοβάν=Γιάννης και Τσαούς=Λοχίας στα Τουρκικά) πρέπει να ασχολήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, από πολύ μικρός με τη μουσική. Φίλοι και συνεργάτες του αφηγούνται ότι είχε αποκτήσει φήμη σε διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου ζούσε ασκώντας το επάγγελμα του μουσικού και του οργανοπαίκτη, και ότι συνεργάστηκε με πολλούς Τούρκους συναδέλφους του, παίζοντας ακόμη και στην Αυλή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ.<br />
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την άφιξη των προσφύγων, μάλλον το 1923. Έπειτα από την ταλαιπωρία των πρώτων χρόνων στα αντίσκηνα εγκαταστάθηκε σε ένα διώροφο σπίτι κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά. Το ισόγειο το χρησιμοποιούσε ως ραφείο, ασκώντας το επάγγελμα του ράφτη, ενώ από το 1932 το μετέτρεψε σε ουζερί. Εν τω μεταξύ είχε παντρευτεί, το 1927, τη σύντροφο της ζωής του Αικατερίνη Χουρμούζη ή Χαρμουτζή, που του συμπαραστάθηκε όλα τα χρόνια της ενασχόλησής του με τη μουσική γράφοντας στίχους για τα τραγούδια του.<br />
<a name='more'></a><br />
Έχοντας θέα τα βαγόνια των τρένων, όπου έβρισκαν καταφύγιο κάθε είδους τοξικομανείς, ο Γιοβάν Τσαούς θα επηρεαστεί βαθύτατα από την τραγικότητα της ζωής τους και θα γράψει μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα με θέμα τα ναρκωτικά. Μεταξύ αυτών «Ο πρεζάκιας», σε στίχους της γυναίκας του. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>«Ο πρεζάκιας» </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GQ9uv6K1xow" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
Το 1937 και ως τον θάνατό τους, το 1942, ο Γιοβάν και η Αικατερίνη μετακόμισαν στην Κοκκινιά. Ανεξάρτητα από τις αναφορές για τη ζωή του στην Τουρκία, στην Ελλάδα ο Τσαούς δεν είδε ποτέ επαγγελματικά την ενασχόλησή του με τη μουσική. Δεν ανέβηκε ποτέ σε πάλκο, με τη μορφή που είχε πάρει τα χρόνια εκείνα, καθώς διαφωνούσε με τον τρόπο λειτουργίας των μαγαζιών και τον τρόπο διασκέδασης των θαμώνων («Δεν παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες» ήταν η μόνιμη επωδός του στις κατά καιρούς προτροπές να δουλέψει επαγγελματικά), προτιμώντας να γράφει και να παίζει για το κέφι του και για την παρέα του. <br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-GWCMN3lekuAk52QmrCL8rqQV7-YZX8X1MGnO63eyjYMNpioSDE3uCV269lGYKmnD9SxBT7_zbFMNlkkv8NyPXaZr1zIp8GYt7be2dahOJ1C2b5tqxvHjqsXuaXmIUWWkyJY2_s-shAE/s1600/tsaous5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="474" data-original-width="332" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-GWCMN3lekuAk52QmrCL8rqQV7-YZX8X1MGnO63eyjYMNpioSDE3uCV269lGYKmnD9SxBT7_zbFMNlkkv8NyPXaZr1zIp8GYt7be2dahOJ1C2b5tqxvHjqsXuaXmIUWWkyJY2_s-shAE/s200/tsaous5.jpg" width="140" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παναγιώτης Τούντας</td></tr>
</tbody></table>
Δεν είναι γνωστό πώς γνώρισε τον Παναγιώτη Τούντα (τότε καλλιτεχνικό διευθυντή εταιρειών δίσκων) και πώς εκείνος τον έπεισε να συμμετάσχει σε μερικά από τα ωραιότερα και διασημότερα τραγούδια του, όπως τα «Εγώ θέλω πριγκιπέσσα», «Η Βαρβάρα», «Η Μαρίκα η δασκάλα» κ.ά. Χάρη σε αυτή τη σχέση όμως μας άφησε ένα μικρό δείγμα των δικών του δημιουργιών. Συνολικά η δισκογραφική του παραγωγή είναι 12 τραγούδια («Πέντε μάγκες του Περαία», «Βλάμισσα», «Διαμάντω αλανιάρα», «Γιοβάν Τσαούς», «Γελασμένος», «Παραπονιούνται οι μάγκες», «Κατάδικος», «Μάγκισσα», «Σε μια μικρούλα», «Η Ελένη η ζωντοχήρα», «Ο πρεζάκιας» και «Δροσάτη Πελοπόννησος») ενώ συμμετείχε σε 10 τραγούδια άλλων συνθετών.<br />
Στις ηχογραφήσεις των τραγουδιών χρησιμοποίησε έναν επίσης ερασιτέχνη τραγουδιστή, τον μηχανουργό Αντώνη Καλυβόπουλο, και έναν υπερεπαγγελματίια και από τους καλύτερους της εποχής, τον Στελλάκη Περπινιάδη. Από τις ηχογραφήσεις αυτές, που έγιναν μεταξύ 1935 και 1937 (όπως φαίνεται αρνήθηκε και αυτός να συνεχίσει μετά την επιβολή της μεταξικής λογοκρισίας), γίνονται φανερές οι γνώσεις του στους χειρισμούς των «δρόμων» της ανατολίτικης μουσικής και η δεξιοτεχνία του.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJv27plZCnxTE1jzFsOm3YSs346Y_ys_jUoOzTpOEJm50AGw-alueYoR6T4p5AmxxsJptbrA74PuRoiq0HBBUr5aZcWvOQYT87uyXrhyfrvOtM1JBwuYPbgVWmDwQ-p-KXAhC7bR6f0bo/s1600/tsaous3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="265" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJv27plZCnxTE1jzFsOm3YSs346Y_ys_jUoOzTpOEJm50AGw-alueYoR6T4p5AmxxsJptbrA74PuRoiq0HBBUr5aZcWvOQYT87uyXrhyfrvOtM1JBwuYPbgVWmDwQ-p-KXAhC7bR6f0bo/s200/tsaous3.jpg" width="143" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αντώνης Καλυβόπουλος</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0tdE-88qEmppQfN9Jcl8dMZ_ddKDFXVuIK7ja7djdkZwVfJfolzYXKUmCDKQr5Vd5tZr-OEbKChgcyiRHsmprwnHnchgmAB_7L_9flmBJRIa8n-eOuJ8eUXq9izMl6eA-CFdyOGOe9Gw/s1600/tsaous4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="618" data-original-width="382" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0tdE-88qEmppQfN9Jcl8dMZ_ddKDFXVuIK7ja7djdkZwVfJfolzYXKUmCDKQr5Vd5tZr-OEbKChgcyiRHsmprwnHnchgmAB_7L_9flmBJRIa8n-eOuJ8eUXq9izMl6eA-CFdyOGOe9Gw/s200/tsaous4.jpg" width="123" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στελλάκης Περπινιάδης</td></tr>
</tbody></table>
Μετέδωσε πολλές από τις γνώσεις του στα μέλη της Πειραιώτικης Κομπανίας, τον Βαμβακάρη, τον Μπάτη, τον Δελιά, τον Παγιουμτζή, με τους οποίους ήταν φίλος και έπαιζαν μαζί σε διάφορες παρέες. <br />
Πέθανε το 1942, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, μαζί με τη σύζυγό του Αικατερίνη από τροφική δηλητηρίαση έπειτα από κατανάλωση ακατάλληλων τροφίμων, πιθανώς αλεύρι που είχε βραχεί από θαλασσόνερο, το οποίο λέγεται ότι μάζεψαν από τα σκουπίδια. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι όλοι όσοι τον γνώρισαν τον περιγράφουν ως έναν ήρεμο, καλόκαρδο και αυστηρών ηθικών αρχών άνθρωπο. Το ιδιαίτερο προσωπικό του ύφος, η μοναχικότητά του, τα «δύστροπα», όπως τα είχε χαρακτηρίσει ο Μάρκος Βαμβακάρης, όργανά του με τις περίεργες διατάξεις των διαστημάτων δημιούργησαν έναν μύθο γύρω από το όνομά του, τις ικανότητες και τις γνώσεις του. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό με τον Μάρκο, που προσπάθησε μάταια να παίξει με το μπουζούκι του Τσαούς, δεν τα κατάφερε και παραλίγο να το σπάσει, λέγοντας ότι αυτά τα όργανα έχουν ένα μόνο αφεντικό. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHdcnPcepMxfY-HDGqybB3mvqdgSTTLfFbdUL0nNcO8k3oKtk-SAknv13E9re1FqiAkxBAb1nD5_FYQVO49uWU16pVTPps9Vxi4Cd4mTVFjzKwuB8FEKYfg71zaVwiCHZ1uJrMNxBKVDk/s1600/tsaous2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="518" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHdcnPcepMxfY-HDGqybB3mvqdgSTTLfFbdUL0nNcO8k3oKtk-SAknv13E9re1FqiAkxBAb1nD5_FYQVO49uWU16pVTPps9Vxi4Cd4mTVFjzKwuB8FEKYfg71zaVwiCHZ1uJrMNxBKVDk/s400/tsaous2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">O
Γιοβάν Τσαούς (αριστερά) μπροστά στο καφεουζοπωλείον του «Η Συνάντησις» το 1930</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Πέντε μάγκες του Περαία</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
Μεταξύ των τραγουδιών του Γιοβάν Τσαούς που πέρασαν στη δισκογραφία το γνωστότερο ίσως είναι το «Πέντε μάγκες του Περαία», σε στίχους της γυναίκας του Αικατερίνης Χαρμουτζή, με τον Αντώνη Καλυβόπουλο.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5pIeV8sJ-N8" width="560"></iframe><br /></div>
<br />
<i>Πέντε μάγκες του Περαία πέρναγαν απ' τον τεκέ</i><br />
<i>Ένας είπε απ' την παρέα πά’ να πιούμε ναργιλέ</i><br />
<i>Μπήκαν μέσα να φουμάρουν φώναξαν τον τεκετζή </i><br />
<i>Πιάσε ένα ναργιλέ αφράτο με Περσίας τουμπεκί</i><br />
<i><br />
</i> <i>Δύο τάλιρα τον δίνεις τρία θα πληρώσουμε </i><br />
<i>Αν η γκλάβα θα γεμίσει θα σε προτιμήσουμε</i><br />
<i>Φούμαραν και ήταν τζούρα φώναξαν τον τεκετζή</i><br />
<i>Δεν κατάλαβαν μαστούρα ήταν σκέτο τουμπεκί</i><br />
<i><br />
</i> <i>Εσύ νόμιζες πως έχεις τίποτα κορτάκηδες</i><br />
<i>ούτε πιτσιρίκια έχεις μήτε και πρεζάκηδες</i><br />
<i>Πάν’ εκεί στο βουναλάκι έχω ζούλα ναργιλέ</i><br />
<i>πάμε μάγκες να τον πιούμε να μην πάμε στον τεκέ</i><br />
<i><br />
</i> <i>Εσύ νόμιζες πως έχεις τίποτα κορτάκηδες</i><br />
<i>Ούτε πιτσιρίκια έχεις μήτε και πρεζάκηδες</i><br />
<i>Αν θα κλείσουν τους τεκέδες Πειραιά Κρεμυδαρού</i><br />
<i>Τότε πια θα κουβαλάω στη σπηλιά την κουρελού.</i><br />
<br />
Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία χασικλίδικα ρεμπέτικα και για το πλέον χαρακτηριστικό τραγούδι, που επισημαίνει με σαφήνεια τη διαφορά ανάμεσα στους χρήστες του χασίς και σε αυτούς της ηρωίνης. Είναι ταυτόχρονα περιγραφικό της διάθεσης από την οποία διακατέχονταν οι χασικλήδες απέναντι στους πρεζάκηδες. Μάλιστα είναι γραμμένο την εποχή που πλησίαζαν η εφαρμογή της νομοθεσίας που απαγόρευε το χασίς και το κλείσιμο των τεκέδων. Ενδιαφέρουσα είναι η αναφορά της Κρεμμυδαρούς, παλιάς ονομασίας της Δραπετσώνας.<br />
Το τραγούδι είχε πανελλήνια απήχηση την εποχή της κυκλοφορίας του, αφού, όπως σχολιάζει εφημερίδα, «Οι πέντε μάγκες ξεκίνησαν μεν από τον Πειραιά, αλλά σύντομα κατέλαβαν όλη τη χώρα, αφού όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τους συναντάς μπροστά σου».<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Διαμάντω αλανιάρα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τραγουδά ο Στελλάκης Περπινιάδης</b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/D2h7PhoroAw" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Η Ελένη η ζωντοχήρα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τραγουδά ο Αντώνης Καλυβόπουλος</b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/OUFkmV3CAcM" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br />
</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Παραπονιούνται οι μάγκες μας</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τραγουδά ο Στελλάκης Περπινιάδης</b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/b0jHOFtsrKc" width="560"></iframe><br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Εγώ θέλω πριγκιπέσσα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μουσική - στίχοι: Παναγιώτης Τούντας, Μπουζούκι Γιοβάν Τσαούς</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τραγουδά ο Στελλάκης Περπινιάδης</b></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/uRg2ucmIgT4" width="560"></iframe><br /></div>
<hr />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6381984275047912895.post-87161862762033437052018-01-04T15:38:00.000+02:002018-01-04T15:38:00.429+02:00Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου) – ένας ευαίσθητος ρομαντικός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyl9bzSpy2m3BfD1Gcgi5tyfyru82EdpO4CcN4qLoCzccmhYVD6ZGzhGKEWxdYJ0MnJMgT8dMKP5E-E_BauzzZ9-FwCWxtoLXSi-3hO7mVy7FwUaiMv6MYDBF2X46LYiWcuAdph7W_FHY/s1600/ATTIK+FOTO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyl9bzSpy2m3BfD1Gcgi5tyfyru82EdpO4CcN4qLoCzccmhYVD6ZGzhGKEWxdYJ0MnJMgT8dMKP5E-E_BauzzZ9-FwCWxtoLXSi-3hO7mVy7FwUaiMv6MYDBF2X46LYiWcuAdph7W_FHY/s320/ATTIK+FOTO.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Αθήνα ή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ζαγαζίκ Αιγύπτου 1882-1895(;).<br />Η πλέον καθοριστική φυσιογνωμία του ελαφρού τραγουδιού του Μεσοπολέμου, σημαντικότερος εκπρόσωπός του, βασισμένου σε γαλλικά πρότυπα. Τα τραγούδια του, όχι γραμμένα για τον εντυπωσιασμό της επιθεώρησης, αλλά περιγραφές της ίδιας του της ζωής, αντανακλούν έναν υπερφορτισμένο συναισθηματικό κόσμο με ποιητική διάθεση, τεχνική αρτιότητα, πικρό χιούμορ και μελωδική έμπνευση. Ήταν ο ίδος στιχουργός και τραγουδιστής των τραγουδιών του, σκηνικός εμψυχωτής και πιανίστας.<br />Στο μικρό θέατρό του, στη «Μάντρα» (από το 1930), στην οδό Μηθύμνης και στο ύψος της Φωκίωνος Νέγρη, ανέδειξε και συνεργάστηκε με πολλούς τραγουδιστές και ηθοποιούς. Νίκος Μοσχονάς, Πάολα, Λουίζα Ποζέλλι, Νινή Ζαχά, Ντιριντάουα, Τραϊφόρος, Ζωή Νάχη, Ορέστη Λάσκος, Κάκια Μένδρη και πολλά άλλα είναι τα ονόματα, μαζί με τη Δανάη Στρατηγοπούλου από την οποία παίρνουμε τις περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή του. Όσο ζούσε ήταν αντιεμπορικός ως προς τους δίσκους του, που αρχίζουν να γνωρίζουν δημοτικότητα περί το 1945-50, κατά την εποχή που διαδίδεται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το ρεμπέτικο σε ένα πλατύτερο κοινό.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJp8-wFXyMLFWbHhnzbtNo2WctXb9Do1tT9Yzhz0VIdFf7FMedZa97xK-11MtA5NrJZGnilzKYJ9o3O3t30c75bjyuLoS2iDz9DC4QxxEcWxz-bkR34LIo5Cg-njY7In-FHCZsNqqfSs8/s1600/%CE%91%CE%A4%CE%A4%CE%99%CE%9A+%CE%A6%CE%9F%CE%A4%CE%9F+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJp8-wFXyMLFWbHhnzbtNo2WctXb9Do1tT9Yzhz0VIdFf7FMedZa97xK-11MtA5NrJZGnilzKYJ9o3O3t30c75bjyuLoS2iDz9DC4QxxEcWxz-bkR34LIo5Cg-njY7In-FHCZsNqqfSs8/s320/%CE%91%CE%A4%CE%A4%CE%99%CE%9A+%CE%A6%CE%9F%CE%A4%CE%9F+2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; text-align: center;">Η περίφημη «Μάντρα»</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ο θάνατός του υπήρξε τραγικός, καθώς περνώντας με το ποδήλατό του μια μέρα της Κατοχής από το Πολυτεχνείο, ακούμπησε ξυστά δύο Γερμανούς στρατιώτες οι οποίοι τον έδειραν άγρια χτυπώντας τον στο κεφάλι. Δεν μπόρεσε να αντέξει τον ψυχικό κλονισμό που του προκάλεσε το γεγονός: «Η λύρα μου έσπασε … η συμφωνία μένει ημιτελής» εκμυστηρεύθηκε στην οικογένεια Χαιρόπουλου. Στις 29 Αυγούστου 1944 αυτοκτόνησε με βερονάλ. Ο ιατροδικαστής έγραψε «δυστύχημα».</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μεταξύ των τραγουδιών που συνέθεσε στην Ελλάδα (έγραψε 300 στη Γαλλία με γαλλικούς στίχους) συγκαταλέγονται περίπου 200, τα οποία έγιναν πασίγνωστα και η δημοτικότητά τους συνεχίζεται από γενιά σε γενιά.<i><span style="background: white; color: black;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είδα μάτια</i> (1909), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα καημένα τα νιάτα</i> (1918), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αν βγουν αλήθεια</i> (1920), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ζητάτε να σας πω</i> (1930), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μαραμένα τα γιούλια</i> (1935), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παπαρούνα</i> (1936), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άδικα πήγαν τα νιάτα μου</i> (1936), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Της μιας δραχμής τα γιασεμιά</i> (1939), <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το οργανάκι</i> κ.ά.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Πρωταγωνίστησε λίγο πριν από τον θάνατό του στην ταινία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Χειροκροτήματα</i> (1943-1944) του Γιώργου Τζαβέλλα.</span><br />
<br /></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Αν βγουν αλήθεια – με τη Δανάη</span></b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/jEcpJhsfYt4" width="420"></iframe> </div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<b><span style="font-size: large;">Ζητάτε να σας πω – με τη Δανάη</span></b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/bU4aE7zZ_b4" width="420"></iframe><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Παπαρούνα – με την Κάκια Μένδρη</b></span><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GfbuUF_8cKg" width="420"></iframe> </div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br />Χειροκροτήματα – του Τζαβέλλα</span></b><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xPV7aZ5YOMU" width="420"></iframe> </div>
Αν παρακολουθήσουμε προσεκτικά το απόσπασμα θα διακρίνουμε τον Δημήτρη Χορν με το βιολί, τον Γιώργο Φούντα, τον Αλέκο Αλεξανδράκη ως κομπάρσο και τον Γιάννη Φέρμη. Λίγο μετά την ολοκλήρωση της ταινίας ο Αττίκ πέθανε...</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0