Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Αντόνιο Βιβάλντι - Οι Τέσσερις Εποχές (Le Quattro Stagioni)

(Βενετία 1678 - Βιέννη 1741). Γνωστός και ως «κοκκινομάλλης παπάς» (il prete rosso). Δεξιοτέχνης του βιολιού και πολυγραφότατος συνθέτης. Χειροτονήθηκε ιερέας αλλά απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του και διορίστηκε καθηγητής βιολιού στο ίδρυμα Ospedale della Pieta της Βενετίας, ένα εκκλησιαστικό άσυλο απόρων κοριτσιών, για τα οποία συνέθεσε τα έργα του, που είναι τα περισσότερα συγκεντρωμένα σε συλλογές. Η μουσική του δυστυχώς ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του και ξαναήρθε στην επιφάνεια τον 20ό αιώνα.
Περί το 1725 ο Βιβάλντι εξέδωσε τις Τέσσερις εποχές (Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας), που είχε συνθέσει λίγα χρόνια νωρίτερα, και είναι τα πρώτα τέσσερα από μια σειρά κοντσέρτων με τον γενικό τίτλο Il cimento dellarmonia e dellinventione (O ανταγωνισμός ανάμεσα στην Αρμονία «Λογική» και στην Επινόηση «Φαντασία»). Τα τέσσερα κοντσέρτα είναι γραμμένα για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων, αποτελούνται από τρία μέρη και περιέχουν ονοματοποιητικά ευρήματα, όπως «Το κελάηδισμα των πουλιών» (Άνοιξη), «Ο κούκος», «Οι άνεμοι» (Καλοκαίρι), «Το ζώο που ξεφεύγει» (Φθινόπωρο), «Τα δόντια που χτυπούν» (Χειμώνας). Συγκαταλέγονται σήμερα ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα που γράφτηκαν ποτέ, ένα από τα πιο υπέροχα της μουσικής μπαρόκ. Η επίκληση της φύσης μέσα από τη μουσική με τη χρήση μουσικών οργάνων για τη μίμηση των ήχων της στο πιο διάσημο δείγμα.
Μ.Μ.

Άνοιξη (αλέγκρο)
Το ξύπνημα της άνοιξης, Το κελάιδισμα των πουλιών,
Το ψιθύρισμα της πηγής, Η καταιγίδα.




Καλοκαίρι (αλέγκρο νον μόλτο)
Ο κάματος της ζέστης, Ο κούκος, Το τρυγόνι, Η καρδερίνα, Απαλή αύρα,
Διάφοροι άνεμοι, Ο θρήνος του νεαρού χωρικού.


Φθινόπωρο (αλέγκρο)
Χωρικοί χορεύουν και τραγουδούν, Ο μέθυσος, Ο κοιμισμένος μέθυσος.



Χειμώνας (αλέγκρο)
Περπατώντας στον πάγο, Περπατώντας προσεκτικά και φοβισμένα,
Το πέσιμο, Τρέξιμο μετά το πέσιμο, Ο σιρόκος, Ο βοριάς και οι άλλοι άνεμοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου