Φραντς Σούμπερτ, τελευταίος από τους κλασικούς

(Λίχντελαλ, στη σημερινή Βιέννη, 1797 - Βιέννη 1828)

Αυστριακός συνθέτης που γεφύρωσε την κλασική με τη ρομαντική μουσική. Είναι κυρίως ονομαστός για τη μελωδία και την αρμονία των τραγουδιών του – ληντ, πληθ. λήντερ (ποίημα που τραγουδιέται από μία ή περισσότερες φωνές, με ή χωρίς τη συνοδεία οργανικής μουσικής και είναι ενσωματωμένο στην παράδοση των γερμανόφωνων χωρών).

Η δημοτικότητα των τραγουδιών  και της χορευτικής μουσικής ήταν τόσο μεγάλη στη Βιέννη, ώστε δημιουργήθηκαν ειδικές γιορτές αφιερωμένες στη μουσική του – «Οι σουμπερτιάδες»–, οι οποίες δίνονταν στα σπίτια πλουσίων εμπόρων και κρατικών υπαλλήλων.

Στη ζωή του, ταλανίστηκε από κάποιο αφροδίσιο νόσημα, πιθανώς τη  σύφιλη,  ενώ προσπάθησε να κατακτήσει το πλατύτερο κοινό της όπερας και των κοντσέρτων. Το μοναδικό δημόσιο κοντσέρτο που έδωσε ήταν το 1828, το οποίο στέφθηκε με επιτυχία και επιτέλους του απέδωσε κάποια οικονομική ανταμοιβή.

Έγραψε πάνω από 600 λήντερ (Ο θάνατος και η κόρη, Η ωραία μυλωνού, Χειμωνιάτικο ταξίδι), επίσης 10 συμφωνίες, εκ των οποίων μία είναι η Ημιτελής, έργα για πιάνο, μουσική δωματίου (κουαρτέτα, κουιντέτα).

 Η μουσική του, υποκειμενικά συναισθηματική σύμφωνα με τη ρομαντική αντίληψη, διαθέτει ποιητική σύλληψη και επαναστατική γλώσσα.

Η 8η (Ημιτελής) Συμφωνία, 1st movement

Ο Λουτσιάνο Παβαρότι στο Άβε Μαρία του Σούμπερτ

Ο Σβιατοσλάβ Ρίχτερ εκτελεί στο πιάνο
μια σονάτα του Σούμπερτ

---