Ο μύθος των Χριστουγέννων και η Μυθολογία από τον Χατζιδάκι

Για τούτες τις μέρες, ευχές για χρόνια όμορφα, ανέμελα και ανέφελα!

Ένα ενδιαφέρον κείμενο τόσο διαχρονικό, με τον Μάνο να σχολιάζει στο Τρίτο Πρόγραμμα το 1978 τις γιορτές των Χριστουγέννων. Το διανθίσαμε με την υπέροχη Μυθολογία του, γραμμένη το 1965, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και τραγούδι από την Αρλέτα και τον Γιώργο Ρωμανό.

Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ’ τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ’ ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία. Ούτε για τα παιδιά δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης κι από ένα σπίτι που τις μέρες αυτές δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση – ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοί του, με αρχηγό τον Άι-Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση...

Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Και η Αθήνα, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζει την αγιότητα των ημερών σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. Οι δρόμοι σκοτεινοί φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.
Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί δεν πείθουνε κανέναν ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες είναι ό,τι διαθέτει ο κόσμος μας για ν’ αγαπάς τις μέρες τούτες.
Μάνος Χατζιδάκις. Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 1978
Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (απόσπασμα). Τα σχόλια του Tρίτου.
Πηγή: musicpaper.gr

Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό

Με την Ελλάδα καραβοκύρη

Ορέστης

Ένας ευαίσθητος ληστής

---