(Βόννη 1770 - Βιέννη 1827). Ο μεγαλύτερος ίσως συνθέτης όλων των εποχών. Παρά την κώφωσή του, καταξιώθηκε ως συνθέτης και ως κληρονόμος του Μότσαρτ και του βιεννέζικου κλασικισμού, αλλά και ως πρόδρομος του ρομαντισμού, με τα 17 κουαρτέτα εγχόρδων, τις 32 σονάτες για πιάνο, τα κοντσέρτα για πιάνο και τις εννιά συμφωνίες. Παιδί θαύμα (η πρώτη του συναυλία δόθηκε σε ηλικία 8 ετών)και οπαδός των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης, αντίθετος όμως της ναπολεόντειας ηγεμονίας.
Die Ruinen von Athens”, Op. 113
Το έργο αρχίζει με το ξύπνημα της προστάτιδας της πόλης των Αθηνών θεάς Αθηνάς η οποία έχει κοιμηθεί για 2.000 χρόνια, πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρήσει τον εαυτό της επειδή δεν μπόρεσε να εμποδίσει την καταδίκη του Σωκράτη σε θάνατο.
Επανέρχεται λοιπόν στον κόσμο του φωτός με τις δοξαστικές επικλήσεις της χορωδίας. Δεν αναγνωρίζει όμως την πόλη, η οποία είναι πολύ διαφορετική από ό,τι τη θυμόταν. Ό,τι έχει απομείνει από την αρχαία Αθήνα είναι ερείπια, ενώ οι Έλληνες ζουν σκλαβωμένοι, με αφέντες της πόλης Τούρκους δερβίσηδες και γενίτσαρους.
Οι τέχνες και οι επιστήμες είναι ανύπαρκτες, όμως φαίνεται να ανθούν κάπου αλλού. Ο συνθέτης τοποθετεί την άνθησή τους αυτή στην Ουγγαρία, τη χώρα στην οποία ανεβαίνει η συγκεκριμένη παράσταση.
O Μπετόβεν έγραψε αυτά το έργο σχετικά γρήγορα και βιαστικά και το πλήρες έργο παίχτηκε τον Φεβρουάριο του 1812, τυγχάνοντας μάλιστα καλής υποδοχής. O συνθέτης πολύ αργότερα αναθεώρησε την παρτιτούρα και τη συμπλήρωσε με αρκετά νέα κομμάτια. Η αναθεωρημένη του μορφή ολοκληρώθηκε το 1822, οπότε πήρε τον τίτλο Die Weihe des Houses, Hess 118.
Από Δημήτρη Κυπραίο
Die Ruinen von Athens”, Op. 113
Το έργο αρχίζει με το ξύπνημα της προστάτιδας της πόλης των Αθηνών θεάς Αθηνάς η οποία έχει κοιμηθεί για 2.000 χρόνια, πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρήσει τον εαυτό της επειδή δεν μπόρεσε να εμποδίσει την καταδίκη του Σωκράτη σε θάνατο.
Επανέρχεται λοιπόν στον κόσμο του φωτός με τις δοξαστικές επικλήσεις της χορωδίας. Δεν αναγνωρίζει όμως την πόλη, η οποία είναι πολύ διαφορετική από ό,τι τη θυμόταν. Ό,τι έχει απομείνει από την αρχαία Αθήνα είναι ερείπια, ενώ οι Έλληνες ζουν σκλαβωμένοι, με αφέντες της πόλης Τούρκους δερβίσηδες και γενίτσαρους.
Οι τέχνες και οι επιστήμες είναι ανύπαρκτες, όμως φαίνεται να ανθούν κάπου αλλού. Ο συνθέτης τοποθετεί την άνθησή τους αυτή στην Ουγγαρία, τη χώρα στην οποία ανεβαίνει η συγκεκριμένη παράσταση.
O Μπετόβεν έγραψε αυτά το έργο σχετικά γρήγορα και βιαστικά και το πλήρες έργο παίχτηκε τον Φεβρουάριο του 1812, τυγχάνοντας μάλιστα καλής υποδοχής. O συνθέτης πολύ αργότερα αναθεώρησε την παρτιτούρα και τη συμπλήρωσε με αρκετά νέα κομμάτια. Η αναθεωρημένη του μορφή ολοκληρώθηκε το 1822, οπότε πήρε τον τίτλο Die Weihe des Houses, Hess 118.
Από Δημήτρη Κυπραίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου