Ψευδώνυμο του Μιχάλη Σουγιουλτζόγλου, συγγενής της φωτογράφου Nelly’s. Πολυγραφότατος και σημαντικός συνθέτης, κατά τον Μεσοπόλεμο και έπειτα, ελαφράς μουσικής, που σε συνεργασία με τους στιχουργούς Αλέκο Σακελλάριο και Χρήστο Γιαννακόπουλο δημιούργησαν τη σχολή του αρχοντορεμπέτικου με δυτικές ενορχηστρώσεις και επίδραση από λαϊκούς ρυθμούς και καντάδες. Έγραψε μουσική για μεγάλο αριθμό παραστάσεων αλλά και για τον κινηματογράφο. Επιτυχίες που κρατούν στον χρόνο όπως: Άσ' τα μαλλάκια σου, Άρχισαν τα όργανα, Ο μήνας έχει εννιά, Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα, Σβήστε με απ’ τον χάρτη, Αδύνατον να κοιμηθώ, Ζεχρά, Ας ερχόσουν για λίγο, Χαράμι, Το τραμ το τελευταίο και άλλα πολλά.
Η συνεργασία του με τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές –άντρες, γυναίκες– εκείνης της εποχής (Σοφία Βέμπο, Δανάη, Καίτη Μπελίντα, Στέλλα Γκρέκα, Μάγια Μελάγια, Κάκια Μένδρη και Νίκο Γούναρη, Τώνη Μαρούδα, Στελλάκη Περπινιάδη) ιδιαίτερα γόνιμη.
Ζεχρά
Η Ζεχρά γράφτηκε το 1938 σε στίχους του Αιμίλιου Σαββίδη. Είναι ένα μείγμα από ανατολίτικες επιρροές και δημοτικό ηπειρώτικο ρυθμό. Αυτά με μια ενορχήστρωση δυτική. Τη μελωδία έντυσε με νέους στίχους κατόπιν ο Μίμης Τραϊφόρος για το τραγούδι «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» και η φωνή της Σοφίας Βέμπο το εκτίναξε σε έναν ύμνο για την ταλανιζόμενη πατρίδα του 1940. Και με τις δύο εκδοχές παραμένει ένα τραγούδι που εξακολουθεί να συγκινεί.
Μες στους δρόμους της Βαγδάτης/ είδαν τη κορμοστασιά της/ και ζηλέψανε
Και μια νύχτα δίχως άστρα/ μπήκαν στα ψηλά τα κάστρα/ και την κλέψανε.
Και μια νύχτα δίχως άστρα/ μπήκαν στα ψηλά τα κάστρα/ και την κλέψανε.
Έτσι το ’θελε η Τύχη/ και η Ζεχρά σε έναν σεΐχη/ παραδόθηκε
και από τότε στο φεγγάρι/ κλαίει κάποιο παλικάρι/ που προδόθηκε.
Ζεχρά,πίστεψε με, Ζεχρά,/ πως πονώ κι υποφέρω/ δε σε λησμονώ
Ζεχρά, με δυο χείλη ωχρά/ τ’ όνομά σου προφέρω,/κλαίω και θρηνώ
Γύρω μου είν’ όλα νεκρά,/ σου τ’ορκίζομαι Ζεχρά.
Το τραμ το τελευταίο (Πρώτη εκτέλεση)
Στίχοι του Αλέκου Σακελλάριου. Πρώτο τραγούδι της σχολής του αρχοντορεμπέτικου, «εξευγενισμένου» ρεμπέτικου για πολύ πιο ανοιχτό ακροατήριο.
Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω
περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο.
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
να μάς πάει κούτσα-κούτσα στο παλιό μας το τσαρδάκι.
Ντράγκα-ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
να μάς πάει κούτσα-κούτσα στο παλιό μας το τσαρδάκι.
Περνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα
αλλ’ άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα.
αλλ’ άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα.
Ντράγκα-ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
θα στρωθείς και θα σ’ αρέσει
Ντράγκα-ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
λίγο απάνω σου να γείρω, γιατί έχω γίνει φέσι.
Εμείς με τραμ πηγαίνουμε και άλλοι με ταξάρες
Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι’ άλλους οι εξάρες.
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ τι κρίμα που’ναι να ’σαι τόσοφτωχαδάκι.
Ας ερχόσουν για λίγο - Δανάη
Στίχοι Μίμη Τραϊφόρου, γραμμένο για τη Σοφία Βέμπο
Χαράμι - Σοφία Βέμπο
Σβήστε με απ’ το χάρτη – Μπάμπης Τσέρτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου