Αυτό ήταν και το σημείο εκκίνησης για τη μεγάλη τραγουδίστρια. Άρχισε να ψάχνει για τις ρίζες της πορτογαλικής μουσικής, συμπεριλαμβανομένης και της παραδοσιακής φάντο, την οποία κατάφερε να «ζωντανέψει» ξανά, αν και θεωρείτο ξεπερασμένο είδος.
Όπως απέδειξε με τα χρόνια και τις δισκογραφικές δουλειές της, η Ντούλτσε Πόντες δεν επαναλαμβάνει το μουσικό παρελθόν, και η φωνή της δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ ή σε κάποια όρια. Ο τρόπος που ερμηνεύει, από μόνος του, είναι ένα είδος μουσικής. Έτσι, ακόμη και όταν τραγουδάει ροκ, ποπ, φάντο ή κάποιο παραδοσιακό τραγούδι άλλης χώρας, είναι μοναδική.
Θα μπορούσε να είχε γίνει χορεύτρια αλλά στη σχολή χορού που πήγε στα 14 χρόνια της της είπαν ότι ήταν αργά για να αρχίσει μαθήματα.
Το 1992 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ της «Λουσιτάνα» και από τον επόμενο χρόνο, με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά της, το «Λάγκριμας», γίνεται πολίτης του κόσμου. Ακολουθεί το άλμπουμ «Α Μπρίσα ντο Κορακάο» (1995), το διπλό λάιβ «Καμίνος» (1996), οι συνεργασίες της με τον Αντρέα Μποτσέλι και τους Βραζιλιάνους Σιμόνε και Γκαετάνο Βελόσο.
 |
| Με τον Ένιο Μορικόνε |
Πολύ σημαντικές είναι οι «ελληνικές» συνεργασίες της Ντούλτσε Πόντες με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Στέφανο Κορκολή και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Μακεδονία» το 2009 και στην ερώτηση ποια θεωρεί κοινά στοιχεία στη μουσική της πατρίδας της και στην ελληνική μουσική απάντησε: «Είναι πολλά. Ζούμε στην ίδια περιοχή, στη Μεσόγειο, που είναι η θάλασσά μας. Θα έλεγα ότι μοιραζόμαστε κοινή ζωή, αισθήσεις και αισθήματα. Έχουμε ίδια προβλήματα, όπως το πάθος, η φτώχεια, η νοσταλγία, η αγάπη, ο θάνατος, τα οποία οι λαοί μας αντιμετωπίζουν λίγο πολύ με την ίδια φιλοσοφία. Άρα είναι κοινός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν Έλληνες και Πορτογάλοι. Η μουσική είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο έκφρασης, αν όχι το καλύτερο. Είναι σίγουρο ότι η δική μας μουσική, το φάντο, είναι πολύ κοντά στη δική σας μουσική, το ρεμπέτικο, όπως είναι και κοντά στο ισπανικό φλαμένκο. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να κάνω ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει αυτά τα τρία είδη μουσικής».
Canção do Mar (Τραγούδι της θάλασσας)
Πήγα να χορέψω με τη μικρή μου βάρκα
εκεί, σε μια άκαρδη θάλασσα
Και η θάλασσα ήταν αγριεμένη
Και μου έλεγε ότι πήγα εκεί για να κλέψω
το απαράμιλλο φως
του όμορφου βλέμματος στα μάτια σου
Έλα να μάθεις αν η θάλασσα έχει δίκιο
Έλα να δεις την καρδιά μου που χορεύει
Αν πάω χορεύοντας στη μικρή μου βάρκα
δεν θα πάω στην άγρια θάλασσα
Ούτε θα της πω πού πήγα
να χαμογελάσω, να χορέψω, να ονειρευθώ, να ζήσω … με σένα
Laurindinha
O Mare e Tu
(Ντούλτσε Πόντες - Αντρέα Μποτσέλι)
(Ντούλτσε Πόντες - Αντρέα Μποτσέλι)
Για να αισθανόμαστε
για να αισθανόμαστε έναν λόγο
να μην μένουμε μόνοι
σε αυτή τη μεγάλη αγκαλιά
νιώθω τη θάλασσα
στη φωνή μας,
υπάρχει μια κραυγή από κάποιον που ονειρεύεται
την πλοήγηση
των κατακόκκινων πανιών αυτής της αγάπης
Στο βάθος η τρελή βάρκα χάνει τον δρόμο της
Η αγάπη μου
Εάν η θάλασσα και εσύ δεν ήσασταν εδώ
δεν θα ήμουν και εγώ εδώ,
ούτε η αγάπη μου
Η αγάπη υπάρχει όταν
είμαστε κοντά στο Θεό,
αγάπη
Η αγάπη στα μάτια σου
μια αντανάκλαση του νερού
της ζωής πιλότος
ανάμεσα στο όνειρο και στον πόνο
χωρίς μια λέξη αποχαιρετισμού
και απαλά,
ίσως στη θάλασσα,
είναι φτιαγμένη από αφρό, βρίσκω
τον ήλιο στα μάτια σου
θα πλεύσω προς το φως, αγάπη μου
Στο βάθος, κωπηλάτισσα της βάρκας
πηγαίνω με ολάνοιχτα πανιά
αγάπη μου
Εάν η θάλασσα και εσύ δεν ήσασταν εδώ
δεν θα ήμουν ούτε εγώ εδώ,
ούτε η αγάπη μου
Η αγάπη υπάρχει όταν
είμαστε κοντά στο Θεό
αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου