Άντονιν Ντβόρζακ «Η Συμφωνία του Νέου Κόσμου»

Τη Συμφωνία αρ. 9 σε μι ελάσσονα «Από τον Νέο Κόσμο», Op. 95, B. 178, ευρέως γνωστή ως  «Συμφωνία του Νέου Κόσμου», ο Ντβόρζακ τη συνέθεσε  το 1893 ενώ ήταν διευθυντής του Εθνικού Ωδείου της Αμερικής, στη διάρκεια των ετών 1892-1895, όπου είχε αφήσει την Πράγα για την Αμερική και για έναν καθόλου ευκαταφρόνητο μισθό – 15.000 δολάρια. Η πιο γνωστή Ενάτη Συμφωνία μετά του Μπετόβεν, είναι μακράν η πιο δημοφιλής συμφωνία του Τσέχου συνθέτη και ένα από τα πιο σημαντικά έργα στο ρομαντικό ρεπερτόριο. Σε παλαιότερη βιβλιογραφία και ηχογραφήσεις συχνά αναφέρεται ως Συμφωνία αρ. 5. 

Ο αστροναύτης Νηλ Άρμστρονγκ είχε πάρει μαζί του αυτή τη συμφωνία κατά τη διάρκεια της αποστολής του Apollo 11, στην πρώτη προσελήνωση, το 1969.

Το έργο είναι γραμμένο για δύο φλάουτα, πίκολο, δύο όμποε, δύο κλαρινέτα, δύο φαγκότα, τέσσερα κόρνα, δύο τρομπέτες, τρία τρομπόνια, τούμπα, τύμπανα, κύμβαλα, τρίγωνο, βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα, και κοντραμπάσα.
Αποτελείται από τέσσερα μέρη:

Adagio – Allegro molto, E minor Largo, D-flat major, minor

Scherzo: Molto vivace -  Poco sostenuto, E minor

Allegro con fuoco,  E minor, και τελειώνει σε E major 

Ο Ντβόρζακ ασχολήθηκε και μελέτησε τη  μουσική των ιθαγενών της Αμερικής και τα αφροαμερικανικά σπιρίτσουαλς  που άκουσε όσο εργαζόταν στη Νέα Υόρκη. Κατά την άφιξή του στην Αμερική, είχε προφητέυσει:

«Είμαι πεπεισμένος ότι το μέλλον της μουσικής αυτής της χώρας πρέπει να βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται νέγρικες μελωδίες. Μπορεί να αποτελέσουν το θεμέλιο μιας σοβαρής σχολής σύνθεσης που πρέπει να αναπτυχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι η λαϊκή μουσική της Αμερικής και οι συνθέτες σας πρέπει να στραφούν σε αυτήν».

Η εκτέλεση της συμφωνίας ανατέθηκε στη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, και έκανε πρεμιέρα στις 16 Δεκεμβρίου του 1893, στο Κάρνεγκι Χολ, υπό τη διεύθυνση του φίλου του συνθέτη, μαέστρου Άντον Σεντλ.
Μια ημέρα νωρίτερα, σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «New York Herald», στις 15 Δεκεμβρίου 1893, ο Ντβόρζακ εξηγεί πώς άσκησε επίδραση η λαϊκή μουσική της Αμερικής:

«Δεν είναι αλήθεια ότι έχω χρησιμοποιήσει κάποιες από αυτές τις μελωδίες. Έχω γράψει απλώς βασικά μουσικά θέματα που ενσωματώνουν χαρακτηριστικά από τη μουσική των Ινδιάνων και τα ανέπτυξα μέσα σε σύγχρονους ρυθμούς, αντίστιξη και ορχηστρικό χρώμα».

 Το 1893 σε μια συνέντευξη που έδωσε σε εφημερίδα ο Ντβόρζακ έλεγε: «Βρήκα ότι η μουσική των νέγρων και των Ινδιάνων είχαν πολλά κοινά στοιχεία» και ότι «οι δύο αυτές μουσικές είχαν μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με τη μουσική της Σκωτίας». Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Ντβόρζακ αναφέρεται στην πεντατονική κλίμακα, χαρακτηριστικό της καθεμιάς από αυτές τις μουσικές παραδόσεις.

Το 2008 σε ένα άρθρο στην εφημερίδα «The Chronicle» μια εξέχουσα μουσικολόγος ισχυρίσθηκε ότι η Ενάτη Συμφωνία έχει δεχτεί σημαντική επιρροή από τα σπιρίτσουαλς. Εξάλλου, και ο Λέοναρντ Μπερνστάιν έχει υποστηρίξει ότι το έργο ήταν πραγματικά εκ θεμελίων πολυεθνικό.

Στην πρεμιέρα του έργου όλη η καλή κοινωνία ήταν παρούσα και η υποδοχή ήταν ενθουσιώδης. Το τέλος της κάθε πράξης ακολουθούσαν δυνατά χειροκροτήματα και ο Ντβόρζακ σηκωνόταν όρθιος και υποκλινόταν. 
Πηγή: Wikipedia

Allegro con fuoco, υπό την διεύθυνση του Κάραγιαν

Τέταρτο Μέρος

---