Μάρκος Βαμβακάρης - Ο Μάρκος υπουργός

Κορυφαίο (και διαχρονικό) πολιτικό-σατιρικό ρεμπέτικο. Γράφηκε περί τα τέλη του 1935 με αρχές του 1936, πριν από τους θανάτους πρωθυπουργών ή άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα της εποχής και την άνοδο στην εξουσία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Δεμερτζή –ο οποίος είχε διαδεχθεί το επίσης θανόντα Γεώργιο Κονδύλη–, έγινε πρωθυπουργός στις 14.4.1936 λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης και από τα δύο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό και των Φιλελευθέρων. Ενδιαφέρουσα είναι η αφήγηση του Μάρκου (Αγγελική Βέλλου-Κάιλ, Μάρκος Βαμβακάρης: Αυτοβιογραφία, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1976):
Τότες, λίγο πριν αρχίσει η λογοκρισία, έγραψα τους Πρωθυπουργούς. Το ’χω τραγουδήσει εγώ σε δίσκο πριν ν’ αναλάβει ο Μεταξάς, πέντε μήνες έξι. Πρόλαβα και το είπα. Αυτό δεν επέρναγε από τη λογοκρισία. Πήγε καλά. Ετότες πεθαίνανε όλοι. Όποιοι ανεβαίνανε και γίνουνταν πρωθυπουργοί πεθαίνανε. Πώς έγινε αυτό και πέθαναν τέσσερις πέντε;

Ο Μάρκος υπουργός

Οι στίχοι

Όσοι γινούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν

τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν

Βάζω ’ποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω

να κάθομαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω

Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να τους διατάζω

να τους πατώ τον αργιλέ και να τους μαστουριάζω

Εκτός από τα τρία δίστιχα του δίσκου ο Μάρκος τραγουδούσε στα πάλκα και άλλα δύο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Επέθαν’ ο Κονδύλης μας, πάει κι ο Βενιζέλος

την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα ’φερνε το τέλος

Και για προσέξετε καλά, Γιαννάκη και Σοφούλη

μη ξεμπουκάρει ο Σκλάβαινας και σας μασήσει ούλοι.

Ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ήταν τότε αρχηγός των Φιλελευθέρων και πιθανώς ως Γιαννάκης να αναφέρεται απαξιωτικά ο Μεταξάς. Ο Στυλιανός Σκλάβαινας ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Παλλαϊκού Μετώπου, παράταξης της Αριστεράς, οι οποία εκπροσωπείτο στη Βουλή με 15 βουλευτές.