Όταν λέμε άρια, τον μουσικό αυτόν όρο, εννοούμε τραγούδι. Η άρια είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι και της όπερας, και μέσω αυτού του τραγουδιού, μαζί με τη μουσική, αναδεικνύονται η δεινότητα της ανθρώπινης φωνής και η τέχνη του άδοντος. Ο ήρωας της όπερας εκφράζει με αυτό τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του. Παρακάτω διαλέγω τρεις από τις πλέον αριστουργηματικές άριες στην ιστορία της μουσικής. Πιστεύω ότι είναι από αυτές που λάμπουν, έμφορτες από λυρισμό και το εκχύλισμα των συναισθημάτων που δονούν την ψυχή μοιράζεται ο τραγουδιστής με τον ακροατή στο έπακρον. Μάλιστα, επιλέγω τον Λουτσιάνο Παβαρότι ένεκα του ότι υπήρξε ίσως από τους πιο συγκλονιστικούς και αισθαντικούς τενόρους της εποχής μας, χωρίς να παραγνωρίζουμε διόλου το γεγονός ότι διαθέτουμε εν γένει υπέροχες φωνές στο ερμάρι αυτού του είδους της μουσικής, που λέγεται συλλήβδην και εν πολλοίς αναίτια κλασική μουσική.
