Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο μέγας σερ της καρδιάς μας

Αθήνα 11.12.1922 - 7.4.2005.
Με επιφωνήματα θαυμασμού θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτό το μικρό αφιέρωμα σε έναν από τους σημαντικότερους –για εμάς ο κορυφαίος– μεταπολεμικούς τραγουδιστές, με μακρόχρονη διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης υπήρξε παράλληλα και αξιολογότατος συνθέτης, στιχουργός και οργανοπαίκτης.
Η ερμηνεία του στα τραγούδια ανυπέρβλητη, ένας κήπος ευωδιαστός, που δυσκολεύει να γίνει οποιοδήποτε απάνθισμα.
Γεννήθηκε στο Περιστέρι και ήταν το μικρότερο παιδί μιας οκταμελούς φτωχής οικογένειας. Εργάστηκε αρχικά ως υδραυλικός και, όπως λέει ο ίδιος, «ήμουν καλός τεχνίτης. Από το σπίτι βέβαια θέλαν’ να με μορφώσουν... τ' αδέρφια μου, ο πατέρας μου, η μάνα μου... επειδή εγώ ήμουν ο τελευταίος […] Από τ’ αδέρφια μου κανένας δεν πέρασε στα γράμματα, πήγαν όλοι σε τέχνες, και θέλαν’ εμένα να με κάνουν να μάθω γράμματα, να πάω παραπέρα απ’ το δημοτικό. Εγώ εν τω μεταξύ από μικρός, από εφτά-οχτώ χρονών, παίζω κιθάρα κι έχω μέσα μου κάτι […] Έχω ακούσει και τον Μάρκο τον Βαμβακάρη, τον Σωκράτη της ελληνικής μουσικής, του λαϊκού μας τραγουδιού. […] Είχε έρθει στο Περιστέρι κι έπαιξε μαζί με τον Χιώτη το ’36-’37...