Γ. Ζαμπέτας: «Πού ’σαι Θανάση» – Για τον δικό μας Θανάση

Γιώργος Ζαμπέτας

Ήταν το 1973 όταν ο Γιώργος Ζαμπέτας ηχογραφεί το τραγούδι και το εντάσσει στον δίσκο «Μάλιστα κύριε», που κυκλοφορεί το ταραγμένο φθινόπωρο του ίδιου έτους – εποχή των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Το «Μάλιστα κύριε» είναι ο δεύτερος μεγάλος δίσκος (μετά τη «Λεωφόρο Ζαμπέτα» που έχει κυκλοφορήσει έναν χρόνο πριν) όπου ο Αιγαλεώτης δημιουργός ερμηνεύει ο ίδιος όλα τα κομμάτια που έχει γράψει.
Στο τραγούδι «Πού ’σαι Θανάση» συναντώνται οι απώλειες δύο φίλων του Γιώργου Ζαμπέτα: του Θανάση, που δεν είναι άλλος από τον Θανάση Ευστρατιάδη, πατέρα του γνωστού σκηνοθέτη και κινηματογραφικού παραγωγού Όμηρου Ευστρατιάδη, και του πολυγραφότατου στιχουργού Χαράλαμπου Βασιλειάδη που από την πένα του γεννήθηκε το παραπάνω άσμα. Ο Θανάσης Ευστρατιάδης ήταν φίλος του Ζαμπέτα και θαμώνας στα κέντρα όπου ο συνθέτης εργαζόταν. Για την ακρίβεια, ήταν ένας περίφημος γλεντζές της εποχής με φιλίες με καλλιτέχνες των τότε πάλκων, όπως με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και άλλους.
Το 1968 όμως φεύγει από τη ζωή χτυπημένος από καρκίνο, και ο συνθέτης το μαθαίνει έναν χρόνο μετά από τον Όμηρο Ευστρατιάδη.

Χαράλαμπος Βασιλειάδης ή Τσάντας

Δίνει παραγγελία στον στενό συνεργάτη του στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη (ή Τσάντα) να γράψει κάτι με αφορμή τον θάνατο του φίλου του. Ο Βασιλειάδης πράγματι γράφει τον στίχο του τραγουδιού, όμως λίγες ημέρες αργότερα πεθαίνει και αυτός (τον Μάιο του 1970) έπειτα από καρδιακό επεισόδιο. Το χειρόγραφο του στιχουργού φτάνει στα χέρια του Ζαμπέτα από τα χέρια της γυναίκας τού Τσάντα, της Άννας, και αποτελεί έτσι και το κύκνειο άσμα του Βασιλειάδη.
Ας δούμε όμως πώς περιγράφει ο ίδιος ο Ζαμπέτας τις στιγμές που μαθαίνει τα νέα του χαμού του συνεργάτη του στιχουργού, στην έξοχη βιογραφία του «Και η βρόχα έπιπτε στρέιτ... θρου» στην Ιωάννα Κλειάσιου: «Το 1971 ήμουνα στην Αμερική και δεν άντεχα άλλο, είχα κουραστεί κι όταν τελείωσα από ’κεί πήγα να ξεκουραστώ λίγο στο Λονδίνο. Με παίρνουνε τηλέφωνο τα παιδιά μου και μου λένε, μπαμπά πέθανε ο κύριος Βασιλειάδης. Κόκαλο εγώ. Πέθανε ο Μπάμπης. Κοκάλωσα. Μου ’λειψε ένα κομμάτι από πάνω μου... Γύρισα αμέσως και πάω στο σπίτι τους. Μου λέει η κυρία Άννα ότι την ώρα που πέθαινε άνοιξε την τσάντα του και της έδωσε ένα τραγούδι για μένα. Το “Πού ’σαι Θανάση”. Σημαδιακό τραγούδι...». Έτσι, ένα τραγούδι γραμμένο για μια απώλεια – του Θανάση Ευστρατιάδη – τώρα θα μνημόνευε έναν ακόμη χαμένο φίλο τού δημιουργού, τον Βασιλειάδη.
Και για εμάς μνημονεύει έναν δικό μας Θανάση, πρόσωπο πολυαγαπημένο, που αν και ταξίδεψε πολύ μακριά και έχουμε χάσει τα ίχνη του εδώ και πολύ καιρό, εξακολουθεί να είναι παρών στη συντροφιά μας πάντοτε και για πάντα. Έχει το στέκι του στην καρδιά μας.

«Πού ’σαι Θανάση» με τον Γιώργο Ζαμπέτα 

Μουσική Γ. Ζαμπέτας – Στίχοι Χαράλαμπος Βασιλειάδης (Τσάντας)

---