(Ντομποργιάν, σημερ. Ράιντινγκ, Αυστρία 1811 - Μπάυροϊτ 1886). Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας. Απαράμιλλος δεξιοτέχνης, ανανέωσε την πιανιστική τεχνική και καινοτόμησε στον τομέα της αρμονίας. Στη νεότητά του διηύρυνε τους ορίζοντες της πιανιστικής δεξιοτεχνίας φθάνοντας σε όρια αδιανόητα ως τότε, κάνοντας ό,τι περίπου είχε κάνει λίγα χρόνια για το βιολί το ίνδαλμά του, ο Παγκανίνι. Ο Λιστ έγινε το «αγαπημένο παιδί» της ευρωπαϊκής καλής κοινωνίας και ήταν διάσημος για τις ερωτικές του περιπέτειες.
Ο Λιστ υπήρξε αναμφίβολα ο πιο διάσημος πιανίστας της ιστορίας, εξαιρετικά καινοτόμος συνθέτης και άνθρωπος απροσμέτρητης γενναιοδωρίας.
Συνέθεσε συμφωνικά ποιήματα (Πρελούδια, 1854), Συμφωνία Φάουστ (1857), μια μεγάλη σονάτα, 12 σπουδές υπερβατικής εκτέλεσης και 19 Ουγγρικές ραψωδίες για πιάνο, ορατόριο (Christus), έργα για όργανο και το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα Νο 1που θα ακούσουμε πιο κάτω.
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1848 και ανήκει στη λεγόμενη «περίοδο της Βαϊμάρης» του συνθέτη, η οποία καλύπτει μία δεκαπενταετία. Το 1842 ο Λιστ διορίστηκε μουσικός διευθυντής της Αυλής της Βαϊμάρης και η θητεία του εκεί σηματοδοτεί μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους στη ζωή του συνθέτη.
Η δομή του Κοντσέρτου αυτού είναι κάπως «παραπλανητική». Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη που παίζονται χωρίς διακοπή, σχήμα που ασφαλώς δεν συμπίπτει με την παραδοσιακή μορφή ενός κοντσέρτου. Έχει ευφάνταστο και ποικιλότροπο μουσικό ύφος αι μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει με μια παραλλαγή (τροποποίηση ενός θέματος ως προς τον ρυθμό, την αρμονία ή τη μελωδία) τεραστίων διαστάσεων αφού το κυρίως θέμα που εκτίθεται από την αρχή του κοντσέρτου αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ολόκληρου του έργου.
Το πιάνο κάνει την εμφάνισή του σαν κεραυνός και παίζει το θέμα με ταχύτητα. Ο πιανίστας και η ορχήστρα βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό, προσπαθώντας να κερδίσουν το πάνω χέρι.
Ο Λιστ υπήρξε αναμφίβολα ο πιο διάσημος πιανίστας της ιστορίας, εξαιρετικά καινοτόμος συνθέτης και άνθρωπος απροσμέτρητης γενναιοδωρίας.
Συνέθεσε συμφωνικά ποιήματα (Πρελούδια, 1854), Συμφωνία Φάουστ (1857), μια μεγάλη σονάτα, 12 σπουδές υπερβατικής εκτέλεσης και 19 Ουγγρικές ραψωδίες για πιάνο, ορατόριο (Christus), έργα για όργανο και το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα Νο 1που θα ακούσουμε πιο κάτω.
Ουγγρική ραψωδία Νο 2
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα Νο 1
Σε Mι ύφεση μείζονα
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1848 και ανήκει στη λεγόμενη «περίοδο της Βαϊμάρης» του συνθέτη, η οποία καλύπτει μία δεκαπενταετία. Το 1842 ο Λιστ διορίστηκε μουσικός διευθυντής της Αυλής της Βαϊμάρης και η θητεία του εκεί σηματοδοτεί μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους στη ζωή του συνθέτη.
Η δομή του Κοντσέρτου αυτού είναι κάπως «παραπλανητική». Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη που παίζονται χωρίς διακοπή, σχήμα που ασφαλώς δεν συμπίπτει με την παραδοσιακή μορφή ενός κοντσέρτου. Έχει ευφάνταστο και ποικιλότροπο μουσικό ύφος αι μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει με μια παραλλαγή (τροποποίηση ενός θέματος ως προς τον ρυθμό, την αρμονία ή τη μελωδία) τεραστίων διαστάσεων αφού το κυρίως θέμα που εκτίθεται από την αρχή του κοντσέρτου αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ολόκληρου του έργου.
Το πιάνο κάνει την εμφάνισή του σαν κεραυνός και παίζει το θέμα με ταχύτητα. Ο πιανίστας και η ορχήστρα βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό, προσπαθώντας να κερδίσουν το πάνω χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου