(Αθήνα 1896- Μιλάνο 1960)
Εξέχων αρχιμουσικός, συνθέτης και πιανίστας. Θα συντελέσει στην πραγματικά «Μεγάλη Στροφή», γύρω στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας ο πρώτος και φωτισμένος φορέας της Ανανέωσης στην Ελλάδα. Στην πρώτη του περίοδο δοκιμάζει ως συνθέτης, παράλληλα με τη χρήση στοιχείων δημοτικής μουσικής, τολμηρότερα αρμονικά ιδιώματα. Όταν επιστρέψει στην Ελλάδα μετά τις σπουδές του (1920-1924) ξεκινάει μια νέα ριζοσπαστική ατονική περίοδο, που πραγματοποιείται με μεγάλη επιδεξιότητα. Η στροφή όμως μετά το 1928 προς τη Διεύθυνση Ορχήστρας τον απορροφά ολοκληρωτικά.
Συνέθεσε έργα για πιάνο, μία όπερα (Soeur Beatrice - Αδελφή Βεατρίκη), έργα για φωνή και πιάνο και σκηνική μουσική. Το έργο του Σονατίνα για βιολί και πιάνο (περ. 1926) είναι η πρώτη δωδεκάφθογγη σύνθεση Έλληνα μουσικού.